گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار مولود عکافزاده با عنوان بزک در گالری ژاله برگزار شد. عکافزاده در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۲۳ اثر در این مجموعه به نمایش درآمد، گفت: تکنیک این کارها ترکیب مواد، اکریلیک، چاپ به همراه استفاده از دوخت است. این مجموعه حاصل تجربههای مداومی است که از پنج سال پیش داشتم اما بیشتر آنها در سال ۹۹ شکل گرفتند و تا این اواخر نیز کار روی مجموعه ادامه داشت.
عکافزاده افزود: از سال ۸۹ که پایاننامه کارشناسی خود را کار میکردم پارچه و نخ به متریال اصلی کارهایم تبدیل شد و به جای متریال رایج نقاشی، با استفاده از کلاژ پارچههای رنگی که از لباس کارهایم جمعآوری کرده بودم پروژه پایاننامه خود را انجام دادم. پس از آن در دوره کارشناسی ارشد استفاده من از دوخت و دوز بیشتر شد و تا جایی پیش رفت که به ترکیب گلدوزی با مواد مختلف تبدیل شد.
او درباره شکلگیری این مجموعه گفت: هر هنرمند تجربه زیسته خود و آنچه در اطرافش هست را به نوعی در کارهایش وارد میکند. برای من نیز آنچه اهمیت داشت فضای خانه و محیط اطرافم بود، بنابراین در این آثار بیشتر فیگور خانمها دیده میشود و قصد داشتم مشغولیتهای زن معاصر را نشان دهم. من وسایل آشپزخانه را به عنوان یک عنصر منفی در کارهایم نشان ندادهام بلکه آنها مثل هرکدام از وسایل دیگر خانه هستند. نمیخواستم بگویم که زندگی این افراد به این وسایل آشپزخانه محدود شده است بلکه وسایل را در فضایی لذتبخش و رنگی نشان دادهام.
او با اشاره به اینکه دوخت نسبت به کار با رنگ محدودیتهایی دارد افزود: دست نقاش در کار با رنگ بسیار باز است و میتواند در مراحل مختلف کار تغییراتی ایجاد کند، اما چیزی که دوخته میشود را نمیتوان تغییر داد. با این حال تکرار و مداومت دوخت و اینکه میتوانستم کارم را همهجا ببرم برای من جذاب بود. احساس میکنم مخاطب هم متوجه میشود که چقدر زمان برای این کارها صرف شده است و همین باعث میشود جذب کار بشود و ظرأفتهای آن را بیشتر مورد توجه قرار دهد.
او درباره وجه زنانگی آثارش گفت: از زمانی که متریال دوخت وارد هنرهای تجسمی شد نگاهی زنانه به آن وجود داشت. اما من از به کار بردن این کلمات درباره آثارم خودداری کردم و در استیتمنت نمایشگاه نیز حرفی از زنانگی نزدم. افرادی که در این آثار دیده میشوند یک انسان هستند و تأکیدی بر زن بودن آنها نشده است. نمیخواستم آدمهایی کلافه را در موقعیتی زجرآور در خانه نشان دهم، بلکه زنان را در حالتهای آرام و راحت میبینیم. او درباره اینکه رنگ فقط در دوختها هست و نه در طراحیهای زمینه گفت: از نظر بصری این را در نظر گرفته بودم که تأکید بیشتر بر روی درختها باشد و این نقوش رنگی را از فضای خاکستری روزمره بیرون بیاورم.
عکافزاده درباره واکنش مخاطبان نسبت به دوخت به عنوان یک کار هنری نیز گفت: واکنشها با توجه به مخاطبان مختلف متفاوت است. کسانی که خیلی حرفهای نبودند میپرسیدند آیا این کارها هم نقاشی هست، و برایشان جالب بود که گلدوزی را با نقاشی و طراحی ترکیب کردهام. برای کسانی هم که نگاه حرفهای دارند این مسأله کاملاً جا افتاده است زیرا امروزه دوخت به عنوان یک متریال که امکانات بصری متفاوتی به هنرمند میدهد کاملاً رایج شده است و آن نگاه زنانه و بار معنایی که قبلاً وجود داشت به ندرت دیده میشود.
این هنرمند افزود: در دوران کودکی به کلاس نقاشی رفتم که یک جلسه آن به کلاژ اختصاص داشت و همان یک جلسه تأثیر زیادی در کارهای هنری آیندهام داشت. ذهنم همیشه پیگیر بود که از چیزهای مختلف در نقاشی استفاده کنم و از ترم اول دانشگاه پارچههایی که رنگها را با آن تمیز کرده بودم جمعآوری کرده و در کارهای مختلف استفاده میکردم. همیشه به دنبال چیز غیرمتعارفی برای نقاشی بودم و در نهایت پارچه به خاطر اتفاقات غیر قابل پیشبینی که داشت مرا بیشتر جذب کرد. هرچند این کار سختیهای زیادی هم دارد و اشتباهات آن معمولاً قابل جبران نیست اما کار روی پارچه زیرسازی نشده را میپسندم.