به گزارش هنرآنلاین، چون درونمایه بیشتر آثار این مجموعه به مرگ اشاره دارد، طادی عنوان «مدیحه» را برای این نمایشگاه انتخاب کرده است. طادی برای خلق آثار نمایشگاه مدیحه به نوعی متأثر از منظومه «ایکور» سروده «گاوین بنتاک» با ترجمه «احمد میر علایی» بوده است. شعر «ایکور» بلندترین منظومه مدرن است که شاعر در آن با زبان و لحنی حماسی ضمن روایت‌گری همواره به مسأله تکرار نیز توجه دارد. مرگ هم همواره چنین چهره‌ای برای بشر دارد و فرقی نمی‌کند که در کجای این قاره خاکی زندگی می‌کنیم به شکل‌های مختلف به سراغ ما می‌آید و گاه مرگ‌هایی که یک انسان در طول زندگی‌اش تجربه می‌کند، موجب می‌شود تا شاهد خلق پرتره‌های متعددی از او باشیم.
امیر نصری درباره آثار این مجموعه عنوان کرد: طراحی ۵۰ متری حسین طادی تکثیر چهره هاست. در رسانه‌های جدید با چهره‌های تکثیر شده روبرویم و توجه به تک چهره برخلاف پرتره پردازی کلاسیک بی‌وجه است. در این رسانه‌ها چهره‌ها سیال هستند و همچون سخن ریلکه هر کسی چند چهره دارد. هر یک از این چهره‌ها وابسته به موقیعت پوشیده می‌شوند و سپس کهنه می‌شوند و یا ضرورت تغییر یا تعویض چهره می‌شود.
به گفته نصری هر چقدر سیال بودن چهره بیشتر باشد، کمتر درون فرد را مریی می‌سازد و بیان هویت پیچیده‌تر می‌شود. ابعاد نامتعارف این طراحی چنین خصلتی را نشان می‌دهد. طادی با بهره‌گیری از یک رسانه کاملاً کلاسیک به مفهومی سیال پرداخته است. این طراحی چهره‌ها را آشکار و پنهان می‌کند و قرار نیست همانند یک طراحی معمول کلیت و تمامیت خود را نشان دهد و مستقیم بر دیوار رود.
این منتقد با بیان قابلیت این طراحی ۵۰ متری برای خوانش‌های مختلف گفت: این طراحی را می‌توان هر بار به شیوه‌ای به نمایش گذاشت و بخشی از آن را از نگاه‌ها پنهان و مدفون کرد. شیوه ارائه بخشی از مفهوم سیالیت و تکثیر چهره است و منطق خلق آن در چنین ابعادی را توجیه می‌کند. طادی حتی زمانی هم به تکثیر می‌پردازد به پرتره توجه دارد.
به گفته نصری، جایگاه چهره آشکارگی و پنهان ساختن است و طلادی در طراحی‌هایش چهره را به اجزای اصلی آن تقلیل داده است، او به خطوط و به شباهت‌های فردی توجه ندارد و به ویژگی عام آن نظر دارد. همین مسأله به چهره خصلت ماسک گونه بخشیده است.
هارتونیان: چیدمان اثر ۵۰ متری در فضای گالری ناشی از هوشمندی هنرمند است
واهیک هارتونیان هم گفت: من حسین طادی را سال هاست که به واسطه فرهاد گاوزن می‌شناسم. گاوزن و شاگردانش در طراحی ایران مبحث جدیدی به وجود آورده وتلاش‌های ارزشمندی کرده‌اند و اتقاقا از دل این جریان هنرمندان خوبی هم بیرون آمده‌اند که یکی از آن‌ها حسین طادی است.
او افزود: طادی ۱۲ سال پیش با مجموعه‌ای از طراحی‌هایش به دیدار من آمد و واقعاً از تماشای آثارش هیجان‌زده شدم و از آن زمان به صورت حرفه‌ای کار‌هایش را دنبال می‌کنم. به نظر من طادی، هنرمند تجربه گرایی است و مهم‌ترین مسأله در تجربه گرایی جسارت داشتن است. امروزه طراحی به زبان مستقل برای بیان بدل شده است و شیوه خروجی آن آنی است و نیاز به جسارت رفتاری دارد.
به گفته این نقاش، طادی به خوبی به دست و ابزاری که از آن برای طراحی استفاده می‌کند، تسلط دارد و دست روانی دارد و درک درستی از فضا دارد و با ساده‌ترین فرم‌ها و یا اگزجره کردن بخشی از پرتره انسان آثارش را خلق می‌کند. در طراحی‌های او با فضایی روبرو می‌شویم که همه عناصر با هم به خوبی چفت و بست شده‌اند.
او درباره طراحی ۵۰ متری طادی گفت: دیدن این اثر واقعاً من را هیجان‌زده کرد و این اثر و نمایشگاه قابلیت این را داشتند که سال‌ها روی آن متمرکز شوم و چندین بار از آن فاصله بگیرم و دوباره آن را ببینم. ارائه این اثر ۵۰ متری در فضای گالری به نوعی ناشی از هوشمندی هنرمند است واین هوشمندی را در طراحی بروشور نمایشگاه نیز شاهد هستیم و می‌توانیم با برش‌هایی که در بروشور بوجود می‌آوریم به شیوه‌های مختلف با این اثر مواجه شویم.
هارتونیان ادامه داد: به نظرم مدیحه یکی از نمایشگاه‌های خوبی است که در مدت اخیر در گالری‌های ایران برپا شده است و با شناختی که از حسین طادی به عنوان یک طراح خوب و با‌ایده دارم، پس از این نمایشگاه بیش از گذشته کار‌های او را دنبال می‌کنم.
او در بخش پایانی سخنانش با اشاره به عرض این طراحی ۵۰ متری گفت: عرض این کار کمتر از قد انسان بود و همین امر موجب شده است که با قرار گرفتن فیگور انسان‌ها پشت این کار‌ها، اتفاقات بصری دیگری نیز در نمایشگاه رخ بدهد و این اجرا را متفاوت‌تر کند.
کامبیز صبری: چیدمان اثری ۵۰ متری در گالری، حل کردن معماست
کامبیز صبری هم گفت: نمایشگاه حسین طادی از جنبه‌های مختلف ارزشمند و قابل تامل است. مهم‌ترین مسأله‌ای که در نگاه نخست پس از دیدن این نمایشگاه با آن مواجه می‌شوید، نگاه هنرمند به هنر محض است. امروزه نه تنها گالری‌داران بلکه هنرمندان نیز کمتر به هنر محض توجه می‌کنند چون متأسفانه هنوز یکی از مهم‌ترین مسائل در مواجهه با اثر هنری مسائل اقتصادی است و هنوز آن گونه که باید در بازار هنر‌های تجسمی ایران بازاری برای هنر محض بوجود نیامده است. به نظر من هم هنرمند و هم گالری‌دار برای برپایی این نمایشگاه از این منظر جسارت کرده‌اند.
او افزود: به نظر من چیدمان یک اثر ۵۰ کوچک متری در فضای یک گالری، خود حل کردن معما است و این بسیار ارزشمند است. در این اثر ۵۰ متری مخاطب با نوعی تکرار شوندگی روبرو می‌شود، اما این مسأله به هیچ وجه آزار دهنده نیست و این تکرار به هیچ وجه به نمایشگاه آسیب نمی‌زند.
به گفته صبری با این که در طول تاریخ، بشر به شکل‌های مختلف در متراژ زیاد طراحی و نقاشی کرده است اما نوع اجرا و‌ایده طادی ارزشمند است و این تکرار موجب نشده است که از اهمیت کار او بکاهد.
این مجسمه ساز ادامه داد: به نظر من راه حسین طادی بسیار روشن است و او با ارتباطاتی که دارد، توانایی این را دارد که بتواند در عرصه جهانی آثارش را معرفی کند و به نوعی از جنس هنرمندانی است که می‌تواند برای هنر ایران در عرصه بین‌المللی آبرو داری کند.
به گفته صبری، باید به هنرمندانی که به هنر محض توجه دارند بها بیشتری داده شود و وجود این جنس هنرمندان برای هر جامعه‌ای ضروری است و باید دولت و گالری دار‌ها از این هنرمندان حمایت کنند. چون ماندن در این عرصه با وجود هزینه‌های بالا سخت است.
پگاه بهروزفر هم گفت: حسین طادی حدود ۵ سال است که از نزدیک می‌شناسم و سابقه همکاری من با حسین طادی از موزه طراحی آغاز شد. چون هر دوی ما کیوریتور هم هستیم، زمینه آشنایی و همکاری جدی‌تر شد.
او افزود: در شکل‌گیری و‌ایده‌یابی این نمایشگاه طادی نقش اصلی را داشت و من بنابر درخواستش تصمیم گرفتم به عنوان مشاور با او همکاری کنم. از آنجایی که که دغدغه اصلی هنرمند خلق اثر هنری است و پرداختن به یک سری از مسائل و حتی فکر کردن به آن‌ها باعث می‌شود تا هنرمند از مسأله اصلی خودش دور شود، بنابراین بسیار طبیعی است که گروهی از هنرمندان حرفه‌ای از کیوریتور‌ها و مشاوره آن‌ها کمک بگیرند، تا هم مسائل را با کسی در میان گذاشته و مشورت و همفکری بگیرند و هم یک سری از مسائل را به عهده آن‌ها گذاشته تا خودشان با فراق خاطر بیشتری به کار اصلی بپردازند.
بهروز فر ادامه داد: بازخورد این نمایشگاه بسیار خوب بود، نمایشگاه هم در روز افتتاحیه با بازدید جمعیت زیادی روبه رو شد و هم در طول برگزاری آن و این موضوع ناشی از ایجاد جذابیتی است که این نمایشگاه برای مخاطبان بوجود آورده است. همچنین باید از شیوه چیدمان نمایشگاه و ارائه کاتالوگ، فرم و محتوای آن نیز اشاره کرد که از بازخورد جالب توجهی برخوردار بود.