به گزارش هنرآنلاین، در ابتدای این مراسم عمید نایینی، رئیس هیأت مدیره بنیاد ایران درودی گفت: ایران درودی منظومه‌ای از استعداد‌های خلاقانه و جنبه‌های هویتی گوناگون بود. نقاشی رویای مقدس ایران درودی بود و فقط خلق یک اثر هنری برای او مهم نبود؛ بلکه او از نیروی درونی سرشار می‌شد که از‌ایمان درونی‌اش می‌جوشید. ایران درودی اشراف کامل بر آفرینش در وسعت گسترده‌ای داشت و گرمای قدرت تخیل و نیروی غریزی تصویرگری این هنرمند همواره برای اهل هنر ستودنی بود. ساخت فیلم مستند، نویسندگی و ویراستاری بخشی از فعالیت‌های این هنرمند بود و در تمام آن‌ها سختکوش و سختگیر بود.

نایینی ادامه داد: زنده‌یاد درودی به سرزمین مادری خود عشق عجیبی داشت و همواره به ایرانی بودن خود می‌بالید. ایران تکه‌ای از جانش بود و این عشق جنبه عملی نیز داشت. او همواره به ملیت ایرانی خود می‌بالید و در همه حال به آن افتخار می‌کرد.

جواد مجابی شاعر و نویسنده نیز درباره ویژگی‌های ایران درودی گفت: جامعه ایران در صد سال اخیر با این سؤال مهم روبرو بوده است که ما که هستیم و چه خواهیم کرد. طبیعتاً این مسأله ما را با تاریخ خود روبرو می‌کند و ناگزیر هستیم تاریخ را به اکنون احضار و اکنون را در شرایط خاص خود تحلیل کنیم تا نقشه‌ای برای فردای خود ترسیم کنیم. ایران درودی به عنوان یک هنرمند جزء این متفکران تاریخی ما بود که به گذشته ایران از مشروطه تاکنون توجه کرده است.

مجابی افزود: دانستن تاریخ برای درودی بسیار مهم است. او خود را در دل تاریخ قرار می‌دهد و از میان تاریکی‌های تاریخ، گل، نور، خون و خاک را استخراج می‌کند. ایران درودی تنها به تاریخ اکتفا نمی‌کند و به دشواری‌های زمانه خود و به دغدغه‌های هنرمند نیز توجه دارد. او را می‌توان به عنوان یک روشنفکر شناخت که به مسائل خود و زمانه خود آگاه است و مسأله سرنوشت مردم همواره برایش مهم بوده است.

طاها بهبهانی، هنرمند نقاش نیز در این مراسم گفت: نشستن در کنار ایران درودی به نحوی بود که گذر زمان را نمی‌فهمیدیم. ایران درودی آمد تا نوری بر تاریکی ایجاد کند. او جنگجو و بی‌پروا و زبانش شمشیری بی‌محابا بود، بر هرکس که ناحق و پست و فرومایه بود، می‌تاخت.

بهبهانی ادامه داد: ایران درودی آرزو داشت موزه‌ای از آثارش داشته باشد و با اینکه محقق نشد، می‌گفت نمی‌خواهم باور کنم بازی‌ام می‌دهند و دروغ می‌گویند و می‌خواهم‌امیدوار باشم. ولی او نمی‌دانست کسی نیست آرزو‌هایش را پاسخ دهد و شاید می‌دانست و غرورش آن را مخفی می‌کرد.

در پایان مراسم نماز میت توسط حجت الاسلام محمود دعایی بر پیکر زنده‌یاد ایران درودی اقامه شد و پیکر او برای خاکسپاری در قطعه هنرمندان بهشت‌ زهرا (س) به سمت خانه ابدی رفت.