گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه نقاشی شیما شوقیبیگی با عنوان «گاه خویش» در گالری شلمان برگزار شد. شوقی در گفت و گو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۱۹ اثر با تکنیک اکریلیک روی بوم در این مجموعه به نمایش درآمد، درباره شکلگیری این مجموعه گفت: مسئله تبعیض جنسیتی همیشه ذهنم را درگیر میکرد و از دوران کودکی با اینکه تحلیل خاصی نداشتم برایم این سوال مطرح بود که چرا بسیاری از شیطنتها برای پسربچهها طبیعی است اما اگر دختری آنها را انجام میداد او را دعوا میکردند، یا چرا به پسربچهها میگفتند که نباید گریه کنند. در مورد مسائل دیگر نیز چنین مواردی وجود داشت، بهعنوانمثال کارهای فنی و تعمیراتی را پسرانه میدانستند و کارهای آشپزی و گلدوزی را دخترانه. در مسائلی مانند انتخاب رنگ لباس، نوع اسباببازیها و... نیز این دیدگاه وجود داشت و همه اینها باعث شد که این سوگیریهای جنسیتی برایم مسئله مهمی شود.
شوقی ادامه داد: به مرور به تحقیق و مطالعه در مورد این موضوع پرداختم و آنقدر مسئله برایم جدی شد که در دانشگاه وارد رشته مطالعات زنان شدم. آنجا متوجه شدم که این تبعیض یک مسئله تاریخی است و هر جا راجع به انسان صحبت میشود در واقع صحبت درباره مردان است و زنان به کلی نادیده گرفته میشوند. به همین خاطر بود که موجهای فمینیسم به وجود آمد تا زنان بتوانند حق طبیعی خود را بگیرند. اما یکی از نکات قابل توجه در این زمینه آن است که تبعیض در مورد زنان فقط از سوی مردان انجام نمیشود بلکه خود زنها نیز بر اثر آنچه در طول تاریخ به آنها آموزش داده شده است در مقابل یکدیگر میایستند یا همدیگر را سرکوب میکنند و در واقع با ظاهری مهربان یکدیگر را حذف میکنند.
او درباره آثار این مجموعه گفت: قطعا روی مردان نیز فشارهای مختلفی وجود دارد اما با توجه به اینکه مطالعات من درباره زنان بوده است در این مجموعه به محدودیتها و فشارهایی که روی زنها وجود دارد پرداختم. در این تابلوها زنانی را میبینیم که درون یک ماشین قرار دارند و آنجا به فعالیتهای مختلف میپردازند. در واقع آنها ترجیح دادهاند از محیط اطراف و فشارهای آن جدا شده و در یک فضای کوچک و شاید ناراحت قرار بگیرند که تنها متعلق به خودشان است و آنجا میتوانند آزادانه هر کاری که میخواهند انجام دهند.
شوقی ادامه داد: وقتی فشاری روی انسان نباشد شکوفا میشود و شروع به رشد میکند. زنها منشأ نشاط و شور هستند و به همین دلیل در این کارها از گلها و گیاهان به نشانه آبادانی و زندگی استفاده کردم. در این ماشینها به عنوان فضای شخصی که به این زنان تعلق دارد هیچ عنصر آزاردهندهای وجود ندارد و به همین دلیل در اطراف آنها المانهایی مانند پروانه و پرنده نیز دیده میشود. این موجودات به دلیل این که میتوانند پرواز کنند نمادی از آزادی هستند و درعینحال نشانهای از لطافت و آرامش و عشق هستند. حضور آنها در ماشین نشان میدهد که این زن چنان آرامشی در این فضا دارد که باعث شده است پرندهها و پروانهها به جای حضور در میان درختان و گلها نزد او بیایند.
او درباره پرترههای سیاه و سفیدی که در این مجموعه نمایش داده شد گفت: این پرترهها در همه نمایشگاههای من حضور دارند. اینها زنانی هستند که سختیهای زیادی کشیده و وارد دنیای خاکستری شدهاند. شاید کورسوی امیدی در آنها مانده باشد و لبخندی بر لب داشته باشند و شاید روح یا جسم آنها کشته شده باشد. این به عهده مخاطب است که چه برداشتی از آنها داشته باشد.