گروه تجسمی هنرآنلاین: یوریک کریم مسیحی نویسنده، طراح گرافیک، عکاس و پژوهشگر، در یک نمایشگاه مجازی با عنوان «دختر نارنجی» آثاری از خود را به نمایش گذاشته است. کریم مسیحی در گفت و گو با هنرآنلاین گفت: این مجموعه شامل ۴ اثر است که در پیوند با یکدیگر هستند و با توجه به اینکه رنگ غالب این کارها نارنجی بود عنوان این مجموعه را دختر نارنجی گذاشتیم.
او با اشاره به تغییر رنگ این آثار دیجیتال از نارنجی به خاکستری گفت: پا گذاشتن به عصر دیجیتال الزاماتی دارد که حتی شاید آن‌ها را دوست نداشته باشیم. کار اصلی که من انجام دادم به رنگ نارنجی بود اما این تغییر رنگ، الزامی برای تبدیل کار من به نسخه دیجیتال بود. کار من در واقع نقاشی تک‌نسخه روی پارچه است و پس از آن به نسخه دیجیتال تبدیل شده و روند تغییر رنگ در آن ایجاد شده است.
او درباره تبدیل اثرش بهNFT گفت: فرشید پارسی کیا مدیر گالری دنا معتقد بود که باید این کار در ایران آغاز شود و پیشنهاد این نمایش را به من داد. در مدت خانه‌نشینی کرونایی نیز ضرورت فعالیت در فضای مجازی پر رنگ‌تر شد و اهالی فن در کشورهای مختلف راهکارهایی برای آن یافتند.
کریم مسیحی ادامه داد: وقتی هنرمند یک نقاشی می‌کشد و کسی آن را می‌خرد، صاحب یک اثر تک‌نسخه می‌شود. اما در دنیای دیجیتال این‌طور نبود و هر کاری که در این فضا منتشر می‌شد می‌توانست بارها کپی شده و در دسترس همگان قرار گیرد. اما حالا در شیوه NFT آثار دیجیتال نیز با اضافه کردن یک کد به آن‌ها تبدیل به اثری تک‌نسخه‌ای می‌شوند که فقط همان یک نسخه قابل خریدوفروش است و حتی اگر نسخه‌های دیگر از آن کپی شود دارای ارزش نیست.
کریم مسیحی ادامه داد: کارهایی که به شکل NFT عرضه می‌شوند دو دسته هستند. گروهی از آن‌ها مانند کار من به شکل معمول با مدیوم‌های رایج هنری خلق شده و بعد نسخه دیجیتال از آن‌ها تهیه شده است، اما خیلی از آثار در نرم‌افزارهای کامپیوتری تولید می‌شود و اصلاً نسخه فیزیکی ندارند.
این هنرمند افزود: هر زمان که اتفاقی نوین می‌افتد افرادی که متعلق به دوره گذشته هستند شاید احساس ترس کنند و فکر کنند که از این جریان جامانده‌اند. اما من همواره سعی می‌کنم با جریان‌های نوین همراه شوم تا بفهمم به کجا می‌رسند. در زمینهNFT هم من خودم را خیلی صمیمی نمی‌بینم که بخواهم راجع به آن صحبت کنم و این مسئله برایم کمی غریبه است، اما شاید زمان بگذرد و ببینم آنجا هم می‌توان صمیمی و راحت بود.
کریم مسیحی در بخش دیگری از سخنان خود درباره عکاسی گفت: چنین اتفاقی از چند سال قبل به شکل دیگری در عکاسی رخ داد که از نظر من نقض غرض بود. در عکاسی بنا بر این بود که نسخه‌های متعدد یک عکس ارزش برابر دارند، اما در سال‌های اخیر می‌بینیم که عکاس پشت چند نسخه چاپ شده را امضا می‌کند و آن نسخه ها ارزش بالاتری پیدا می‌کند. حتی بعضی از عکس‌ها تک‌نسخه چاپ می‌شوند تا قیمت آن‌ها بالاتر رود. بنابراین عکاسی از ذات خود دور می‌شود.
او درباره استفاده از فضای مجازی برای نمایش آثار هنری گفت: در زمینه عکاسی این مسئله از سال‌های قبل وجود داشته و مردم عکس‌ها را در کامپیوتر خودشان می‌دیدند. اگرچه این کار تفاوت زیادی با دیدن از نزدیک دارد، به ویژه آثار بررسی از عکاسان که غیرممکن است در ابعاد کوچک همه جزئیات آن‌ها به خوبی دیده شود. اما تفاوت دیدن عکس روی کامپیوتر یا در نمایشگاه، لزوماً به خود عکس برنمی‌گردد، بلکه فرق آن در یک آداب فرهنگی و اجتماعی است. وقتی کسی قصد رفتن به گالری می‌کند برای این کار یک مسیر را طی می‌کند تا به هدف برسد و این رعایت یک آداب است. اما در خانه و با تماشای آثار در کامپیوتر این اتفاق نمی‌افتد. بنابراین آنچه در این میان از دست می‌رود همین آداب و فرهنگ دیدن آثار هنری و به تبع آن افزایش آگاهی و یاد گرفتن نکات بیشتر بر اثر حضور در جمع بازدیدکنندگان دیگر است.