گروه تجسمی هنرآنلاین: چند هفته پس از انفجار مهیب تابستان سال گذشته در بندر بیروت، خواهران سخی پستی در سایت خود منتشر کردند و از مردم خواستند بگویند احساس‌شان در آن روزها چیست. پیام‌ها آزاردهنده و البته عصبی بود؛ «کمک، ما اینجا زندانی شده‌ایم» یا «آری به مقاومت». دو خواهر پیام‌های مردم را روی کاغذ آوردند و گزیده بیش از دو هزار پیام را درون جایگاه‌های جیب‌مانند روی دیواری بلند در شهر ونیز قرار دادند.
مردم و بازدیدکنندگان دوسالانه ونیز وقتی به این دیوار می‌رسند، پیام‌ها را برمی‌دارند و می‌خوانند و اگر دوست داشته باشند، می‌توانند هر کدام را با خودشان ببرند. تارا و تسا امیدوارند تا پیش از پایان یافتن دوسالانه در ماه نوامبر تمام جیب‌های روی این دیوار شش متری خالی شده باشد. بسیاری از پیام‌ها را خود لبنانی‌ها نوشته‌اند به ویژه آنها که مستقیم درگیر انفجار بودند اما پیام‌های مهاجران لبنانی در هند و آلمان اسپانیا هم بین آنها دیده می‌شود.
تارا که خواهر بزرگ‌تر است، می‌گوید: «موضوع اصلی دوسالانه معماری ونیز زندگی کردن کنار یکدیگر و درست همان چیزی است که ما می‌خواستیم نشان بدهیم. اینکه چگونه طراحی و معماری می‌توانند ربط‌دهنده گفتگو و ارتباط باشند.» تسا هم معتقد است انفجار بیروت تنها دو هفته در سرخط خبرها بود و پس از آن دنیا سراغ ماجراهای دیگر رفت: «ما دیگر ابزاری برای برقراری ارتباط و گفتن از یک بحران بزرگ انسانی نداشتیم، پس خواستیم یک ابزار تازه در دسترس مردم قرار دهیم.»
استقبال مردم از پروژه «نامه‌هایی از بیروت» بسیار خوب بوده و برخی تماشاگران حتی تلاش کرده‌اند با نویسندگان پیام‌ها ارتباط برقرار کنند. روی برخی برگه‌ها نام و نشان نویسنده نیست اما گروهی دیگر نشانی ایمیل هم گذاشته‌اند و به این ترتیب می‌توان امیدوار بود صدایی از بیرون به آنها برسد. این چیدمان تا ۲۱ نوامبر در بخش جیراردینی ونیز برپاست و مردم می‌توانند از ۱۰ تا ۱۸ از آن بازدید کنند.
