گروه تجسمی هنرآنلاین: حتی انسان‌های نخستین هم در دوران باستان دوست داشتند اشیای ارزشمند خود را در جایی امن نگه دارند اما ریشه تعریف امروز از موزه‌ها به قرن‌های 17 و 18 اروپا بازمی‌گردد؛ دورانی که مجموعه آثار هنری و قدیمی در میدان‌های عمومی و کلیساها به نمایش گذاشته می‌شد. با گسترش یافتن امپراتوری‌ها و بازگرداندن اشیای ارزشمند از مستعمره‌ها در کنار فرارسیدن عصر روشنگری ایده شکل‌گیری موزه‌ها را پیش کشید.
آنچه پیش رو دارید، گزیده‌ای است از چگونگی شکل گرفتن شش موزه قدیمی دنیا که هنوز و همچنان فعالیت می‌کنند و امروز هم میزبان دوستداران تاریخ و تمدن و هنر هستند.
موزه اشمولین: بانی این بنا و موسسه الیاس اشمول است؛ سیاستمدار و حقوقدان انگلیسی که دارایی‌های ارزشمند خود را به دانشگاه آکسفورد بخشید. مدیران دانشگاه هم برای نگه داشتن این گنجینه ساختمانی بنا کردند و درهای آن را در 1683 به روی مردم گشودند. این موزه امروز هم در مجموعه شهر دانشگاهی آکسفورد فعال است و آثاری ارزشمند از مصر باستان گرفته تا نقاشی‌ها و تندیس‌های رافائل، لئوناردو داوینچی و میکل‌آنژ را به تماشا گذاشته است.
موزه کاپیتولین: قدیمی‌ترین موزه جهان که در 1471 در رم بنا و قرار شد مامن برنزهای اهدایی پاپ سیکستوس چهارم به پایتخت ایتالیا باشد. بعدها با افزوده شدن برخی دیگر از اشیای ارزشمند تاریخی از جمله نوشته‌های بازمانده از روم باستان و آثار هنری قرون وسطی و رنسانس سرانجام درهای آن در 1734 به روی عموم مردم گشوده شد. موزه کاپیتولین امروز زیر نظر شهرداری رم اداره می‌شود و از مهم‌ترین آثار موجود در آن می‌توان به تندیس گرگ کاپیتول اشاره کرد که درباره افسانه بنیان نهادن شهر رم است.
موزه بریتانیا: این موزه در لندن با میزبانی از دست‌کم هشت میلیون قطعه و اثر هنری و باستانی نمادی از بزرگی امپراتوری بریتانیا در گذشته‌های دور است. با مصوبه مجلس زمان شاه جورج دوم در 1753 بنیان نهاده شد و در جایگاه نخستین موزه ملی عمومی از 1759 میزبانی از تماشاگران و بازدیدکنندگان را آغاز کرد. مرمر نماهای الگین یا پارتنون یونان با قدمت 447 تا 4398 سال پیش از میلاد مسیح و بیش از 100 هزار قطعه عتیقه از مصر باستان در این موزه نگهداری می‌شود.
موزه لوور: پربازدیدترین موزه جهان در پاریس که در 1793 آغاز به کار کرد و امروز بیش از 380 هزار شیء ارزشمند و بیش از 350 هزار اثر هنری در خود جای داده است؛ از جمله تابلو «مونا لیزا» اثر لئوناردو داوینچی. بنای موزه از قرن 16 در اختیار پادشاهی فرانسه بود تا اینکه لویی چهاردهم آن را در 1682 به مقصد کاخ ورسای ترک کرد و دارایی‌های شاهانه را در کاخ جا گذاشت. در یک قرن پس از آن مباحث دانشگاهی هنر در لوور شکوفا شد و مجمع ملی که پس از انقلاب فرانسه تشکیل شده بود، دستور داد ساختمان کاخ به موزه تبدیل شود.
موزه پرادو: موزه ملی پرادو در مادرید پایتخت اسپانیا در 1785 طراحی شد و یکی از اعضای خاندان سلطنتی آن را برای نگه داشتن مجموعه نقاشی‌ها و تندیس‌هایش در نظر گرفت. مسئولان پرادو درهای آن را نخستین بار در 1819 به روی مردم گشودند و امروز بیش از هفت هزار تابلو نقاشی از بزرگانی چون دیگو ولاسکس، فرانسیسکو گویا و دیگران در آن نگهداری می‌شود.
موزه آرمیتاژ: موزه دولتی آرمیتاژ در سن‌پترزبورگ روسیه نتیجه تلاش‌های کاترین کبیر بود که از بزرگ‌ترین حامیان هنر و آموزش بود و جایی برای نگه داشتن اشیای ارزشمند تاریخی، کتاب‌ها و تندیس‌ها می‌خواست. آغاز تاسیس موزه از 1764 و زمان بازگشایی آن 1852 بود. امروز بیش از سه میلیون قطعه در این موزه در معرض دید دوستداران تاریخ و فرهنگ و هنر قرار دارد.