سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار نیلوفر فلاح‌فر با نام «روایتگری الکن» در گالری باوان برپاست. فلاح فر در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه گفت: من چندان قاعده‌مند و به قصد گردآوری یک مجموعه کار نمی‌کنم، بلکه هر کاری که تمام می‌کنم مقدمه‌ای برای اثر بعدی است و به‌این‌ترتیب کارهایم جلو می‌رود. بنابراین معنایی که در آثارم هست به هم پیوسته هستند و نمی‌توانم آن‌ها را از هم جدا کنم.

فلاح‌فر ادامه داد: قدیمی‌ترین کاری که در این مجموعه به نمایش درآمده متعلق به سال ۹۴ است، اما ایده این آثار به مدت‌ها قبل از آن برمی‌گردد و زمان زیادی طول کشید تا بتوانم به متریال مناسب و شیوه مناسب ساخت این بوم‌ها دست پیدا کنم. ساخت بوم‌های برجسته را از ترم‌های آغازین دانشگاه شروع کردم، زیرا نقاشی کردن روی یک سطح صاف برایم خسته‌کننده بود و حس می‌کردم آنچه می‌خواهم را نمی‌توانم روی آن‌ها پیاده کنم. بنابراین در بوم‌های خود برجستگی‌هایی ایجاد کردم و تصاویری که روی این برجستگی‌ها می‌آمد برایم بار معنایی و جذابیت بیشتری داشت. کم‌کم به این نتیجه رسیدم که وجود این برجستگی‌ها همراه با تغییر زاویه دید مخاطب باعث می‌شود که او بتواند تجربیات متفاوت‌تری به دست آورد و با نگاه کردن از هر زاویه به تصویر دیگر دست پیدا کند.

او ادامه داد: گاهی بر اساس فرم یک تصویر را می‌سازم و گاه تصویری را دارم و برای آن فرمی را تعریف می‌کنم و می‌خواهم قسمت‌هایی که برایم اهمیت بیشتری دارد برجسته شود. به عنوان مثال در این مجموعه یکی از کارها بر اساس فرم شش‌ضلعی منتظم شکل گرفته است. این فرم را زنبورها در ساخت کندو استفاده می‌کنند و بررسی‌های علمی نشان داده است که بیشترین مقدار عسل در موم‌هایی به این شکل ذخیره می‌شود. من هم احساس کردم این فرم می‌تواند در کارم مؤثر باشد، زیرا در این نقاشی حالت خاصی از خنده دیده می‌شود که معلوم نیست همراه با تحقیر است یا علائمی از مشکلات درونی و احساسات و عواطف انسان است. تلفیق آن فرم شش‌ضلعی با این خنده توانست فرمی که مدنظر من است را شکل دهد.

او درباره آثار حجمی آویزان از سقف گالری گفت: این دو اثر از سطح تخت خارج شده و به شکل حجمی آویزان هستند اما همچنان این آثار را نقاشی می‌دانم نه مجسمه، زیرا می‌خواهم قابلیت‌های مختلف نقاشی را نشان دهم. این آثار هم بر اساس فرم‌هایی با مفهوم ذاتی شکل گرفته‌اند. یکی از آن‌ها بر اساس یکی از یافته‌های مریم میرزاخانی است؛ فرمی که او توانسته بود در فضا  از طریق گردش خاصی دور آن اندازه‌گیری کند. شیوه کار او برایم بسیار جذاب بود و چون همیشه به مسئله روایتگری در تاریخ هنر توجه دارم؛ فکر کردم که شاید بتوانم روایت نقاشی را بر اساس یافته‌های او به تصویر بکشم.

فلاح فر افزود: دو اثر در این مجموعه وجود دارد که ارجاع مستقیم به آثار تاریخ هنری است و من با تغییر تصویری در آن‌ها، کمی با آن داستان بازی کردم. من تابلوهای بشارت و باکره صخره‌ها را انتخاب کرده و سعی کردم در نحوه روایتگری آن‌ها دخالت کنم و به خوانش جدیدی از این آثار برسم.

فلاح فر درباره موضوعاتی که در آثار خود به آن‌ها می‌پردازد گفت: فکر می‌کنم ما در لحظه در حال دریافت همه مسائل هستیم و نمی‌توانیم موضوعات مختلف را از هم تفکیک کنیم. من هم نمی‌توانم بگویم به طور مشخص درباره چه موضوعی کار می‌کنم بلکه کلیتی از همه آنچه در اطرافمان هست در آثارم دیده می‌شود. در این آثار از تصاویر تاریخی و جنگ‌ها گرفته تا تصاویر خانوادگی را به کار بردم تا بار معنایی که دوست دارم را منتقل کنم. اما هیچ‌وقت به لحاظ تصویری نمی‌خواهم موضوع مشخصی را بیان کنم و می‌خواهم که مخاطب خودش از این آثار برداشت کند.

او درباره طراحی‌های این مجموعه گفت: کوچک بودن آن‌ها باعث می‌شد که راحت الوصول تر باشند و درعین‌حال بعضی از این کارها را پس از نقاشی‌هایی انجام دادم که احساس می‌کردم بخش‌هایی از آن‌ها این قابلیت را دارد که به شکل تصاویر جداگانه به آن‌ها پرداخته شود. بنابراین دیتیل‌هایی از نقاشی‌ها را در طراحی‌های خود می‌آوردم.

فلاح فر در پایان گفت: دلم می‌خواست در این نمایش خوانشی بکتی ایجاد کنم. مخاطبان در لحظه ورود به گالری ابتدا با طراحی‌هایی مواجه می‌شوند که همراه آن‌ها پانویس‌هایی از ساموئل بکت وجود دارد. نوعی روایتگری در آثار بکت وجود دارد که همراه شکست و پس از آن تلاشی دوباره برای روایتگری است. این وضعیت در نمایشگاه نیز برای مخاطب وجود دارد و باید زمانی را صرف کرده و در میان روایت های موجود به جست‌وجو بپردازد.

نمایشگاه آثار نیلوفر فلاح فر تا ۲۲ اسفندماه در گالری باوان به نشانی خیابان مطهری، خیابان لارستان، خیابان عبده، پلاک ۷ برپاست.