سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار پونه ندایی با عنوان «به خانه بازگردید» در گالری هو برپاست. ندایی شاعر، روزنامه‌نگار، مدیر مسئول و سردبیر مجله ادبی شوکران، مدیر نشر امرود و مدیر گالری هو است. او در این نمایشگاه مجموعه‌ای از آثار نقاشی، عکس، خیاطی، شعر، کتاب و مجله را به نمایش گذاشته است.
ندایی در گفتگو با هنرآنلاین درباره نمایش آثار گوناگون در یک مجموعه گفت: به نظر من این اجزاء چندان بی‌ربط نیستند و شاید نشانه‌ای از این مسئله باشند که زندگی هم مجموعه‌ای درهم‌پیچیده است. من همیشه مجبور بودم به خاطر تأمین هزینه انتشار مجله، اداره انتشارات یا ادامه کار گالری، کارهای مختلف مانند خیاطی انجام دهم و در واقع این نمایشگاه و کنار هم قرار گرفتن کارهای مختلف، انتقادی به این مسئله است که ما برای تامین هزینه یک کار فرهنگی مجبور به انجام کارهای دیگری هستیم.
ندایی ادامه داد: از سوی دیگر من از دوران کودکی عادت داشتم که از این شاخه به آن شاخه بپرم و تا همین چند سال پیش فکر می‌کردم این مسئله ایراد بزرگی است، زیرا جامعه نیز همیشه به ما القا می‌کند که اگر کسی به دنبال یک کار مشخص نباشد نمی‌تواند در زندگی خود موفق شود. بنابراین من همیشه احساس گناه داشتم که چرا روی یک کار متمرکز نیستم. اما در سال‌های اخیر به این نتیجه رسیدم که همه کارهایی که انجام داده‌ام و از این شاخه به آن شاخه پریدن‌ها، شکل‌دهنده شخصیت من است و نمی‌توانم آن را تغییر دهم. شاید این سر کشیدن به حوزه‌های مختلف باید شود که در هیچ‌کدام از این کارها به حد کمال نرسم اما کمال خود را در همین نقصان می‌بینم.
او که فعالیت مطبوعاتی را از سال ۷۴ آغاز کرده است، افزود: در چند سال اخیر فعالیت‌های ما در انتشارات امرود کند شده بود و کتاب‌های کمی منتشر کردیم. در این نمایشگاه قصد داشتم از طریق ساخت آثار گوناگون و فروش آن‌ها امکانی را تهیه کنم که نشر امرود دوره جدیدی را برای انتشار کتاب‌های معنوی آغاز کند. در این نمایشگاه فرصت داشتم همه کارهایی که انجام داده‌ام را در معرض دید مخاطبان قرار دهم و حتی صداها و موسیقی‌هایی که در ذهنم بود را گردآوردم تا بگویم آنچه در گالری هست، جهان ذهنی من است.
ندایی درباره شکل‌گیری آثار نقاشی، عکاسی و حجم‌های این مجموعه گفت: ایده اصلی من همیشه پرداختن به نوستالژی بوده و همه فضاهای قدیمی را دوست دارم و از بودن در گذشته احساس امنیت می‌کنم. تنها چیزی که در وجود من دارای وحدت است همین افکار و حس‌های درونی است. شاید ابزارهایی که استفاده می‌کنم بسیار متنوع باشند اما درونم همیشه یک چیز ثابت است و آن عشق به فرهنگ قدیمی هست که بخشی از آن را خود به یاد دارم و بخش دیگری را در خاطرات پدر و مادرم جستجو می‌کنم.
ندایی ادامه داد: در آثار پاپیه ماشه سعی کردم کبوترهایی را بسازم که حس پروازهای گمشده را نشان دهند و در آینه‌ها دنبال نوستالژی‌های قدیمی هستم. عکس‌ها نیز در سفرهای خارجی متعددی که داشته‌ام تهیه شده‌اند و در آن‌ها نیز به دنبال نوستالژی‌های آن کشورها گشته‌ام. سعی کرده‌ام گوشه‌های قدیمی و دست‌نخورده را پیدا کرده و عکاسی کنم.
او درباره اشعار خود نیز گفت: شعرهایم بازگشت به اصل انسان و آن چیزی است که در تاریخ گم کرده‌ایم. اگر چه کارهای من ظاهر متنوع دارد اما در همه آن‌ها ردپای اصالت بشر و طبیعت دیده می‌شود. البته شاید ابزارها و تکنیک من هنوز رشد یافته نباشد اما در این مسیر قرار گرفته و مشغول تجربه هستم.
ندایی درباره هم‌نشینی شعر و تصویر در این مجموعه گفت: بسیاری از این عکس‌ها را قبلاً در اینستاگرام منتشر کرده بودم و معمولاً در لحظه‌ای که قصد انتشار آن‌ها را داشتم ناگهان شعری به ذهنم می‌رسید که آن را پایین عکس می‌نوشتم. بنابراین ابتدا عکس‌ها گرفته شده و بعد شعر آن گفته شده است. در طول نمایشگاه نیز گاه پیش می‌آمد که مخاطب یک عکس را انتخاب می‌کرد و شعر دیگری از مرا دوست داشت که می‌خواست در کنار آن تصویر قرار بگیرد و زمانی که این کار را انجام می‌دادم احساس می‌کردم که این ترکیب جدید نیز هماهنگی جالبی دارد.
او با اشاره به اینکه موضوع اصلی در این نمایشگاه، در حال شکل‌گیری بودن آن است؛ گفت: چند سالی بود که می‌خواستم نمایشگاهی برگزار کنم اما به دلیل گستره فعالیت‌هایی که دارم متوجه شدم که هیچ‌وقت نمی‌توانم به آن نقطه کمال نسبی برسم که یک مجموعه را آماده نمایش کنم. بنابراین تصمیم گرفتم نمایشگاهی را به این شکل برگزار کنم و در خلال نمایش آثار و هم‌زمان با حضور مخاطبان آن را به کمال برسانم. من هر روز با مخاطبان صحبت می‌کنم و گزارش روزانه نمایشگاه را می‌نویسم. همه این‌ها را یک مجموعه می‌دانم که گرچه ناقص است اما با حضور مخاطب و بحث‌هایی که درمی‌گیرد و کارهای جدیدی که اضافه می‌کنم، کامل می‌شود.
ندایی افزود: در این نمایشگاه خیلی چیزها اتفاقی شکل گرفت. مثلاً روزی یک کتری روی بخاری گذاشته بودم و احساس کردم که با توجه به عنوان نمایشگاه، این کتری می‌تواند در زمان حضور مخاطبان هم روی بخاری باقی بماند و از مردم دعوت کنیم که برای خود چای بریزند، گویی در خانه خود هستند.
او درباره عنوان نمایشگاه گفت: این عنوان برگرفته از تیچ نات هان، راهب و نویسنده ویتنامی است که گفت «به خانه بازگردید» و منظور او رجوع به خود و ساکن شدن در اکنون بود. خانه برای هر کسی یک معنا دارد و برای من به معنی بازگشت به درون است. این جمله به کل مجموعه معنی می‌دهد و با توجه به اینکه من تحت تأثیر آموزه‌های شرق دور هستم، خواستم هم خودم به درون برگردم و هم مخاطب را به این بازگشت دعوت کنم. در فرهنگ شرقی چای معانی زیادی دارد و من سعی کردم از این مسئله نیز استفاده کنم، حتی اگر ظاهر آن مناسب یک فضای هنری نباشد.
نمایشگاه آثار پونه ندایی با عنوان تا ۲۸ اسفند در گالری هو به نشانی خیابان کریم‌خان زند، خیابان ویلا، کوچه خسرو، نبش بن‌بست پرویزی، شماره ٢، همکف برپاست.