گروه تجسمی هنرآنلاین: اوستا راستان که این روزها در کالیفرنیا کار و زندگی می‌کند، در آغاز دنیاگیری کرونا دریافت تعداد اینفوگرافیک‌ها درباره شیوه تاثیرگذاری ویروس بر بدن تقریبا نزدیک صفر است. این عضو جوان انجمن تصویرگران پزشکی فرصت را مناسب دید تا با بهره بردن از مهارت هنری و آموزش‌هایش در عرصه تصویرگری‌های آسیب‌شناسانه (به تصویر کشیدن بیماری‌ها) به بخشی گسترده‌تر از جامعه اطلاع‌رسانی کند.
راستان می‌گوید: «راستش من خودم انبوه تصویرها و مدل‌های سه‌بعدی درباره خود ویروس و پروتئین‌هایش دیدم اما نمی‌دانستم واقعا با بدن ما چه می‌کند.» از این رو شروع به پژوهش کرد و خیلی زود اینفوگرافیکی درباره ساز و کار ویروس طراحی کرد که ناگهان در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و حتی مجمع جهانی اقتصاد هم آن را به اشتراک گذاشت. خیلی‌ها از سراسر جهان سراغ اوستا رفتند و نسخه‌ای از پوستر به زبان خودشان خواستند و امروز این پوستر به ۱۸ زبان در سایت اوستا راستان در دسترس است.
راستان معتقد است گرچه در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار ندارد و جزو کادر درمان نیست اما هر چه از دستش برمی‌آمده انجام داده و از هنرش در این راه بهره برده است. برای بسیاری از مردم دانستن و دریافتن نکته‌های عملی چندان آسان نیست، اینجا هنر تصویرسازی برای پر کردن این فاصله به کمک می‌آید و دیگران را برای ورود به حوزه فعالیت او تشویق می‌کند. اوستا می‌گوید: «علم به خودی خود سخت نیست و یک فرآیند طبیعی برای انسان‌هاست. همه ما کنجکاویم و می‌خواهیم بدانیم اشیا چگونه کار می‌کنند.»
این دختر هنرمند ایرانی-کانادایی می‌خواهد در آینده یک پلتفرم آموزشی طراحی و راه‌اندازی کند اما امروز با حرفه غیر معمول خود مردم را درباره این هنر آگاه می‌کند: «دریافت قطعی من این است که در ۱۰ تا ۲۰ سال گذشته تعداد زنان در این حوزه بسیار بیش از مردان بوده است. پیش‌تر در نسل قدیم حوزه تصویرسازی علمی یک دنیای کاملا مردانه بود اما امروز شرایط در حال دگرگون شده است.»
با اینکه پاندمی کرونا اوضاع دنیا را به هم ریخته اما بهترین فرصت برای راستان به وجود آمده تا یک کار آزاد را شروع و با پژوهشگران علمی، استارتاپ‌های فنی پزشکی، پزشکان و جراحان همکاری کند. او ایده‌هایش را از طبیعت می‌گیرد و در اوقات فراغت با پروژه موسوم به لومی ساینس کار می‌کند که کارشان تصویرسازی ویروس و سوش‌های آن است.
اوستا راستان می‌گوید: «ارتباطات علمی کلید ورود به جامعه است. وقتی تو چیزی را درمی‌یابی، چنان توانی در خودت احساس می‌کنی که می‌کوشی آن را دگرگون کنی یا خطرهایش را کاهش دهی.»