سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آنلاین نقاشی‌های شهرام کریمی در سایت گالری گلستان برگزار شد.
کریمی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره تجربه نمایشگاه مجازی گفت: قرار بود مجموعه‌ای از طراحی‌ها و کارهای کوچک خود را در گالری گلستان نمایش دهم، اما این نمایشگاه با شیوع کرونا هم‌زمان شد و با توجه به شرایطی که ایجاد شده بود نمی‌توانستیم نمایشگاهی که محل تجمع باشد برگزار کنیم. خانم گلستان از دوستان عزیز من است که احترام زیادی برای او قائل هستم و به من پیشنهاد داد که نمایشگاه را به صورت مجازی برگزار کنیم. من ابتدا موافق نبودم زیرا معتقدم که اثر هنری باید از نزدیک دیده شود. امروزه بسیاری از مردم به جای رفتن به سینما فیلم‌ها را در کامپیوترهای خانگی خود می‌بینند، اما نمی‌توانند حس و حال فیلم را به‌طور کامل دریافت کنند. درباره نقاشی نیز همین‌طور است و عقیده دارم که بافت کار باید از نزدیک دیده شود و عکاسی از آثار هرچقدر با کیفیت باشد نمی‌تواند این جزئیات را نمایش دهد. بااین‌حال تابع شرایط هستیم و در وضعیتی که راه دیگری در پیش نداشتیم تصمیم گرفتیم نمایشگاه را به صورت آنلاین برگزار کنیم.
کریمی ادامه داد: مهم‌ترین ضعف نمایشگاه مجازی آن است که برخورد میان مخاطب و هنرمند وجود ندارد و نمی‌توانیم نظرات بازدیدکنندگان را بشنویم. البته این نمایشگاه آنلاین با استقبال مواجه شد و کارها به خوبی از سوی گالری معرفی شد و مورد توجه مخاطبان قرار گرفت، بااین‌حال نتوانستم نظرات بینندگان را دریافت کنم.
او درباره ویژگی‌های آثار خود گفت: من نقاشی هستم که در زمینه فیلمسازی، شعر، طراحی صحنه و... نیز کار کرده‌ام. فضای آثارم بسیار شعرگونه و شخصی است. شاید بگویید کار همه هنرمند شخصی است، اما واقعیت این است که در آثار همه هنرمندان وجود یک خط و شکل مشخص دیده نمی‌شود و کمتر هنرمندی است که به یک امضای خاص رسیده باشد. این مسئله حاصل سال‌ها کار است و من هر روز صبح از خواب بیدار شده و مشغول نقاشی می‌شوم.
کریمی ادامه داد: فضاهایی که در نقاشی‌هایم دیده می‌شود بسیار تحت تأثیر شعر و سینماست و همچنین از فلسفه و روانشناسی تأثیر می‌گیرم که رشته‌های موردعلاقه من هستند و مطالعات زیادی در این زمینه دارم. کارهایم انسان‌محور است و حتی بخش‌های آبستره کارها نیز فیگور دارد.
او با اشاره به این که در این مجموعه آثار کوچک خود را به نمایش گذاشت، گفت: کوچک بودن کارها به دلیل این است که امکان اجرایی راحت‌تری می‌دهد و در فرصت‌هایی که در خانه نشسته بودم کارهای کوچک برایم مانند یک دفتر یادداشت بود که هر آنچه در لحظه می‌خواستم را روی آن‌ها می‌آوردم. اما برخورد من با این آثار بسیار جدی بود و به همان اندازه کارهای بزرگ بر روی آن‌ها دقت و توجه داشتم.
او درباره وجود فضای ایرانی در آثارش گفت: تمام سال‌هایی که خارج از ایران زندگی می‌کردم دوستانم به من می‌گفتند که تنها فیزیک تو اینجاست، اما روح و روانت در ایران سیر می‌کند. من آدمی نبودم که همه‌چیز را فراموش کنم بلکه ادبیات و سینمای ایران را همیشه دنبال می‌کردم و ارتباط خود را با این فضا حفظ کرده بودم. هنرمندانی که به خارج از کشور می‌روند می‌توانند ارتباط را قطع کنند و کاملاً جدا شوند و یا می‌توانند یک شکل آگاهانه و اندیشمندانه برای ارتباط با فرهنگ ایران داشته باشند. من احساس دو فرهنگی بودن می‌کنم و این حسن بزرگی بود. در غرب بسیار آموختم و دیدم وسعت پیدا کرد. از این شخصیت دو فرهنگی درست استفاده کردم و با چشم باز نگاه کردم. فکر می‌کنم بخشی از ارزش‌هایی که درباره آثارم در کشورهای خارجی مطرح می‌شود ناشی از همین دو فرهنگی بودن است و در مقالاتی که راجع به آثار نوشته شده یا جوایزی که دریافت کرده‌ام همیشه به حضور فرهنگ ایرانی در آثارم اشاره شده است.
کریمی درباره تجربیات خود از نمایش آثارش در ایران گفت: سال‌ها در آمریکا و آلمان مشغول به کار بودم و در ایران کمتر شناخته می‌شدم، اما در سال‌های اخیر بیشتر در ایران حضور پیدا کردم و آثار خود را نمایش دادم. تجربیاتی که در کشورهای خارجی داشتم باعث شده است قضاوت‌هایی انجام داده و این دو فضا را با هم مقایسه کنم. وظیفه گالری تنها نمایش اثر هنرمند نیست، بلکه حفظ ارزش‌های هنرمند و معرفی هنرمندان وظیفه گالری است. وقتی با یک گالری در آمریکا یا اروپا کار می‌کنید؛ این همکاری باعث اعتماد و پشتوانه هنرمند است. شاید فروش آثار زیاد نباشد اما مهم آن اعتبار و ارزشی است که برای هنرمند قائل هستند.
این هنرمند ادامه داد: چند سال پیش یک گالری آلمانی اثر چیدمان مرا به یک آرت فر برد، اثری که می‌دانستیم قابل فروش نیست. اما آن‌ها برای هنرمند خود ارزش و اعتبار قائل هستند و حاضر بودند هزینه زیادی برای دیده شدن این چیدمان پرداخت کنند، زیرا می‌دانستند که به وجود آوردن این چیدمان کار هر کسی نیست و تلاش می‌کردند آن را به دیگران نشان دهند. اما در ایران دیده‌ام که هنرمندی در یک گالری نمایشگاه می‌گذارد و تا چند سال بعد که نمایشگاه بعدی خود را برگزار کنند هیچ ارتباطی میان او و گالری وجود ندارد و مشخص نیست که چه اتفاقی برای هنرمند می‌افتد.
کریمی افزود: بااین‌حال در ایران همه هنرمندان امکان نمایش آثار خود را دارند، درحالی‌که خارج از کشور این‌گونه نیست و بسیاری از هنرمندان خوب هستند که هیچ گالری با آن‌ها همکاری نمی‌کند، زیرا در آن کشورها هر گالری تعداد مشخصی هنرمند دارد که فقط با آن‌ها همکاری می‌کند و ممکن است تا سال‌ها نوبت به هنرمند دیگری نرسد. اما در ایران گالری‌هایی در سطوح مختلف وجود دارند و همه هنرمندان می‌توانند با آن‌ها کار کنند.