سرویس تجسمی هنرآنلاین: هشتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران در تالار وحدت برپاست. بهروز امیری راد متولد 1333 در بابل است و از سال 1355 فعالیت هنری را آغاز کرده است. او که چهار دهه سابقه مجسمهسازی دارد، تنها هنرمند پرسابقهای است که در بخش فراخوانی هشتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران حضور دارد. امیری راد در گفتوگو با هنرآنلاین درباره حضور خود در دوسالانههای مجسمهسازی گفت: تا به حال در همه دوسالانههای مجسمهسازی شرکت کردهام، به جز بیینال هفتم که اثرم توسط برگزارکنندگان پذیرفته نشد. در دوسالانههای قدیمیتر اغلب هنرمندان با سابقه شرکت میکردند، اما از دوره ششم به بعد میبینیم که هر سال از تعداد هنرمندان مجسمهساز قدیمی در این رویدادها کاسته میشود و متاسفانه این اتفاق خوبی نیست.
او با اشاره به دلایل حضور اندک مجسمهسازان پیشکسوت در این رویداد گفت: این مسئله میتواند چند علت داشته باشد. یکی این که متولیان هر رویدادی میتوانند طیف وسیعی از نگاههای گوناگون را به سمت خود بکشند. به عنوان مثال زمانی که پرویز تناولی دبیر سومین دوسالانه مجسمهسازی تهران بود همه هنرمندان مطرح مجسمهساز با اشتیاق در این دوسالانه شرکت کردند. اما در سالهای اخیر متولیان دوسالانه هنرمندان نسبتاً جوانی هستند و بسیاری از اساتید قدیمی به دلیل یک دیدگاه سنتی و مبحث استاد و شاگردی، علاقه چندانی ندارند که در رویدادی که توسط شاگردان آنها برگزار میشود، شرکت کنند و یا کار آنها مورد قضاوت و انتخاب قرار بگیرد و رد شود.
امیری راد افزود: از سوی دیگر شاید بعضی از هنرمندان قدیمی کمتر کار میکنند و دیگر توانایی ساخت مجسمه را ندارند. عدهای نسبت به این کار دلسرد شدهاند و بعضی هم چیزی برای ارائه ندارند. بعضی از هنرمندان بسیار گذشتهگرا هستند و نتوانستند خود را به روز کنند و به همین دلیل اثری که مناسب فضای امروز هنر باشد ندارند. بنابراین اعتراض عدهای از افراد به این رویدادها، به دلیل ضعف خودشان است.
این هنرمند افزود: نوع نگاه برگزارکنندگان دوسالانه مجسمهسازی از دوره ششم تا به حال اینطور بوده که نام دوسالانه "مجسمهسازی" است، اما در واقع این رویداد ارتباطی با مجسمهسازی ندارد. این مسئله به دلیل رویکردهای جدیدی است که در هنرهای تجسمی به وجود آمده است و در این دوسالانهها غالب میشود. در سالهای اخیر بحثهای فراوانی درباره این موضوع شده است و بسیاری از هنرمندان عقیده دارند وقتی نام این رویداد دوسالانه مجسمهسازی است، باید آثاری که در آن به نمایش درمیآید نیز مجسمه باشد. من کاملا موافق این نگاه بینارسانهای هستم زیرا دیدگاهی به روز و بسیار عالی است و در مجسمهسازی دنیا هم وارد شده است و هنرمندان میتوانند آثار بسیار متنوعی خلق کنند، اما هم اکنون در دوسالانه مجسمهسازی میبینیم که این رویکرد مسلط شده است و دیگر چندان نشانی از مجسمه به مفهوم رایج آن وجود ندارد.
او با بیان اینکه تعداد آثار مجسمه در این دوسالانه بسیار محدود است، گفت: بیشتر شرکتکنندگان این دوسالانه کسانی هستند که به هنرهای جدید گرایش دارند. اما متاسفانه بسیاری از آنها شناخت درستی هم از این مسئله ندارند و صرفاً به ظاهر قضیه توجه میکنند. به نظرم این ایرادی است که به فضای هنری کشور ما تحمیل شده است و همین مسئله باعث میشود بسیاری از مجسمهسازان معتبر دیگر علاقهای به شرکت در دوسالانهها نداشته باشند.
امیری راد افزود: من هم با وجود این که سالها به مجسمهسازی پرداختهام، گاهی احساس میکنم که برای به نتیجه رساندن یک ایده نیاز است به شیوه متفاوتی کار کنم و ایده خود را با رویکرد جدیدی مطرح کنم. بنابراین استفاده از رویکردها و مدیاهای جدید بسیار سودمند است. با این حال بسیاری از افرادی که امروزه در کشور ما در زمینه هنر معاصر کار میکنند تنها به ایده توجه میکنند و اصلاً توانایی تکنیکی ندارند و نمیتوانند اثر خوبی بسازند.
او با اشاره به اینکه در طول سالهای گذشته کارهای مختلفی در زمینه مجسمه، چیدمان، عکاسی، هنر محیطی و... انجام داده است، درباره اثری که در این دوسالانه ارائه کرده است گفت: بخشی از کارهایم آثار فیگوراتیوی است که آنها را با موم و در ابعاد کوچک میساختم و در سالهای اخیر تصمیم گرفتم تعدادی از آنها را با مواد ماندگارتر و در ابعاد بزرگ بسازم. بنابراین چند اثر فیگوراتیو با برنز، آهن، چوب و بتن ساختهام که مجموعه "لمیدهها" را تشکیل میدهند.
امیری راد با بیان اینکه یکی از این آثار در باغ موزه قصر تهران نصب شده است گفت: اثری که هم اکنون در دوسالانه ارائه شده است، فیگور لمیدهای است که به پنج شکل مختلف قابل ارائه است و از هر جهتی که نصب شود، تاثیر بصری متفاوتی دارد. البته با توجه به اینکه این اثر قرار بوده حس تعلیق و سقوط را نشان دهد باید در ارتفاع نصب میشد تا معلق باشد، اما متاسفانه در دوسالانه این اتفاق نیفتاده است.
هشتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران تا 24 بهمن در تالار وحدت، تالار حافظ و پهنه رودکی برپاست.