سرویس تجسمی هنرآنلاین: هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران در تالار وحدت در حال برگزاری است. بهرام غنچه‌پور یکی از شرکت‌کنندگان این رویداد در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره سابقه فعالیت هنری خود گفت: من فارغ‌التحصیل کارشناسی نقاشی از دانشکده هنر دانشگاه شاهد و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه هنر تهران هستم و در کنار نقاشی به مجسمه‌سازی نیز می‌پردازم.
غنچه‌پور ادامه داد: اثری که در این مجموعه ارائه دادم اقتباسی از مقرنس‌ها و اشکال هندسه ایرانی اسلامی است که با متریال چوب و رزین ساخته شده است. تصاویر مقرنس‌ها از یک پروسه دیجیتال عبور کرده و به این شکل درآمده است. با توجه به نحوه قرارگیری آنها بر روی زمین، این مجموعه شباهتی به یک شهر سوخته پیدا کرده است و اشاره ضمنی به این مسئله است که هنرهای سنتی در طول زمان در حال از بین رفتن است. این اثر در عین اینکه بزرگداشتی برای هنرهای سنتی است، اعتراضی به نحوه نگهداری آنها و نابود شدنشان است.
او با اشاره به عدم وجود تم در دوسالانه هشتم گفت: به نظرم دوسالانه‌ها نباید تم داشته باشند، زیرا وقتی در یک رویداد تم وجود دارد هنرمندانی که روند کارشان از آن تم دور است مجبور می‌شوند از اصالت کار خود دور شوند و اثری بسازند که در آن تم خاص جا بگیرد. به همین دلیل بسیاری از هنرمندان حرفه‌ای در چنین رویدادهایی شرکت نمی‌کنند. بنابراین تم برای مسابقات و رقابت‌هایی مناسب است که قرار است در آنها بر اساس یک موضوع مشخص ارزیابی انجام شود، اما دوسالانه‌‌ای که قرار است فعالیت‌های هنری یک رشته را در طول دو سال به نمایش بگذارد نیازی به تم ندارد.
او درباره اهمیت مستندسازی آثار هنری گفت: در هنر معاصر این مسئله بسیار مهم شده است زیرا ممکن است اثر نهایی چیز خاصی به نظر نرسد، اما در پروسه ساخت آن روند جالبی طی شده باشد. پروسه‌ای که هنرمند طی می‌کند تا به اثر نهایی برسد جزء جدایی‌ناپذیر معنای کار است، بنابراین معنایی که در روند شکل‌گیری اثر پنهان شده است را نمی‌توان نادیده گرفت و مثل آثار هنری قدیمی تنها به کار نهایی نگاه کرد. در مستندنگاری، پروسه انجام کار مهم می‌شود و این مسئله نه تنها در هنر که در مواردی مانند صنعت نیز وجود دارد و امروزه بسیاری از تولیدات صنعتی مستندنگاری می‌شوند و نمایش مراحل ساخت آنها برای مخاطبان باعث افزایش فروش آنها می‌شود.
غنچه‌پور افزود: به علت عدم وجود دوسالانه‌هایی مثل هنر محیطی، هنر جدید و... دوسالانه مجسمه مجبور است که همه اینها را زیر پر و بال بگیرد و در این رویداد هنری قرار دهد. به همین دلیل شاید پراکندگی در آثار دوسالانه دیده شود و مخاطبی را که اندکی از فضا دور است، گیج کند. اگر آن هنرها نیز برای خود رویداد تخصصی داشتند، دوسالانه مجسمه نیز می‌توانست تخصصی‌تر و نزدیک‌تر به تعریف کلاسیک مجسمه‌سازی برگزار شود.
این هنرمند افزود: امسال با توجه به شرایط سختی که با آن مواجه بودیم، دوسالانه مجسمه‌سازی بسیار عالی برگزار شده است و ما در چنین شرایطی به این رویداد نیاز داشتیم. مهم‌ترین فایده دوسالانه‌ها این است که مانند یک دورهمی بزرگ هستند که همه هنرمندان یکدیگر را می‌بینند و با آثار هم آشنا می‌شوند. این مسئله باعث می‌شود هر هنرمند بفهمد کجا قرار گرفته و هدف سال‌های آینده را برای خود تبیین کند. بنابراین نیاز است که دوسالانه‌ها به صورت منظم برگزار شوند تا هنرمندان جایگاه خود را در جامعه هنری کشور بشناسند.
هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران تا 24 بهمن در تالار وحدت و پهنه رودکی برپاست.