سرویس تجسمی هنرآنلاین: مجسمه مدافعان سلامت در مشهد نصب شد. مهرزاد راستگو سازنده این اثر در گفت‌وگو با هنرآنلاین گفت: این دو مجسمه با ارتفاع حدود ۱۸۰ سانتیمتر و با متریال فایبرگلاس ساخته شده و دو هفته پیش مقابل بیمارستان هاشمی‌نژاد مشهد نصب شد. برای ساخت این مجسمه‌ها در مجموعه هامن از مدل زنده اسکن سه‌بعدی گرفته شد و پس از آن ساخت این اثر در مجموعه سراج انجام شد. اگرچه ماکت آثار به صورت سه‌بعدی ساخته شد، اما در مرحله نهایی بر اساس اصول مجسمه‌سازی اغراق‌ها، چین‌وچروک‌ها و همه تغییرات و اصلاحاتی را که لازم بود بر روی آنها ایجاد کردیم و اجرای نهایی را با کار دست انجام دادیم تا اثر شکل طبیعی‌تری پیدا کند.
راستگو ادامه داد: تفاوت میان مجسمه‌ای که از ابتدا با دست مدل‌سازی می‌شود و مجسمه‌های که اسکن سه‌بعدی شده است، مانند همان داستانی است که گفته می‌شود وقتی عکاسی وجود دارد چرا باید نقاشی کرد. مسئله این است که هرکدام از این‌ها جایگاه و ویژگی‌های خود را دارند. کاری که از ابتدا با دست ساخته می‌شود انرژی و حس هنرمند را در خود دارد و یک کار اصیل شکل می‌گیرد که مانند ندارد. در مدل‌سازی سه‌بعدی، تکنولوژی حضور زیادی دارد و اگر این کار تکثیر شود دیگر ارزش هنری ندارد. اما وقتی این اثر تک باشد و مراحل نهایی کار توسط هنرمند بر روی آن انجام شود می‌تواند یک اثر هنری شناخته شود. این مسئله به نوع نگاه هنرمند و خواست سفارش‌دهنده برمی‌گردد که چه شیوه‌ای را برای کار خود انتخاب کند.
راستگو که چند سالی است به ساخت مجسمه‌های غول‌پیکر می‌پردازد درباره سابقه فعالیت‌های خود گفت: من در رشته گرافیک تحصیل کردم اما از سال ۸۸ وارد حوزه هنر شهری شدم و علاقه زیادی که به نقاشی و مجسمه‌سازی داشتم باعث شد گرافیک را کنار بگذارم. از سال ۹۰ به مجسمه‌سازی پرداختم و پس از چند سال فعالیت در هنر شهری، به مرور وارد ساخت المان‌هایی در مقیاس بزرگ و کارهای فیگوراتیو شدم و با همکاری مهندس محسن سراجی، مهندس علی نعمتی و گروهی از متخصصین حرفه‌ای که در این بخش فعال بودند مجسمه‌هایی ساختم که ارتفاع آنها به 30 متر می‌رسد.
او با بیان اینکه تابه‌حال در مشهد، کیش، بندرعباس، نجف‌آباد و... مجسمه‌های غول‌پیکر را نصب کرده‌اند، گفت: در کشور ما ساخت مجسمه‌های عظیم رواج نداشت و از سال 90 با حمایت مدیران شهری در مشهد روند ساخت این نوع آثار شکل گرفت. در دنیا این آثار برای جذب توریست بسیار مؤثر بوده است و به نظر من مجسمه‌های عظیم در ایران نیز جای رشد زیادی دارند. مهم‌ترین نکته در ساخت یک مجسمه شهری زیبایی و جذابیت و حسی است که در فضای اطراف ایجاد می‌کند، و ابعاد آنها چندان اهمیتی ندارد. اما مجسمه‌های غول‌پیکر در بعضی از فضاها کارکرد زیادی دارند و جذابیت زیادی برای مخاطب به وجود می‌آورند.
راستگو درباره موضوعاتی که برای ساخت مجسمه‌های غول‌پیکر انتخاب می‌شود گفت: بخشی از آثار ما مجسمه‌های موضوعی است. به عنوان مثال مجسمه رستم با ارتفاع ۱۵ متر در یک شهربازی روباز قرار گرفت، جایی که مجسمه‌های دو متری در اطراف بودند و رستم به عنوان یک ابرقهرمان بزرگ‌تر از همه آنها ساخته شد و کودکان ارتباط زیادی با آن برقرار کردند. ما سعی کردیم رستم را به شکل یک کاراکتر کمیک در بیاوریم تا بتواند با فضای کودکانه همسو شود. هم اکنون نیز در حال ساخت مجسمه فردوسی هستیم و با توجه به جایگاه ادبی و فرهنگی این شخصیت، ارزش آن را داشت که برای ساخت یک مجسمه عظیم روی آن سرمایه‌گذاری شود.
راستگو ادامه داد: برای ساخت و نصب این آثار توجه به فضا بسیار مهم است. در فضای باز به خوبی می‌توان مجسمه‌های غول‌پیکر را نصب کرد اما در فضای بسته باید توجه زیادی صورت گیرد تا اثر با محیط پیرامون خود همخوانی داشته باشد. اثری که ساخته می‌شود باید به فضا انرژی بدهد نه اینکه از آن جدا شود و عنصری اضافه به نظر بیاید.
او ادامه داد: ساخت و نصب مجسمه‌های عظیم ویژگی‌های خود را دارد و علاوه بر انتخاب موضوع که دارای اهمیت است، فرایند ساخت آنها بسیار سخت و چالش‌برانگیز است. این آثار اغلب با فایبرگلاس ساخته می‌شوند، به دلیل اینکه این ماده مقاومت زیادی در سرما و گرما دارد و نگهداری آن نسبت به فلزات راحت‌تر است. در عین‌حال قیمت آن ارزان‌تر و وزن آن نیز سبک‌تر است. اسکلت‌بندی داخل آنها فلزی است و این مجسمه‌ها به شکل قطعه‌های جداگانه ساخته شده و در زمان نصب به یکدیگر متصل می‌شوند.