سرویس تجسمی هنرآنلاین: سردیس‌هایی که چندی پیش از مفاخر ایران در خانه هنرمندان نصب شد با واکنش‌های منفی فراوانی مواجه شد که دلیل بیشتر آنها بی‌شباهت بودن مجسمه به صاحب آن بود. جدا از عدم شباهت در فرم و ساختار چهره که باعث می‌شد بسیاری از این سردیس‌ها برای مخاطب قابل شناسایی نباشند، درباره سردیس عباس کیارستمی به دلیل حذف عینک آن، بحث‌های زیادی به وجود آمد. حال با گذشت حدود سه هفته از نصب این آثار، مجسمه عباس کیارستمی از جای خود برداشته شده تا عینک آن اضافه شود.
همچنین مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران چند روز پیش اعلام کرد سایر مجسمه‌ها نیز بازبینی خواهند شد تا در حد امکان اصلاحاتی روی آنها صورت گیرد.
عطا صحرایی سازنده سردیس عباس کیارستمی است که چندی پیش در گفت و گو با هنرآنلاین درباره حواشی به وجود آمده پیرامون فقدان عینک در سردیس کیارستمی گفت: من این مجسمه را با عینک ساختم و آن‌قدر روی این مسئله حساس بودم که سه بار فریم‌های مختلف را ساختم تا نزدیک‌ترین شکل به عینک کیارستمی را داشته باشد. این عینک قابل برداشتن از روی چهره بود و در پایان کار نیز ذکر کردم که باید جداگانه قالب‌گیری شود. اما ظاهرا در زمان قالب‌گیری، این عینک گم شده و مجسمه بدون عینک ساخته شده است و در مراحل بعد نیز هیچ کسی توجه نکرده است که عینک روی چهره وجود ندارد. این مسئله باعث شد نقدهای زیادی به من شود و همه می‌گفتند با توجه به اینکه چهره کیارستمی بدون عینک قابل تصور نیست، چگونه یک مجسمه‌ساز تصمیم گرفته است عینک او را حذف کند. این در حالی است که همه بازدیدکنندگان سمپوزیوم شاهد بودند که این اثر با عینک ساخته شده است و حتی اگر منِ مجسمه‌ساز عینک را حذف کرده بودم، مسئولان و ناظران باید به من تذکر می‌دادند که این عینک قابل حذف کردن نیست.
این هنرمند افزود: زمانی که من سردیس را در سمپوزیوم ساختم افرادی مانند سیف‌الله صمدیان و ابراهیم حقیقی که از دوستان کیارستمی بودند کار مرا دیدند و شباهت آن را تائید کردند. با این‌حال مجسمه‌ای که هم‌اکنون نمایش داده شده تفاوت‌هایی با کار من دارد، مانند اینکه زاویه سر در اثر من پایین‌تر بود، اما در قالب‌گیری سر کمی چرخش به بالا دارد. با توجه به اینکه روز مناقصه قالب‌گیری، مجسمه‌های ما زیر آفتاب گرم تابستان قرار داشت، ممکن است کمی تغییر شکل در آنها به وجود آمده باشد که بعداً در مرحله قالب‌گیری و اجرا باعث دفرمه شدن چهره شده است. خودم در آثار هنرمندان دیگری نیز شاهد بودم که در سمپوزیوم اثرشان کاملا شبیه چهره موردنظر بود، اما مجسمه فعلی هیچ شباهتی به اصل آن ندارد. البته از این مسئله نیز نمی‌توان چشم‌پوشی کرد که بعضی از آثار به‌طور کلی از نظر تناسبات و شبیه‌سازی مشکل دارند. در این موارد مسئولان و داوران باید نظارت دقیق داشته باشد و اجازه ساخت و نصب چنین آثاری را ندهند. حتی اگر سردیسی با هزینه زیاد ساخته شده است در صورت ضعیف بودن نباید نصب شود، زیرا نباید صرفا به ارائه آمار توجه کرد بلکه باید کیفیت حفظ شود.