سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار طاهره صمدی‌طاری با عنوان "بی‌ثباتی" در گالری اعتماد برگزار شد. صمدی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره شکل‌گیری این مجموعه گفت: آخرین نمایشگاه انفرادی من سال 1393 در گالری بوم برگزار شد و مجموعه جدید که در گالری اعتماد به نمایش درآمد، حاصل دو سال کار از سال 97 تا 99 است.
صمدی افزود: مجموعه "بی‌ثباتی" نمایشگر بخشی یا برشی از زندگی انسان در اتمسفر امروز است. فضایی که عموماً تحت تأثیر جریان‌های هیجانی، اجتماعی، سیاسی و حتی بستر سنتی و فرهنگی یک اجتماع است. مجموعه "بی‌ثباتی" می‌تواند حاصل زیست هر انسانی در هر نقطه‌ای از جهان باشد.
این هنرمند افزود: این مجموعه در طی 2 سال با شرایط متغیر و عجیب این روزهای ما تلفیق شد و شاید حاصل دغدغه‌ها و تجربیات خودم به عنوان یک انسان در دوره‌ای که در آن زیست می‌کنم باشد. شاید بتوانم بگویم مجموعه "بی‌ثباتی" در بی‌ثبات‌ترین زمان از تاریخ به نمایش درآمد، دورانی که همه دنیا درگیر مسائل و مشکلات مختلفی از جمله قضیه همگانی شیوع کرونا هستند که سیستم زندگی انسان را دستخوش تغییراتی عجیب کرده است.
صمدی ادامه داد: این مجموعه در عین شباهت‌هایی به مجموعه‌های پیشینم، شاید در نوع اجرا و گاه پرسوناژها، تفاوت‌هایی ویژه داشته باشد. این تفاوت‌ها نه‌تنها در موضوع، بلکه در برخورد با اجرای آثار نیز هست. عنصر کلیدی و نوظهور این مجموعه عنصر آب است. عنصری سیال، غوطه‌ور و گاه خروشان که همه‌چیز را در سیالیت خود فرو می‌برد. معماری‌هایی که قبلا در مجموعه‌های پیشینم وجود داشت در این مجموعه به حداقل رسیدند و در بعضی از فضاها فقط المان‌هایی گذرا در حد اشاراتی به فضای شهر به کار برده شده است. فیگورهای آثار و سوژه اصلی کارها اغلب زن هستند که در مواجهه با فضای اطراف کنشی فعال و پویا دارند. شاید بازیگران اصلی این چرخه زندگی در فضاهای آثار من فیگورهایی هستند که در پلان اول اثر خودنمایی می‌کنند. در پوششی از لباس‌هایی با رنگ‌هایی کاملا زنده و شفاف، مانند قرمز نمایان می‌شوند. لباس‌ها نیز در مواجهه با امواج خروشان و فضا در حال حرکت هستند و تقریبا همه عناصر کارها در حرکت‌اند.
او با بیان اینکه به‌طورکلی فیگورها موضوع اصلی کارهایش هستند گفت: فیگورهای زن نه در غالب سوژه‌ای زیبا، بلکه به‌عنوان موضوع اصلی و در قالب انسان در کارها قرار دارند. بنابراین صورت‌ها که نماد اصلی زیبایی و نژاد و سن می‌توانند باشند، حذف می‌شوند. آدم‌ها ماسکی بر سر دارند که گاه تیره و سیاه است و مخاطب با فیگورها نه از طریق صورت و سیمای ظاهری، بلکه از طریق کنش و جایگاه آنها در فضای آثار ارتباط برقرار می‌کند.
صمدی ادامه داد: فیگورها فقط نمادی از انسان هستند ولی غالبا مخاطب با نوع پوشش و فیزیک کلی فیگورها متوجه زن بودن آنها می‌شود. در مجموعه"بی‌ثباتی" زن‌ها مبارز و قوی در مواجه با سیل خروشان آب‌ها و فضا در کنشی فعال و گاه رقصان نمود پیدا می‌کنند. حتی آرامش آب‌های سیال و گاه کف‌آلود در مواجهه با کنش فیگورها بر هم می‌خورد و شاید به کناری رانده می‌شود تا این زن‌ها باشند که در مسیر خروشان خود سر برآورند و همچنان رو به جلو در جهشی امیدوارانه، رو به آینده‌ای که هرگز از آن خبر ندارند قدم بردارند.
صمدی افزود: در اجراهای این آثار سعی بر این داشتم که واقع‌گرایی نه در حدی اغراق‌آمیز، بلکه در حدی که تصاویر مرزی بین واقعیت و خیال را به مخاطب القا کنند، وجود داشته باشد. بنابراین در قسمت‌هایی از کار به پرداخت دقیق‌تری از پرسوناژها پرداختم و در جاهایی این پرداخت‌ها تبدیل به سطوح شده‌اند. درعین‌حال بازی با پرسوناژها و پرداخت دقیق آنها، کارها را از دید مخاطب کاملا زنده نشان می‌دهد. شاید بتوان گفت با صحنه‌ای از یک میزانسن تئاتر روبرو هستیم که بازیگران آن در قالب تصویر، ثابت شده‌اند و این شاید به دلیل علاقه خودم به دیدن صحنه‌هایی از تئاتر هست که در عین اینکه زنده و واقعی هستند، ولی همان‌قدر بازسازی شده‌اند و شاید وهمی از واقعیت هستند.