سرویس تجسمی هنرآنلاین: یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران در فرهنگسرای نیاوران برپاست. تینا ابتهاج از شرکت‌کنندگان در دوسالانه سرامیک در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه رشته تحصیلی او نقاشی است و به ساخت ظروف سرامیک می‌پردازد، درباره اثر خود در این دوسالانه گفت: در هنگام ساخت ظرف‌های سرامیکی گاه بعضی از آنها می‌شکست یا آسیب می‌دید، اما نمی‌توانستم آنها را دور بریزم. پس از مدتی این ایده به ذهنم رسید که ظروف شکسته را به هم وصل کنم و با آنها چیزی بسازم. اتودهای مختلفی بر اساس این ظرف‌ها انجام دادم و در این میان طرحی به ذهنم رسید که موضوع آن برابری میان زن و مرد بود.
ابتهاج افزود: موضوع کم‌توجهی به حقوق خانم‌ها از مسائلی است که بارها مطرح شده و من هم در این اثر سعی کردم به همین موضوع بپردازم. برای ساخت این اثر ابتدا از همان ظروف شکسته استفاده کردم اما با توجه به اینکه هر کدام از آنها رنگ متفاوتی داشتند تصمیم گرفتم بار دیگر از ابتدا این مجسمه را با ظروف سرامیکی همرنگ و شکسته شده بسازم.
او با بیان اینکه در این اثر دو نماد از زن و مرد وجود دارد گفت: بر روی مجسمه مرد تصاویر خانم‌هایی را آوردم که مشغول انجام کارهایی صنعتی هستند که معمولاً توسط مردها انجام می‌شوند و بر روی مجسمه زن تصویرهایی از مردانی دیده می‌شود که در حال انجام کارهایی هستند که زنانه شناخته می‌شود. هدفم این بود که بگویم تفاوتی میان زن و مرد وجود ندارد و نباید بر اساس جنسیت به کارها لقب زنانه و مردانه بدهیم، بلکه آنچه اهمیت دارد انسانیت افراد است. اگرچه هدف من پرداختن به تبعیض و نابرابری میان زن و مرد بود اما نمی‌خواستم این مسئله را با نگاهی منفی نشان دهم و سعی کردم با نگاهی مثبت به این مسئله بپردازم.
ابتهاج افزود: زمانی که اثر خود را برای مرحله اول داوری ارسال کردم، مجسمه خانم به زمین افتاد و شکست. من از این اتفاق بسیار ناراحت شدم و فکر می‌کردم که شاید مجبور شوم تنها یکی از مجسمه‌ها را نمایش دهم و به‌این‌ترتیب موضوع کارم تغییر می‌کرد. اما پس از آن قطعات مجسمه را چسباندم و محل‌های شکستگی را با ورق طلا پر کردم. اگرچه تغییری که در کار به وجود آمد ناخواسته بود اما نتیجه آن با محتوای کارم در ارتباط است و می‌تواند نمادی از این مسئله باشد که خانم‌ها حتی وقتی که دچار شکست می‌شوند باز هم به پا می‌خیزند و شکستگی‌های آنها نیز مانند طلا ارزشمند است.
ابتهاج درباره استفاده از نوشته در اثر خود گفت: از سال‌ها پیش در نقاشی‌هایم و پس از آن در ظروف سرامیکی از نوشته استفاده می‌کردم و با توجه به علاقه‌ای که به تکنیک کلاژ داشتم، نوشته‌ها را به این شکل وارد کارم می‌کردم. اما بیش از آن که معنای نوشته‌ها برایم اهمیت داشته باشد به بافت تصویری آنها توجه می‌کردم و به همین دلیل نوشته‌ها را بدون نقطه روی آثار می‌آوردم تا مخاطب درگیر خواندن آنها نشود. روی ظروف شکسته‌ای که در اتود ابتدایی این اثر استفاده کردم نیز این نوشته‌ها وجود داشت و آنها در ذهنیت من و شکل نهایی کارم بسیار تأثیرگذار بودند. به همین دلیل پس از ساخت مجدد اثر نیز نوشته‌ها را بر روی کار آوردم.
او با اشاره به برگزاری دوسالانه سرامیک در شرایط فعلی گفت: به نظرم خیلی خوب است که این رویداد در چنین شرایطی برگزار شد، زیرا هنر همیشه می‌تواند نشان دهنده شرایط اجتماعی باشد و هنرمند می‌تواند با زبان مستقیم یا غیر مستقیم مشکلات را بازگو کند. با توجه به اینکه موضوع این دوره از دوسالانه "خودکاوی" است و از ابتدا به ما گفته شد که از سرامیک به عنوان رسانه استفاده کنیم، در این نمایشگاه کارهای بسیار قوی به نمایش درآمده است. اگر دوسالانه سرامیک وجود نداشت هنرمندان سرامیست دیده نمی‌شدند و جایی برای ارائه ایده‌های خلاقانه خود نداشتند، اما حالا در این مجموعه توانستند خلاقیت‌های خود را در سرامیک نشان دهند.