سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار تاجِ سر جعفری در گالری "آوت سایدر این"، نمایشگاه آثار کیارش علیمی با عنوان "پیاده‌روی در مرغزار" در زیرزمین دستان، نمایشگاه نقاشی مهران یوسف‌زاده با عنوان "قاب‌ها، نگاره‌گر، رقص خیال" در گالری شلمان و نمایشگاه مجسمه‌های علیخان عبداللهی در گالری آرتیبیشن سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
باغ‌های نخی
نمایشگاه آثار تاجِ سر جعفری در گالری "آوت سایدر این" برپاست. کارهای جعفری در دسته آثار "آوت سایدر" و یا آن‌طور که در ایران جا افتاده است "هنر خودآموخته" قرار دارد. این بانوی خانه‌دار در اواخر دهه 80 و زمانی که دخترش در رشته هنر تحصیل می‌کرد در کارهای دانشگاهی او کمک می‌کرد و کم‌کم به خلق آثاری مستقل پرداخت که تعداد آنها به مرور زیاد شد و توجه دیگران را به خود جلب کرد.
او در سن بالا و بدون داشتن تحصیلات و دانش هنری، اقدام به خلق آثاری کرده است که از آموزه‌های قدیمی‌اش برآمده‌اند. جعفری در دوران نوجوانی نقشه‌های قالی را در ذهن خود ترسیم می‌کرده و قالی‌هایی که با این طرح‌ها بافته می‌شدند مورد استقبال قرار می‌گرفتند. او که سالها تجربه خیاطی دارد، حال از چرخ‌خیاطی به‌عنوان ابزاری برای ترسیم نقوش استفاده کرده و با پارچه و نخ تابلوهایی رنگارنگ می‌آفریند.
تابلوهای جعفری باغ‌هایی سرشار از گل‌ها و گیاهان و پرندگان هستند که همگی با حرکت بی‌وقفه سوزن روی پارچه شکل‌گرفته‌اند. فرم‌های آزادی که بدون دغدغه در کنار هم قرار گرفته‌اند فضایی پر انرژی را به وجود آورده‌اند که برآمده از عمق وجود پدیدآورنده آنهاست.
آثاری که جعفری در این مجموعه ارائه کرده است در دو دسته رنگی و سیاه‌وسفید قرار می‌گیرند. آثار سیاه‌وسفید او مانند طراحی‌هایی هستند که با کمترین استفاده از مواد و تنها با استفاده از عنصر خط، فضایی متراکم و سرشار از عناصر مختلف را به وجود آورده‌اند. در میان چرخش این خطوط گاه فیگورهای انسانی به چشم می‌آیند و گاه پرندگان و گیاهان در فضا دیده می‌شوند. قرینگی تقریبا در همه کارها دیده می‌شود و این می‌تواند ناشی از سابقه جعفری در طراحی نقوش قالی باشد.
جعفری هم مانند دیگر هنرمندان خودآموخته بدون قصد و هدفی خاص، آنچه در ذهن دارد را بیرون می‌ریزد و برای این کار توجهی به هیچ سبک و اسلوب هنری یا ملاحظات اجتماعی و اقتصادی ندارد. همین نکات باعث می‌شود آنچه توسط این افراد به وجود می‌آید از اصالت بیشتری برخوردار باشد و با بیننده به خوبی ارتباط برقرار کند.
نمایشگاه آثار تاجِ سر جعفری تا ۳۱ مرداد در گالری "آوت سایدر این" به نشانی خیابان ولی‌عصر، بالاتر از میدان ولی‌عصر، کوچه فرخی، پلاک ۱۱، زنگ ۲ برپاست.
ارزش رنگ
نمایشگاه آثار کیارش علیمی با عنوان "پیاده‌روی در مرغزار" در زیرزمین دستان برپاست. آنچه در نگاه نخست به این آثار توجه مخاطب را جلب می‌کند سادگی و بی‌شکلی آنهاست. در بیشتر این تابلوها قرار نیست هیچ تصویری به بیننده نمایانده شود. نه خبری از فرم هست و نه مفهومی بیان می‌شود. تنها چیزی که قابل‌مشاهده است لکه‌های رنگی هستند که به شکلی منظم در کنار هم قرارگرفته‌اند.
علیمی در این آثار از رنگ‌های رقیق و جوهری استفاده کرده است که شفافیت و درخشندگی آنها چشم را به سوی خود می‌کشد. در واقع هدف نقاش از ارائه این تابلوها، خلاصه کردن نقاشی به پایه و اصول ابتدایی آن بوده است. ترکیب‌های رنگی و مراحل تبدیل یک رنگ به رنگ دیگر، اگر در دروس رنگ‌شناسی به عنوان مبانی نقاشی تدریس می‌شوند، اینجا خود ارزش بصری یافته و حضوری مستقل دارند. اما این بار چرخه رنگ‌ها و جدول‌هایی که با رنگ جرمی و حاشیه‌های منظم و واضح ترسیم می‌شدند، با رنگ‌هایی مرز ناپذیر و سیال بازسازی شده‌اند و رنگ‌ها به آرامی و با لطافت روند تغییرات خود را طی کرده‌اند.
کنار هم قرار گرفتن سطوح رنگی گاه منجر به شکل‌گیری یک حجم یا فضا می‌شود که اگرچه فرم خاصی را القا نمی‌کند اما تاثیرات رنگ‌ها بر یکدیگر را نشان می‌دهد و بلوک‌هایی که هرکدام رنگی مشخص دارند، از همسایگان خود تاثیر گرفته و بر آنها اثر می‌گذارند.
اما در بخش دیگری از این مجموعه رنگ‌ها از هر چارچوبی خارج شده و آزادانه در کنار هم قرار گرفته و با هم ترکیب شده‌اند. این چرخش رنگ‌ها روی زمینه کار به ایجاد تصاویری آشنا منجر شده و عناصری از طبیعت را نمایان می‌کند. مناظری که به‌این‌ترتیب شکل گرفته‌اند اگرچه قصدی برای بازنمایی طبیعت ندارند اما حرکت قلم، پاشش رنگ‌ها، لکه‌ها و درهم‌رفتگی آنها مناظری خیال گونه و برآمده از ذهن را ایجاد می‌کنند.
نمایشگاه آثار کیارش علیمی تا 24 مرداد در زیرزمین دستان برپاست. علاقه‌مندان می‌توانند به نشانی خیابان فرشته، خیابان بیدار، شماره 6 مراجعه کنند.
تاریخ در قاب
نمایشگاه نقاشی مهران یوسف‌زاده با عنوان "قاب‌ها، نگاره‌گر، رقص خیال" در گالری شلمان برگزار شد. آثاری که مهران یوسف‌زاده در این مجموعه به نمایش گذاشت به چند دسته تقسیم می‌شوند. بخشی از آنها برآمده از تاریخ هستند و او شخصیت‌ها، فضاها و عناصر مختلف آثارش را از گذشته وام گرفته و آنها را در فضایی متفاوت در کنار هم قرار داده است. پهلوانان افسانه‌ای، پادشاهان، نمادهایی از معماری کهن و... از بستر تاریخی خود جدا شده و در فضایی باز و بی‌کران حضور دارند و یا از میان یک قاب و از چشم مخاطب امروزی دیده می‌شوند.
سیر گذشته تا امروز، نه تنها در سوژه‌ها، که در نحوه نمایش آنها نیز مشهود است. استفاده از رنگ‌های تند و ساده شدن فیگورها از جلال و جبروت تاریخی آنها کاسته و جنبه‌ای فانتزی در تصاویر ایجاد کرده است. یوسف‌زاده به عنوان طراح صحنه سینما و تلویزیون، در تابلوهای خود نیز به فضاسازی پرداخته و تصاویری فراواقعی ایجاد کرده است. طاق‌ها و ستون‌هایی که با زمین و آسمان یکی شده‌اند، یا فرش و پرده‌ای که به جای فضای بسته خانه، در طبیعت دیده می‌شوند از جمله این فضاسازی‌های خیالی هستند.
بخش دیگری از آثار یوسف‌زاده به نقاشی از طبیعت اختصاص دارد، اما اینجا هم با دو رویکرد متفاوت مواجه هستیم. در تعدادی از تابلوها او نگاهی وفادارانه به طبیعت داشته و تا حدودی سعی کرده است به بازنمایی مناظر بپردازد. اما در تعداد دیگری از آنها با طبیعتی غیرواقعی مواجه هستیم که فرم‌ها، رنگ‌ها و عناصر آن زاییده خیال هنرمند است و فضایی رویایی و گاه کابوس‌وار را ایجاد می‌کند.
خیالات جان یافته
نمایشگاه مجسمه‌های علیخان عبداللهی در گالری آرتیبیشن برپاست. عبداللهی یک مجسمهساز خودآموخته است که در چند سال اخیر موجودات خیالی او توجه هنرمندان و مخاطبان هنرهای تجسمی را به خود جلب کرده و آثارش با استقبال مواجه می‌شوند. حجم‌های او شیرها، بزها، کبوترها و آدم‌هایی هستند که تغییر فرم یافته یا با هم ترکیب شده‌اند و جانورانی هم‌زمان آشنا و غریبه را به وجود آورده‌اند. این فرم‌ها پیشینه‌ای تاریخی و اسطوره‌ای دارند و از ناخودآگاه شخصی آمده‌اند که ریشه او در سرزمین کهن افغانستان، با افسانه‌ها آمیخته است.
اگرچه موضوع آثار او یکسان است اما در هرکدام از آنها ظرایف و ویژگی‌های خاصی وجود دارد که آنها را از هم متمایز می‌کند، مانند بزهایی که تنها اندکی تفاوت در گردش سرشان وجود دارد و هرکدام حالت و روحیه‌ای متفاوت پیدا می‌کنند. عبدالهی مانند بسیاری دیگر از هنرمندان طرح و نقشه‌ای برای کار خود ندارد و حجم‌ها را تا جایی پیش می‌برد که تخیلات درونی خود را کاملا بروز دهد و آنها را در قالب فرم درآورد.
سادگی این مجسمه‌ها از نکات قابل‌توجه آنهاست. نه تنها رنگ یا هیچ آرایه اضافه‌ای بر آنها دیده نمی‌شود، که ماده سازنده آنها نیز مانند خود آثار و موضوع‌شان ساده و همگانی است. عبداللهی که با دیدن یک شانه تخم‌مرغ خیس و لهیده آن را مناسب کار خود دیده، تکنیک پاپیه ماشه را شناخت و به خوبی آن را برای بیان تصورات خود به کار برده است.
نمایشگاه مجسمه‌های علیخان عبداللهی تا 19 مرداد در گالری آرتیبیشن به نشانی خیابان شریعتی، پایین‌تر از حسینیه ارشاد، نرسیده به همت، گل نبی(غرب)، میدان احمدی روشن(کتابی)، خیابان ساسانی‌پور، خیابان دریا (قندی)، پلاک 6 برپاست.