سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار بویه سادات‌نیا با عنوان "کالبد" در گالری اُ برگزار شد. سادات‌نیا در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۳۴ اثر با تکنیک ترکیب مواد و استفاده از گرافیت، مداد، جوهر و... روی مقوا در این مجموعه به نمایش درآمد، گفت: این مجموعه شامل طراحی‌هایی است که سعی کردم آزادانه با آنها برخورد کنم. دغدغه‌هایم، چیزهایی که از نظر فکری با آنها درگیر بودم، فضای اجتماعی و تمام آنچه در این دوره احساس می‌کردم در این آثار دیده می‌شود. این کارها حاصل روندی طولانی است و در سال‌های اخیر کارم به این شکل درآمده است. پیش از آن تکنیک‌های دیگری داشتم و آثارم گاه کاملاً رئالیستی و گاه انتزاعی بود، اما این مجموعه تلفیقی از فیگوراتیو و انتزاعی است.
او با اشاره به عنوان نمایشگاه گفت: سعی کردم از ترکیب فیگور، فضا و مکان برای بیان افکار خود استفاده کنم. در بیشتر آثار می‌توان تا حدی این بیان فیگوراتیو را احساس کرد، هرچند که فیگور به شکل مشخص در آنها دیده نمی‌شود. هر جا که احساس کردم نیاز است فیگور یا فرم‌ها مشخص‌تر باشند این کار را انجام دادم و هرجا لازم نبوده و خواستم تصویر خیال‌انگیزتر باشد، رهاتر و بدون اشاره به فرم‌های شناخته شده کار کردم.
سادات‌نیا درباره گذر خود از نقاشی رئال به این طراحی‌ها گفت: بسته به آن چیزی که هنرمند می‌خواهد بیان کند نوع کارش تغییر می‌کند. فضای نقاشی رئالیستی معمولاً برای شناخت این هنر استفاده می‌شود و بسیار بیانگر و گویاست. هنوز هم‌دوره‌هایی وجود دارد که در آن فضا کار می‌کنم اما بیان غالب من در این دوران تغییر کرده است. انتخاب هرکدام از اینها بستگی به ذهنیتی که در یک زمان دارید و آن چیزی که می‌خواهید بیان کنید، دارد. حتی در دوره‌هایی از نیومدیا یا اینستالیشن در کارم استفاده می‌کردم و همه اینها با توجه به آن چیزی بود که قصد بیانش را داشتم.
این هنرمند افزود: به نظرم امروزه کسی که کار هنری انجام می‌دهد باید بتواند از میان شیوه‌های متفاوت، آنچه که مناسب بیانش هست را انتخاب کند. اگرچه معمولاً شیوه‌ای کاملاً شخصی می‌شود و فرد بیان ویژه‌ای در آن پیدا می‌کند، اما اینکه توانایی استفاده از مواد و رسانه‌های مختلف را داشته باشد دست او را باز می‌گذارد.
او درباره ویژگی‌های طراحی گفت: طراحی فضای بازتر و آزادتری نسبت به نقاشی دارد و دغدغه‌های ارائه کار در آن اهمیت کمتری دارد. در طراحی راحت‌تر می‌توان حرف زد و جاهایی می‌توان آن را رها کرد. طراحی برای من مانند یک تفکر بصری است. یک مواجهه با جهان و تحلیل جهان به وسیله فرم‌ها است. سعی کردم از خطوط و ظرفیت‌های طراحی برای بیان استفاده کنم و تجربه‌هایم در فضای رئال و آبستره کمک کرده که در این آثار بی‌دغدغه و بدون فکر به اینکه کارم قرار است رئال یا آبستره باشد کار کنم.
سادات‌نیا درباره تاثیر وقایع اطراف بر آثارش گفت: در یک سال اخیر مسائل تاثیرگذار اجتماعی بسیاری وجود داشت که همه آنها در کارهایم تاثیرگذار بود. اصولا در یک کار فرهنگی نمی‌توان چنین مواردی را نادیده گرفت زیرا فرهنگ همیشه آمیخته با انسان است و انسان آمیخته با جامعه‌اش است. بنابراین ارتباط با وقایع و رویدادهای اطراف اجتناب‌ناپذیر است، هرچند که لزوماً قرار نیست همه آنها تاثیر سریع و واضحی در کار هنری داشته باشند. با توجه به اینکه بیشتر آثار مربوط به شش ماه اخیر هستند، شیوع کرونا بر کارهای آخرم تاثیر داشت. تعدادی از کارها که در آنها از متریال کمتری استفاده شده و رنگ ندارند در دوران قرنطینه و زمانی که دیگر نتوانستم به آتلیه بروم شکل گرفتند و تنها با ابزاری که در خانه داشتم کار کردم.
او ادامه داد: برگزاری نمایشگاه در این دوران یک چالش بود. واقعیت این است که تمام افرادی که هم اکنون درگیر قضیه کرونا هستند، نمی‌توانند کار خود را رها کنند و مجبور هستند با رعایت نکات ضروری به فعالیت خود ادامه دهند. قطعا شرایط ما با گذشته متفاوت است اما واقعیت این است که این وضعیت همچنان ادامه دارد و جامعه مجبور است خودش را با این شرایط تطبیق دهد. اگرچه استقبال از این نمایشگاه به اندازه نمایشگاه گروهی که سال قبل داشتیم نبود، اما باز هم استقبال خوبی صورت گرفت و مخاطبان زیادی با رعایت نکات بهداشتی به گالری می‌آمدند. اگرچه انتظار نداشتم اما فروش نمایشگاه هم خوب بود و بیشتر آثارم به فروش رفت.
سادات‌نیا افزود: یکی از مسائلی که همیشه از آن گله داشتم این بود که چرا فضای نقد هنری در جامعه ما فعال نیست. این موضوعی است که ما به آن احتیاج داریم و بدون آن نمی‌توان انتظار رشد خاصی در این فضا داشت. هنر در فضایی رشد می‌کند که تحلیل و نقد هنری وجود داشته باشد و جامعه بتواند از زبان آدم‌های متخصص با تحلیل آثار هنری آشناتر شود. اگر قرار است هنر با مردم ارتباط برقرار کند و در جامعه حضور داشته باشد نیاز به سیستم‌های رابط دارد که یکی از آنها نقد هنری است. اما امسال به نظرم رسید که با وجود شرایط نامناسبی که وجود دارد میزان توجه رسانه‌ها و منتقدین به نمایشگاه‌ها بیشتر شده و این موضوع جای خوشحالی دارد.