سرویس تجسمی هنرآنلاین: احمد عبداللهی‌نیا، طراح و کاریکاتوریست، در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره فعالیت‌های فعلی خود گفت: کرونا باعث شد روزگار بدی برای ما به وجود آید و کارهای کوچک هم به یک آرزو تبدیل شود. وقتی روحیه آدم خوب نباشد نمی‌تواند از کاری که می‌کند لذت ببرد. من هم در این مدت بیشتر در خانه بودم و به مرتب کردن کتاب‌ها و مجلات خود پرداختم.
او با اشاره به اینکه در این مدت تعدادی اثر مرتبط با کرونا طراحی کرده است گفت: با توجه به اینکه کاریکاتورهای من ورزشی هستند، در این مدت چند طرح درباره ارتباط ورزش و کرونا کشیدم. در یکی از این کارها طرفداران استقلال و پرسپولیس را در حال کری خواندن با یکدیگر نشان دادم، درحالی‌که کرونا هم در حال خودنمایی است. در یک طرح دیگر ویروس کرونا را در حال مچ انداختن با مسابقات ورزشی دنیا می‌بینیم و در طرح دیگر نیز مسئله فاصله دو متری ورزشکاران در زمین فوتبال را سوژه کارم قرار دادم.
او با اشاره به اینکه 50 سال است به طور مستمر با مجله کیهان ورزشی همکاری می‌کند، افزود: شروع کار من در مطبوعات به سال 47 برمی‌گردد. در بیست سالگی چند طرح برای هفته‌نامه توفیق فرستادم و در مسابقه طراحی چهره مجله نیز شرکت کرده و برگزیده شدم. پس از آن دعوت به کار شدم و تا سال ۵۰ که مجله توقیف شد این همکاری ادامه داشت. پس از آن که بیکار شدم به این فکر کردم که کاریکاتور ورزشی در ایران به ندرت دیده می‌شود. خود من هم در مجله توفیق تعداد کمی کاریکاتور ورزشی داشتم که البته بیشتر جنبه سیاسی داشتند مانند مرگ تختی یا مسابقه فوتبال بین ایران و اسرائیل. آن زمان به مجله کیهان ورزشی پیشنهاد دادم که یک صفحه را به من اختصاص بدهند تا هر هفته کاریکاتورهای ورزشی در آن چاپ شود. ابتدا این موضوع را نپذیرفتند اما پس از مدتی کار را شروع کردیم و این همکاری نیم قرن بدون وقفه ادامه داشته است. من با نشریات مختلف مانند حاجی‌بابا، بهلول، آهنگر، گل‌آقا و... همکاری کردم اما در تمام این مدت صفحه خود در کیهان ورزشی را رها نکردم.
عبداللهی‌نیا درباره آرشیو آثار خود گفت: من نتوانستم همه طرح‌های خود را نگه دارم چون حاصل ۵۰ سال کاریکاتور کشیدن در نشریات مختلف حجم بسیار زیادی دارد که امکان نگهداری آنها را نداشتم، اما به احتمال زیاد این آثار باید در دفتر مجله موجود باشند. در این مدت پیشنهادی برای چاپ کتاب کاریکاتورهای ۵۰ سال گذشته در کیهان ورزشی داشتم اما با توجه به اینکه امتیاز این طرح‌ها متعلق به مجله است نتوانستم این کار را انجام دهم.
عبداللهی‌نیا ادامه داد: استقبال زیادی از کاریکاتورهای ورزشی من صورت گرفت و به مرور نشریات دیگر هم به کاریکاتور ورزشی توجه کردند. در کیهان ورزشی علاوه بر صفحه کاریکاتوری که داشتم دو صفحه دیگر را هم راه انداختم و حدود ۱۰ سال آنها را ادامه دادم. یکی از آنها به مصاحبه با پدر و مادر و خانواده ورزشکاران اختصاص داشت و در یکی دیگر از این صفحات با هنرمندان مختلف مصاحبه کرده و درباره ارتباط ورزش و هنر و تاثیراتی که ورزش می‌تواند بر هنر داشته باشد از آنها سوال می‌کردم. استقبال خیلی زیادی از این مصاحبه‌ها شد و بعد از آن رسانه‌های مختلف هم این کار را انجام دادند.
او با بیان اینکه در حال حاضر فقط با هفته‌نامه کیهان ورزشی همکاری دارد گفت: تا پیش از بسته شدن روزنامه قانون به مدت 4 سال با این روزنامه همکاری داشتم و بیشتر کارهای اجتماعی و سیاسی انجام می‌دادم. همچنین سال‌ها برای نشریات داخلی چند بانک کاریکاتور کشیدم و کارهای تبلیغاتی زیادی انجام دادم.
او درباره جایگاه کاریکاتور در مطبوعات امروز گفت: امروزه نگاه نشریات به کاریکاتور عوض شده و به نظر می‌رسد تمایل چندانی برای استفاده از کاریکاتور ندارند. ضمن اینکه گروه بازی و باندبازی در همه مشاغل وجود دارد و اغلب تعداد کمی از افراد هستند که در موقعیت‌های مختلف به کار گرفته می‌شوند. به‌هرحال هر دوران شرایط خاص خودش را دارد. آن زمان شاید ده کاریکاتوریست هم در ایران وجود نداشت اما الان کاریکاتوریست‌های بسیار زیادی داریم. زمانی که در هفته‌نامه توفیق کار می‌کردم مطرح شدن بسیار سخت بود و مدت‌ها طول می‌کشید تا بتوانیم مراحل مختلف را طی کنیم و از ستون‌های کوچک به صفحات بزرگ و روی جلد و پشت جلد برسیم. آن زمان همه‌چیز حساب و کتاب داشت و علاوه بر کار، ادب و حرفه‌ای بودن را هم به ما یاد می‌دادند.