سرویس تجسمی هنرآنلاین: احمد وکیلی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره گذران تعطیلات ناشی از کرونا گفت: من روحیه خاصی دارم و زمانی که به تدریس مشغول هستم، خودم را فراموش می‌کنم. بنابراین تعطیل شدن کلاس‌ها و فعالیت آموزشی برای من فرصت خیلی خوبی ایجاد کرد که بتوانم کارهای زیادی انجام دهم. در این مدت تعداد زیادی نقاشی منظره و کار چاپ انجام دادم که بسیار اقدام مفیدی بود، اگرچه از نظر شرایط روانی برای همه ما این دوران سخت بود.
وکیلی ادامه داد: من همیشه پروژه‌های مختلف را موازی یکدیگر پیش می‌برم. یک پروژه ۳۰ در ۴۰ دارم که بوم‌هایی در این ابعاد را در سفرها با خود می‌برم و در طبیعت نقاشی می‌کنم. همچنین یک پروژه غروب دارم که اتودهای آن در طبیعت انجام می‌شود و پس از آن در آتلیه آنها را بزرگ می‌کنم.
این هنرمند ادامه داد: پروژه دیگری که هم‌اکنون در دست دارم یک مجموعه چاپ دستی بر اساس ۵۰ شعر معاصر است. هم‌اکنون مشغول انتخاب شعرها هستند و با توجه به اینکه درباره ۱۰ شعر به اطمینان رسیده‌ام، مشغول اتود زدن برای آنها هستم. از شاعرانی مانند نیما، حسین منزوی، شاملو، سیمین بهبهانی و... تا به حال شعرهایی انتخاب کرده‌ام و در عین حال شعرهایی از شاعران جوان شنیده‌ام که بسیار لذت بردم. بنابراین احتمالاً در این مجموعه چند اثر بر اساس اشعار شاعران ناشناخته نیز وجود دارد. به نظرم در این سن و سال دیگر وقت پراکنده کار کردن نیست و در همه دنیا هم این‌گونه رایج است که هنرمند به شکل مجموعه کار کند.
او با اشاره به اینکه این مجموعه به شیوه چاپ فلز یا کالکوگرافی انجام می‌شود گفت: این کار تخصص من است و با توجه به اینکه از سال ۶۲ مشغول چاپ هستم، این شیوه در دست من مانند موم است. ضمن اینکه اگر از هر اثر چند چاپ انجام دهم می‌توانم کتاب‌های دست‌سازی از آنها تولید کنم. پروژه بسیار سنگینی است و برای انجام آن باید اطراف خود را بیشتر خلوت کنم و با تمرکز بیشتر کار کنم تا بتوانم این مجموعه را تا پاییز به پایان برسانم.
وکیلی با اشاره به اینکه نقاشی‌های منظره‌ای که در این مدت انجام داده است به ۶۰ عدد رسیده است، گفت: می‌توان تعدادی از آنها را برای یک نمایشگاه انتخاب کرد. هر چه این کارها بیشتر جلو می‌رود ساده‌تر و پخته‌تر می‌شوند. من عقیده دارم که نقاشی منظره در طبیعت بسیار متفاوت با نقاشی از روی عکس یا در آتلیه است. نمایشگاهی که چند سال پیش از مناظر برپا کرده بودم شامل آثاری پر بافت و پیچیده بود، اما کارهای مجموعه اخیر بسیار ساده شده هستند و چشم نا آشنا ممکن است آنها را بچه‌گانه بپندارد.
این هنرمند افزود: کرونا آسیب زیادی به هنرمندان زد. ممکن است عده‌ای برای چند ماه گذران زندگی پس‌اندازی داشته باشند، اما بسیاری از هنرمندان نگران هستند و لطمه زیادی به زندگی آنها وارد شده است. با توجه به اینکه هنر همیشه از اولویت‌های آخر مسئولین است امید چندانی هم برای حمایت از هنرمندان وجود ندارد. این مشکل فقط مربوط به ایران نیست و در همه دنیا شرایط همین‌گونه است. به همین دلیل احساس می‌کنم که بعد از کرونا جهان نمی‌تواند به همین پاشنه بچرخد و باید یک اتفاق بزرگ بیفتد.
او با اشاره به افزایش شدید قیمت لوازم نقاشی گفت: اینکه جوانان در این شرایط هم بتوانند کار هنری انجام دهند یا نه، بستگی به نگاه آنها به هنر دارد. اگر انسان حرفی برای گفتن داشته باشد با یک مداد هم می‌تواند کار کند، اما مهم‌ترین مسئله وجود بستر اجتماعی است که پروژه او دیده و نقد شود. این مسائل است که هنرمند را سرپا نگه می‌دارد.
وکیلی درباره برنامه‌های خود برای سال ۹۹ گفت: قرار بود که پاییز امسال یک نمایشگاه در گالری ساربان داشته باشم، اما با شرایطی که پیش آمده است و تغییر برنامه‌ریزی‌ها، مشخص نیست که این نمایشگاه برگزار می‌شود یا خیر. آثاری که برای این نمایشگاه آماده کردم مربوط به پروژه "جامه‌دران" است. با توجه به اینکه من موسیقی کار کرده و ساز می‌نوازم، نگاه خاصی به ردیف موسیقی ایران دارم. جامه‌دران یک گوشه سیال است که در دستگاه‌های مختلف موسیقی ایرانی وجود دارد، من هم سیالیت آن را گرفته و با سیالیت طراحی ترکیب کردم. همچنان در حال کار بر روی این پروژه هستم، اگرچه شرایط پیش آمده باعث شد که حدود دو ماه از این مجموعه دور شوم. این کارها ابعاد بزرگ دارند و موضوع آن هم خیلی جذاب است، اما مشخص نیست که چه زمانی بتوانم آنها را نمایش دهم.