سرویس تجسمی هنرآنلاین: اسماعیل عباسی عکاس، مترجم، نویسنده و مدرس دانشگاه در گفتوگو با هنرآنلاین با بیان اینکه در دوران شیوع کرونا هر کدام از هنرمندان راهی برای ادامه فعالیت خود پیدا کردهاند، گفت: به عنوان مثال دیدیم که موسیقیدانها هر کدام در خانههای خود بودند و توانستند یک اجرای گروهی را پیش ببرند. اینها تجربههای جدیدی است که تازگی دارد چون قبلا ضرورتی برای آن وجود نداشت. در این دوران یک فرهنگ جدید ساخته میشود.
عباسی ادامه داد: من هم در این ایام مشغول کار روی کتابهای خود بودم و سرم بسیار شلوغ بود. با توجه به اینکه قبل از آن هم در خانه کار میکردم اتفاق غیرمنتظرهای برایم نیفتاد و به ماندن در خانه عادت داشتم. عدهای ناچار بودند در این مدت برای کار از خانه خارج شوند، اما عدهای دیگری که در خانه ماندند فرصت خیلی خوبی داشتند تا کارهای عقبافتاده یا کارهایی که هیچوقت برای آنها زمان نداشتند را انجام دهند. به طور کلی قرنطینه هنرمند را تعطیل نمیکند بلکه فرصت خوبی برای او ایجاد میکند.
او با اشاره به اینکه سه عنوان کتاب در دست تألیف دارد گفت: یکی از آنها "دایرهالمعارف عکاسی" است که سالها پیش کار روی آن را آغاز کردم اما هنوز به چاپ نرسیده است. بار دیگر به بررسی این کتاب پرداختم و مشغول رفع نواقص آن هستم. همچنین کتابی برای نوجوانان و جوانان در دست دارم. به نظرم در زمینه فعالیتهای هنری با خلائی در حوزه نوجوانان مواجه هستیم. در کشورهای خارجی میبینیم که کتابهای مختلفی وجود دارد که به بچهها یاد میدهد چگونه نوشتن و... را تجربه کنند و به عنوان مثال روایت را در فیلمسازی، تئاتر یا عکاسی آموزش میدهد. اما در کشور ما چنین آموزشهایی در مدرسه و سایر مراکز وجود ندارد.
عباسی افزود: اگر هم آموزشی وجود داشته باشد کاربردی نیست و انگار دانشآموز با یک مفهوم انتزاعی مواجه میشود. با توجه به اینکه ۳۳ سال کارمند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودم، دیدم که هیچ برنامهریزی برای آموزش بچهها و نوجوانان وجود ندارد و احساس کردم که حتماً باید برای آنها کاری انجام شود.
مترجم کتابهای "فتوژورنالیسم" و "کار با دوربین عکاسی" افزود: ده کتاب ۶۰ صفحهای برای نوجوانان تهیه کردم و به زبان آنها درباره اینکه عکاسی چیست، نقد عکس چیست و... توضیح دادم. اگر نوجوانان از همین سن این مفاهیم را آموزش ببینند، حتی در روزنامه دیواریهای خود میتوانند کارهای خلاقانه انجام دهند. این در حالی است که نوجوانان بدون یادگیری این مفاهیم در مدرسه، وارد دانشگاه هنر میشوند و هیچ پشتوانهای ندارند، بنابراین آموزش ما از اساس ایراد دارد.
او با بیان اینکه "دایرهالمعارف عکاسی" و کتاب "عکاسی خبری" او تقریبا آماده چاپ است، افزود: امسال نمیتوان پیشبینی کرد که آیا کتابی چاپ میشود یا خیر. با توجه به وضعیت اقتصادی که به وجود آمده است همه برنامهریزیهای قبلی بههمریخته و احتمالاً ناشران نیز مجبور به تجدیدنظر در برنامههای خود هستند. همچنین معلوم نیست که در این شرایط مشتری برای کتابهای جدید وجود داشته باشد. بااینحال من کار خود را انجام میدهم و کتابها را کامل میکنم. من در سن و سالی نیستم که دوربین به دست بگیرم و در خیابانها عکاسی کنم، درعینحال منطق من این است که نگارش این کتابها بر اینکه شخصاً به عکاسی مشغول شوم اولویت دارد.
او درباره فعالیتهای عکاسان در این روزها گفت: برای عکاس مستند اجتماعی فرقی نمیکند که بیماری و قرنطینه وجود دارد یا خیر. او کار خودش را میکند و در بیمارستان، مراسم تدفین و... حاضر میشود تا این وقایع را ثبت کند. به عنوان مثال ما در عکسهای این ایام دیدیم که فرهنگ مردم ما همتغییر کرده و در مراسم تدفین بیماران کرونایی کسی حضور ندارد. اینها چیزهایی است که قبلاً وجود نداشت و حال در عکسهای مستند آنها را میبینیم. عکاس خبری و مستند در هر شرایطی کار خودش را میکند و در تمام بحرانها به سمت خطر میرود، زیرا این تصاویر باید برای آیندگان ثبت شود.