سرویس تجسمی هنرآنلاین: در حالی که دولت‌ها اجرای قوانین سخت‌گیرانه برای محدود کردن تردد و اجرای فاصله‌گذاری اجتماعی را در کشورها اجرا می‌کنند، هنرمندان تلاش می‌کنند با کمک تکنولوژی ارتباط خود را با مخاطبان حفظ کنند. این امکانی برای همگان است تا حتی در فضای کوچکی که در خانه دارند، در این تجربه شریک شوند.
یکی از این هنرمندان لورنا سیمسون (Lorna Simpson) هنرمند امریکایی-آفریقایی، برنده جایزه جی.پل‌گتی(J. Paul Getty) است که در دهه ۱۹۸۰ با رویکرد پیشگام خود به عکاسی مفهومی به شهرت رسید.
در آثارش چالش‌های متداول در مورد موضوعات انسانی، هویت، فرهنگ و نژاد را با تأکید بر زنان آمریکایی- آفریقایی مطرح می‌کند؛ البته تصاویر کلاژ زنان سیاه‌پوست او معروفیت جهانی دارد.
او تحت تاثیر بحران کرونا در آمریکا، مجموعه جدیدی از کارهای کلاژ را در نمایشگاه آنلاین گالری هاوزر و ورس (Hauser & Wirth) را با عنوان "به من زمان بده" (Give Me Some moment) را با سه پرتره سورئال "منظومه شمسی"، "با من قدم بزن" و "آسمان شب لایرا در نیویورک" به نمایش گذاشته است.
این هنرمند تصمیم دارد پس از بحران کرونا نمایشگاه خود را در همین گالری در معرض دید عموم قرار دهد و البته خوش‌بین است این اتفاق در تیرماه انجام شود.
لورنا با توجه به اپیدمی کرونا گفته است: بر طبق نتایح مطالعات انجام شده سیاه‌پوستان چهار برابر بیشتر از سفیدپوستان درگیر ویروس کرونا هستند و این نابرابری‌های عمیق در جامعه امریکا را آشکار می‌سازد. من هر روز اخبار را پیگیری می‌کنم و این روزها دغدغه ذهنی من مرگ انسان‌ها، مشکلات افراد بی‌خانمان، قشر نیازمند و افرادی که حق انتخاب ندارند و مجبورند در محل کارشان حاضر شوند و از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند، است.
او ادامه می‌دهد: خدمات بهداشتی امریکا نوعی امتیاز طبقاتی‌است به همین دلیل بیماری‌های فشارخون و دیابت در میان سیاه‌پوستان شایع است و آنها را در مقابل بیماری‌های غیرقابل محسوس آسیب‌پذیر می‌کند. بسیاری از امریکایی‌ها حتی کودکان سیستم هوشمند ندارند بنابراین نمی‌توانند از اینترنت برای پیشبرد کارهایشان استفاده کنند .وقتی همه این چیزها را کنار هم می‌گذاریم هیچ فضایی برای عقب‌نشینی در برابر این ویروس وجود ندارد.
لورنا سیمپسون متولد ۱۹۶۰ است. اولین خاطرات کودکی او در زمان جنبش حقوق مدنی آمریکا گذشت. سفر به اروپا و آفریقا مهارت او در عکاسی مستند را پرورش داد و توانست فراتر از محدودیت‌های این ژانر تکنیکهای جدیدی را به منظور درگیر کردن بیننده ارائه دهد. در کارهای اولیه‌اش به ترکیب متن و تصاویر می‌پرداخت. او ماهرانه رابطه حافظه و تاریخ را در آثارش به نمایش می‌گذارد.
او اولین زن آفریقایی آمریکایی بود که در سال 1990 آثارش در دوسالانه ونیز به نمایش درآمد.
لورنا از سال 1980 تا به حال نمایشگاه‌های متعدد انفرادی و گروهی در سراسر جهان از جمله موزه هنرهای معاصر اسپانیا، ایرلند، فرانسه و... داشته است. آخرین نمایشگاه او در فوریه 2020 با عنوان "ایستادن در آب" در فیلادلفیا برگزار شد.
از اواسط دهه 1980 برگزاری نمایشگاه به عنوان ویترین فعالیت های سیمسون عمل می‌کند و توانایی او برای ترکیب سبک‌های متعدد از جمله عکاسی، کولاژگرافیکی، اینستالیشن، فیلم‌برداری و نقاشی آب‌مرکب را می‌توان در آثارش دید.
سیمسون در خلق آثارش وسواس به خرج می‌دهد و گفته است در موقع ساخت آثارم نه آنها را کنترل و نه آنها را به شکلی که قابل فهم باشد، تطبیق می‌دهم. هر روز سعی می‌کنم اثری را خلق کنم یا حداقل آن را به صورت ذهنی تصویرسازی کنم ،جالب است که ببینیم نتیجه چه خواهد شد.