سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار امیر فرهاد با عنوان "جوجه اردک زشت" در گالری هما برپاست. فرهاد در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه ۷ نقاشی و ۱۳ طراحی در این مجموعه به نمایش درآمده است، درباره شکل‌گیری آثار خود گفت: معمولاً مجموعه‌هایی که به نمایش می‌گذارم شروع مشخصی ندارند. یک کار انجام می‌دهم و بعد آن اثر آرام آرام همراه من می‌آید و مجموعه‌ای شکل می‌گیرد که تبدیل به نمایشگاه می‌شود. زمانی که از نظر ذهنی به جمع‌بندی برسم که این آثار قابلیت تبدیل شدن به یک مجموعه را دارند آنها را نمایش می‌دهم. کارهای من دوره مشخصی ندارند و تجربه‌های مختلف را هم‌زمان پیش می‌برم تا هرکدام از آنها در مقطعی از زمان به نتیجه برسند.
او درباره فضای آثار خود گفت: معمولاً نقاش خودش نمی‌داند که این فضا چگونه به وجود می‌آید. هر چه زمان می‌گذرد ارتباط بهتری بین آنچه بیرون از ذهن او وجود دارد و آنچه درون خود پیدا می‌کند برقرار می‌شود. رویدادهایی که بیرون می‌بینیم سرنخی برای رسیدن به چیز دیگری درون نقاش است. بنابراین نمی‌توان گفت که این آثار تنها انعکاسی از بیرون یا انعکاسی از درون من هستند. این شلوغی یا طنز شیرین و تلخ انعکاسی از چیز بیرونی است که خط آن را گرفته و به درون خود رسیدم.
فرهاد ادامه داد: اشکال و تصاویر و آنچه در کارهایم می‌آورم در طول زمان با من حرکت می‌کنند و در زمان‌های مختلف حضورشان پررنگ یا کمرنگ می‌شود. یکی از آنها گیاهان هستند که حدود ۱۵ سال است در کارهای من وجود دارند اما در این دوره حضورشان پررنگ‌تر شده است. چند سال پیش برای این گیاهان نام "حشاشین" را انتخاب کردم اما این نام نه به معنای ماده مخدر، بلکه به معنای لغوی گیاهان خشک است. در طول این سال‌ها گیاهان آنقدر در کارم پر رنگ شدند که المان‌های دیگری مانند آدم‌های عجیب‌وغریب و... که در این آثار وجود دارند را تحت تأثیر قرار داده و کمرنگ کرده‌اند.
او درباره سایر المان‌های موجود در کارهایش گفت: این اواخر وقتی مشغول کار بودم به ذهنم رسید که چه جالب است اگر دریاچه‌ای وجود داشته باشد که آدم‌ها در آن شنا کنند و دچار فراموشی شده و حتی فراموش شوند. این دریاچه فراموشی هم خود را وارد نقاشی‌هایم کرد و حتی به تم اصلی کارها تبدیل شد. ایده و مفهوم آن برایم جذاب بود و درعین‌حال به تکنیک من نیز نزدیک بود.
فرهاد درباره تابلوهای رنگارنگ این مجموعه گفت: در چند نمایشگاه قبلی من کارها بسیار بی‌رنگ بود، در یک نمایشگاه تمام آثار سیاه‌وسفید بودند و آثار یک نمایشگاه دیگر نیز مونوتن بود. اما در حدود ۵ سال اخیر که نمایشگاه نداشتم این حس و حال رنگی شدن در من به وجود آمد و شاید انفجار این احساس بود که باعث شد نمایشگاه بگذارم و آن تغییر را نشان دهم. اتفاقی که در این کارها افتاده است در آثار من سابقه نداشته و می‌تواند یک دوره جدید شکل بگیرد. در این آثار هیچ محدودیتی را برای رنگ‌ها قائل نشدم و همه رنگ‌ها را پیش خود قرار می‌دادم و از هرکدام که می‌توانستم استفاده می‌کردم.
او درباره آزادی و رهایی در نقاشی‌هایش گفت: بسیاری از چیزها توسط ما انتخاب نمی‌شوند بلکه در وجود ما قرار دارند و به مرور زمان شکل می‌گیرند و ما تنها می‌توانیم آنها را کمی هدایت کرده و آموزش دهیم. در این نقاشی‌ها هم آنچه وجود دارد غایت من از توحش در نقاشی نیست و فکر می‌کنم با حد نهایی آزادی در نقاشی هنوز بسیار فاصله دارم و شاید در آینده به آن برسم. اما نکته مهم در کار کردن من این است که هیچ‌وقت برنامه مشخصی برای نقاشی ندارم که بگویم از یک نقطه شروع می‌کنم و به نقطه دیگری می‌رسم. این مسئله باعث می‌شود کیفیتی شلوغ و وحشیانه در کارها به وجود بیاید که آن را دوست دارم، اما درعین‌حال باعث عذاب نقاش است چون نمی‌دانم که چه زمانی کار به پایان می‌رسد و ممکن است بارها در طول چند سال به آن تابلو مراجعه کرده و دوباره روی آن کار کنم.
فرهاد ادامه داد: این نمایشگاه در شرایط خاصی برگزار شد و به دلیل اتفاقات دردناکی که رخ داد تا چند روز قبل از افتتاحیه شک داشتم که آیا باید این کار را انجام دهم یا نه. در روزهای تلخی به سر می‌بردیم که تأثیرات آن هنوز هم در جامعه وجود دارد. دلیل آنکه برای نمایش این آثار به شک افتادم آن بود که کارهایم اگرچه در لایه زیرین معترض هستند، اما لایه رویی آنها بسیار سرخوش است و دوست نداشتم در آن روزهای تلخ، سرخوشی را نشان دهم. اما بعدا به این نتیجه رسیدم که باید کار کنم چون شغل ما به اندازه کافی آسیب‌پذیر هست و دیگر نباید به آن آسیبی بزنیم و باید باوجود همه سختی‌ها به کار خود ادامه دهیم. بااین‌حال از مخاطبان خود عذرخواهی کردم که در چنین روزهایی مجبور به نمایش شادی و سرخوشی هستم.
نمایشگاه آثار امیر فرهاد تا 8 بهمن در گالری هما واقع در خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، پلاک ۸، واحد یک میزبان هنردوستان است.