به گزارش هنرآنلاین، پیمان شفیعی‌زاده با اثری به نام "واگیره" در دوسالانه هفتم شرکت کرده بود. این اثر ، چیدمانی از اشیاء آماده و بازسازی یک انبار نقشه‌های فرش بود. شفیعی‌زاده در مورد رقابتی بودن رویدادهای هنری ادامه داد: درعین‌حال من به رقابت در هنر اعتقادی ندارم و فکر می‌کنم اگر قرار است این رویدادها رقابتی نباشند باید به شکل کیوریتوریال برگزار شوند. یعنی یک عده از ابتدا فعالیت هنرمندان را رصد کنند و به شکل محدود تعدادی از آنها را دعوت کنند. به‌این‌ترتیب هرچه به دوسالانه راه پیدا می‌کند، دست‌چین شده است. اما وقتی فراخوان اعلام می‌شود نمی‌توان رقابت را از آن حذف کرد. هنر صحنه رقابت نیست اما در کشور ما پله ترقی در هنرهای تجسمی، شرکت در همین رقابت‌ها است.
این هنرمند افزود: دوسالانه هشتم هم به نوعی رویکرد کیوریتوریال دارد اما به نظر می‌رسد به دلیل فضایی که در جامعه تجسمی وجود دارد، نتوانسته‌اند این رویداد را کاملا به شیوه کیوریتوریال برگزار کنند. وقتی کار به کیوریتور سپرده می‌شود وظیفه او این است که روند خلق آثار هنری توسط هنرمندان مختلف را رصد کند و سره را از ناسره تشخیص دهد.
او درباره رویکردهای جدید هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران گفت: در این دوره برخورد کیوریتوریال وجود دارد اما باز هم فراخوان اعلام شده است. درحالی‌که کیوریتوری واقعی به این شکل است که هنرمندان را بر اساس شناختی که در طول زمان از آنها دارند انتخاب کنند. با این حال کاری که شورای سیاست‌گذاری دوسالانه هشتم انجام می‌دهد بسیار خوب است. ما در حال گذار هستیم و اجرای بعضی تصمیم‌ها هم برای گروه اجرایی و هم هنرمندان دشوار است. زیرا منِ هنرمند نیز نمی‌توانم روند کار خود را تنها در قالب یک پروپوزال به دبیرخانه ارائه دهم. خود روند زندگی و پروسه خلق اثر هنری می‌تواند یک سوژه باشد، اما جمع‌بندی آن نباید به عهده هنرمند باشد، بلکه این کار کیوریتور است.
شفیعی‌زاده ادامه داد: نگاه حرفه‌ای آن است کسانی به دوسالانه راه پیدا کنند که کارشان روند و پروسه تولید دارد، نه افرادی که آثار بی‌ربط و متفاوت از هم را به وجود می‌آورند. بنابراین رویکرد دوسالانه امسال شروع خوبی است.
او درباره موضوعی بودن یا نبودن دوسالانه‌ها گفت: این‌که موضوعی انتخاب شود و هر هنرمند به آن سوژه فکر کند، کار را کمی مسابقه‌ای می‌کند و آن خصوصیت تجربهء زیسته را حذف می‌کند. حتی اگر موضوعی برای دوسالانه انتخاب نشود باز هم رویکرد در آن وجود دارد زیرا در هر دوره زمانی که زندگی می‌کنیم مسائل آن زمان، موضوعیت آثار را می‌سازد. قطعا آنچه در سر من می‌گذرد بی‌ارتباط با آنچه در ذهن دیگران می‌گذرد نیست. حتی اگر موضوع به شکل واضح معرفی نشود باز هم رویکردها به مسائل اجتماعی، سیاسی و جهانی در کارها مستتر است.
گفتنی است،هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران با دبیری محمود بخشی اسفند ۱۳۹۸ تا اردیبهشت ۱۳۹۹ در باغ کتاب تهران برگزار خواهد شد.