سرویس تجسمی هنرآنلاین: بهمن پناهی سال 1346 در بهشهر متولد شده و از سال 1380 در زمینه هنرهای تجسمی، خوشنویسی و موسیقی در پاریس به تحصیل، تدریس و خلق آثار هنری پرداخت. او در زمینه خوشنویسی از محضر اساتیدی مانند سید علی حسینی‌پور، غلامحسین امیر‌خانی، عبدالله فرادی و یدالله کابلی خوانساری بهره برده و از 19 سالگی تا زمان مهاجرت، در انجمن خوشنویسان ایران و مراکز فرهنگی هنری و دانشگاهی به تعلیم هنرجویان پرداخت. در حوزه موسیقی او شاگردی اساتید برجسته‌ای چون عطاءالله زاهدِ شیرازی، محمدرضا لطفی، هوشنگ ظریف و داریوش پیرنیاکان را در کارنامه خود دارد.
بهمن پناهی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، Ecole Beaux-Arts de Valenciennes و دانشگاه سوربن پاریس به تحصیل هنر پرداخته است. موضوع پایان‌نامه دکترای او در هنرهای تجسمی و موزیکولوژی، تحلیل و تحقیق کالبدیِ رابطه موسیقی و خوشنویسی با عنوان "موزیکالیگرافی" (Musicalligraphy) است. او در نمایشگاه‌ها، جشنواره‌ها، دوره‌های آموزشی و کنسرت‌های موسیقی در اقصی نقاط جهان شرکت کرده و ضمن تدریس در مراکز مختلف دانشگاهی، فرهنگی و هنری در پاریس به عنوان استاد مَدعُو با دانشگاه‌های معتبر از جمله Harvard و North Eastern همکاری داشته است.
پناهی درباره این نمایشگاه می‌گوید: "موزیکالیگرافی یک جنبه مفهومی است. مفهومی که با برداشت لایه‌های مختلف از ساختار صوتی و تصویریِ موسیقی و خوشنویسی به ظهور می‌رسد. هر اندازه که درک و واکاوی ما از جنبه‌های مختلف زیبایی‌شناسی، کالبدی و اجرایی این دو رشته‌ی هنری عمق یابد، به ریشه‌های مشترک و موازی بیشتری دسترسی می‌یابیم. خوشنویسی، موسیقیِ تصویری است که عنصر «زمان» را در خود حبس کرده و موسیقی، خوشنویسی‌ای است که بُعد ارتعاش را به ادراک تصویری ما می‌افزاید.
موزیکالیگرافی جستجویی است برای کشف و بُروز روابط آشکار و نهان موسیقی و خوشنویسی. ترجمه‌ی صوتی، موسیقی و موسیقایی از فرم‌ها و ترکیبات خط‌ها و نقطه‌ها و فهمی تصویری- بصری از جهانِ ترکیب اصوات است. گفتگوی “سیاهی و سپیدی” و “سکوت و صدا”ست. در این فرایند، ما به نقطه‌ای از رابطه‌ی ادراکی همسان بین چشم و گوش، با روشی مطبوع و مستقیم دست می‌یابیم.
این تبادلات درونی و بین حسی، توانایی‌های شهودی و خلاقانه ما را گسترش می‌دهد. محدودیت‌ها و پیش‌فرض‌های سُلب جای خود را به رهایی و جستجوگری می‌دهند و این نقطه آغازین افق‌هایی نو برای گسترش و دستیابی است. هر چه سازه‌های آموزشی پژوهشی و تجربی هنرمند در این دو عرصه هنری مستحکم‌تر باشد، صد البته معماری و بنای خوش‌ساخت‌تری را خلق خواهد کرد.
پیام‌ها و نشانه‌های حسی و ادراکیِ ما از حرکتِ نقطه‌ها و خط‌ها با شیوه‌ها، رنگ‌ها و ترکیباتِ بی‌نهایت، همان ارتعاشاتی است که صوت‌ها، نواها، لحن‌ها، مقامات و دستگاه‌های موسیقی بر جان ما طنین می‌افکنند.
موزیکالیگرافی، نقطه‌های درونی ادراکات و احساسات ما را با خطوطی موزون به سان سیم‌های ساز به هم متصل و مرتبط می‌سازد تا پیوستگی و همبستگی بیرونی را تجربه کنیم..."
نمایشگاه آثار بهمن پناهی با نام "موزیکالیگرافی" 14 تا 28 تیرماه در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌شود.