سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار شقایق سوزنکار با نام "مونو درام" در گالری ثالث و نمایشگاه آثار چیدمان مونا آقا بابایی با نام "مطالعه در سطح" در گالری اُ سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
داستان عروسک‌ها
نمایشگاه آثار شقایق سوزنکار با نام "مونو درام" در گالری ثالث برپاست. بخشی از این نمایشگاه به تابلوهای نقاشی اختصاص دارد که سوژه آنها انسان است. در این نقاشی‌های فیگوراتیو اگرچه با فضایی واقعی مواجه می‌شویم اما نحوه چینش عناصر و بازنمایی آنها، مخاطب را از واقعیت دور کرده و به دنیای خیال می‌برد. بارزترین عنصری که این تضاد میان واقعیت و خیال را به وجود می‌آورد در همان فیگورها نهفته است. پیکره‌هایی کودکانه با لباس‌های رنگارنگ دختربچه‌ها و بازیچه‌هایی که در اطراف آنها دیده می‌شود، اما چهره آنها هیچ نشانی از کودکی در خود ندارد.
قهرمانان این تابلوها همگی زنان بالغی هستند که سال‌ها از دوران کودکی خود فاصله گرفته‌اند. همین تناقض میان چهره افراد با بدن خود و همچنین شرایطی که در آن قرار گرفته‌اند، موضوع اصلی نقاشی‌ها است. در این تابلوها زنان را در موقعیتی کودکانه، در حال بازی با عروسک‌ها، در اتاقی با کاغذ رنگی‌های جشن تولد، با کلاه بوقی و... می‌بینیم. گویی آنها با سفری به گذشته، خاطرات کودکی را مرور می‌کنند و یا حتی در حسرت بازگشت به آن دوران هستند.
اما درعین‌حال زنانی را می‌بینیم که خود تبدیل به عروسک شده‌اند. دست و پاهایی بندبند، با مفاصل و پیچ‌های آشکار، افرادی را نمایان می‌کند که از جایگاه انسانی خود دور شده و به بازیچه تبدیل شده‌اند. این عروسک‌ها که گاه خنده بر لب دارند و گاه نگاه بهت‌زده خود را به دوردست دوخته‌اند، زنانی منفعل هستند که قدرت تصمیم‌گیری را از دست داده و در انتظار این هستند که دیگری آنها را به حرکت درآورد.
تنهایی این افراد نیز قابل توجه است. تقریبا در همه تابلوها تنها یک زن- کودک دیده می‌شود که در اطراف او به‌جز یک وسیله بازی چیز دیگری نیست. او به دور از آدم‌های دیگر، محکوم است که در فضا و با امکاناتی محدود خود را سرگرم کند و زمان را بگذراند. همین تنهایی و تکرار لحظات یکنواخت مسبب حالات و احساسات نمایان در چهره‌هاست و آن‌گونه که از نام مجموعه برمی‌آید، داستانی از تنهایی افراد را به نمایش می‌گذارد.
نمایشگاه آثار شقایق سوزنکار تا ۱۵ خرداد در گالری ثالث به نشانی خیابان کریم‌خان زند، بین ایرانشهر و ماهشهر، شماره ١٤٨ برپاست.
نگاهی به شهر
نمایشگاه آثار چیدمان مونا آقابابایی با نام "مطالعه در سطح" در گالری اُ برپاست. این مجموعه را می‌توان نمایشی برآمده از شهر دانست که گرچه اجزای آن اشاره مستقیمی به شهر و عناصر تشکیل‌دهنده آن ندارد اما تاثیرات آن در یکایک حجم‌ها و طرح‌های به نمایش درآمده قابل درک است.
بخشی از نمایشگاه به کاغذهای کوچکی اختصاص دارد که با نظم و در اندازه‌های یکسان روی دیوار چسبیده‌اند. بر روی هر کاغذ، طرح یا بافت متفاوتی دیده می‌شود که استفاده از یک تنالیته رنگی در همه آنها باعث ایجاد وحدت و انسجام در تصاویر شده است. اما این یگانگی نه تنها به رنگ و ابعاد کادر که به نوع ایجاد نقوش هم برمی‌گردد. بخش اصلی طرح‌ها و بافت‌ها بر پایه یک بازی کودکانه به وجود آمده است. نهادن کاغذ روی یک سطح دارای برجستگی و کشیدن مداد روی آن، موجب پیدایش بافت یا کپی شدن طرح بر روی کاغذ می‌شود. کاری که بسیاری از کودکان با شیشه‌های مشجر و دیوارهای کاه‌گلی و... انجام می‌دهند. به این ترتیب هنرمند بخشی از شهر را اگرچه به شکلی نامفهوم، بر روی کاغذ ثبت کرده است.
یکی دیگر از آثار این مجموعه، ویدئویی است که از آب‌نمای یک میدان تهیه شده است. آبی که مانند سطحی سفید بی‌وقفه بالا می‌رود و به‌صورت غباری نرم دوباره به سمت زمین بازمی‌گردد، حرکتی مداوم و یکنواخت را ایجاد می‌کند که اگرچه اساس آن بر تغییر و تحرک است اما مجموعه این چیدمان، سکونی بی‌تغییر دارد.
اما بخش اصلی این نمایشگاه سازه‌هایی هستند که در سراسر گالری چیده شده‌اند. حجم‌هایی از فلز و پلاستیک با فرم‌های انتزاعی که شبیه هیچ‌چیز نیستند. با این‌حال مخاطب می‌تواند این فرم‌های ساده را به عناصری آشنا تفسیر کند. لوازم ورزش درون پارک‌ها، صندلی اتوبوس، میله‌های درون واگن مترو، لوله‌های فاضلاب و... می‌تواند با دیدن هریک از این حجم‌ها برای مخاطب تداعی شود، درحالی‌که قصد هنرمند نشان دادن هیچ‌کدام از این‌ها نبوده است. در واقع این فرم‌های درهم پیچیده را می‌توان ابزاری برای بررسی فضای اطراف آنها دانست. این حجم‌ها خود به تنهایی هیچ نیستند اما تعامل آنها با محیط و فضای منفی پیرامون است که به آنها شکل می‌دهد.
نمایشگاه آثار مونا آقا بابایی تا 20 خرداد در گالری اُ به نشانی خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک 18، طبقه اول برپاست.