به گزارش هنرآنلاین، مرتضی گودرزی‌دیباج، نقاش، پژوهشگر هنر و دبیر بخش تخصصی هنرهای تجسمی نهمین دوره جشنواره بین‌المللی "سیمرغ" با اشاره به اینکه برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری از فشارها و استرس‌های محیط‌های کاری به‌ویژه در حوزه بهداشت و درمان تا اندازه زیادی می‌کاهد، گفت: در مجموعه‌هایی مانند وزارت بهداشت که با توجه به شرایط خاص کاری و درسی، دانشجویان، اساتید و کارکنان وظایف سنگینی برعهده دارند و روزانه با استرس و فشارهای جسمی و روحی مختلفی دست و پنجه نرم می‌کنند، نیاز است، فرصت و فضایی برای تخلیه این استرس‌ها در نظر گرفته شود و دانشجویان و شاغلان محیط‌های درمانی بتوانند آرامش را تجربه کنند تا تحمل این شرایط برایشان راحت‌تر شود و بتوانند در انجام وظایفشان نیز عملکرد بهتری داشته باشند.
وی افزود: بنابراین عالم هنر و جریان‌های فرهنگی و هنری می‌تواند کمک فراوانی به این قشر کند. راه‌اندازی و ادامه جشنواره‌های هنری به‌ویژه سیمرغ که از بزرگ‌ترین و بهترین جشنواره‌های هنری کشور در حال حاضر است این مأموریت را به شایستگی انجام داده است و سال‌به‌سال در حال ارتقاء و بهتر شدن است. متصدیان جشنواره به سمت عمق‌بخشیدن به مباحث مفهومی می‌روند و کیفیت جشنواره جای قدردانی دارد.
گودرزی با بیان اینکه مشاهده چند دوره اخیر "سیمرغ" نشان از این دارد که این جشنواره، روند رو به رشد خود را حفظ خواهد کرد و کیفیت و کمیت آثار نیز همچنان رو به رشد خواهد بود، عنوان کرد: سیمرغ می‌تواند الگوی خوبی برای دیگر دستگاه‌ها باشد و مورد توجه قرار گیرد. به اعتقاد من جشنواره سیمرغ اندک‌اندک به سمتی می‌رود که شاخص شود؛ یعنی به سویی می‌رود که اگر دیگر سازمان‌ها به دنبال برگزاری جشنواره‌های فرهنگی و هنری به منظور افزایش روحیه و بهره‌وری خود و منابع انسانی‌شان باشند، قطعاً سیمرغ می‌تواند موردتوجه قرار گیرد. همچنین می‌تواند به‌عنوان یک حاشیه مهم در زندگی فردی و حرفه‌ای دانشجویان قلمداد شود و فرصتی طلایی است که به اوقات فراغتشان هویت دهند؛ این اوقات را هدفمندکنند و چه چیزی بهتر از هنر می‌تواند به‌عنوان گریزگاه و پنجره‌ای به دنیای زیبایی‌ها برای آینده آن‌ها باشد و زندگی زیباتر و هویت منطقی‌تری برای آنان بسازد.
او با تمجید از تنوع و گستردگی آثار ارسالی در بخش تجسمی، کمیت آثار ارسالی را مزیت جشنواره‌ها خواند و گفت: این تنوع و گستردگی، فرصتی برای شرکت سلایق مختلف در جشنواره فراهم کرده است؛ فراهم کردن چنین فرصتی که سلایق مختلف با هر توانی بتوانند در جشنواره شرکت کنند، نشان از تکریم شرکت‌کنندگان دارد و البته به آنان این فرصت را می‌دهد که آثارشان را با آثار خوب جشنواره مقایسه کنند و ضمن انگیزه گرفتن به دنبال کیفیت بخشیدن به آثارشان بروند.
دبیر بخش هنرهای تجسمی نهمین دوره جشنواره بین‌المللی "سیمرغ" در ادامه به آسیب‌شناسی این بخش پرداخت و گفت: مسئله فراگیری که در دوره‌های اخیر در بخش آثار تجسمی به چشم می‌آمد، مسئله آموزش حرفه‌ای و تخصصی است که تا اندازه‌ای کمرنگ به نظر می‌رسد و جز معدودی از شرکت‌کنندگان که این دوره‌ها را پشت سر گذاشته‌اند و پیشرفتشان نیز محسوس است، شاهد نوعی بی‌تجربگی و خامی در خلق آثار هستیم؛ برطرف شدن این آسیب نیازمند آموزش تخصصی و حرفه‌ای است؛ باید آموزش‌های هنری که البته دوره‌های تخصصی و طولانی‌مدت آکادمیک است را به شیوه نوین و در بازه‌های زمانی کوتاه به‌صورت فشرده در اختیار علاقه‌مندان بگذاریم؛ به اعتقاد من با ظرفیت خوب دبیرخانه سیمرغ می‌توان این آموزش‌های تخصصی فشرده را در دانشگاه‌ها سازماندهی کرد و به انجام رساند.
وی به علاقه‌مندان شرکت در بخش تجسمی توصیه کرد، اگر فرصت کافی یا دسترسی به دوره‌های آموزشی هنری ندارند، با مراجعه به آثار حرفه‌ای رشته‌ای که به آن علاقه دارند و همچنین کتب و سی‌دی‌های آموزشی این خلأ را پر کنند و گفت: دبیرخانه جشنواره می‌تواند با بهره‌گیری از ظرفیت فضای مجازی در حد امکان آموزش‌های تخصصی را در اختیار علاقه‌مندان قرار دهند. به حاضران در مرحله پایانی جشنواره نیز توصیه می‌کنم کارگاه‌ها و آموزش‌هایی که متصدیان جشنواره تحت عنوان نقد آثار در خلال اختتامیه جشنواره برگزار می‌کنند را جدی بگیرند؛ این کارگاه‌ها به دلیل حضور استادان شاخص، بسیار خوب و مؤثرتر از آموزش‌های محدود دانشگاهی است.
وی گفت: توصیه دیگرم به شرکت‌کنندگان این است که هرگز از آثار دیگر کپی‌برداری تام و تمام نکنند؛ البته علاقه‌مندان می‌توانند با تغییرات اساسی در ساختار اثر هنری مبنا، ضمن نشان دادن اینکه اثر خلق‌شده از چه اثر حرفه‌ای گرته‌برداری شده است اما ویژگی‌های جدید و خاص خود را داراست. اما آثاری که به‌صورت عین به‌عین کپی شده‌اند ارزش هنری ندارد و به‌عنوان یک اثر هنری اورجینال فاقد ارزش است و در جشنواره نیز از دور مسابقه کنار گذاشته می‌شوند. اگر هم در مواردی این‌گونه آثار به نمایش گذاشته‌شده‌اند، صرفاً برای تکریم خالق اثر بوده است و خود اثر ارزش هنری ندارد. بنابراین علاقه‌مندان در تولید آثارشان تلاش کنند، ابداع داشته باشند و از آثار حرفه‌ای تولیدشده عبور کنند و در آن اثر توقف نکنند.