به گزارش هنرآنلاین، دکتر محمدرضا مریدی، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر تهران در این نشست که از ساعت 10:30 تا 12:15 برپا بود، به ارائه بحثی جامعه شناختی در باب هنر معاصر ایران پرداخت.
وی در ابتدا با اشاره به رویکرد تاریخی و تمدّنی به هنرهای پیشامدرن اسلامی، خصیصه مباحث مربوط به هنرهای مدرن و معاصر جهان اسلام را بررسی آنها از منظر صرفا سیاسی دانست.
این محقق جامعه شناسی هنر سپس به سراغ تبیین تفاوت هنر مدرن با هنر معاصر رفت و شاخصه هنر مدرن را تسلط بر زمان دانست که در مقابل آن، هنر معاصر به شاخصه مکان توجه کرده است.
ایشان در توضیح شاخصه هنر مدرن، به شرح این مطلب پرداخت که هنرهای پیشامدرن در یک سیر و تامل زمان دار، به خلق و عرضه می رسیدند، اما هنرمند مدرن در پی خلق در لحظه و بی زمان کردن اثر خویش بوده است.
در حالیکه هنر معاصر به دنبال شرایط جهانی سازی (globalization) شکل گرفته که می‌خواسته مکان‌مندی و محلی بودن (localization) را در دل جهانی‌سازی برجسته سازد. محلیت‌هایی که نه صرفا بر پایه جغرافیای سیاسی، بلکه عمدتا بر اساس جغرافیای زبانی و فرهنگی ملل شکل می‌گیرند و ممکن است در بسیاری موارد، متضاد با جغرافیای سیاسی و اتوریته دولت‌ها باشد.
این استاد دانشگاه هنر تهران در ادامه به شراییط ماقبل جهانی‌سازی (globalization) اشاره کرد که هنوز اینترنت و امکانات تکنولوژی دیجیتال و فضای مجازی به وجود نیامده و آثار هنری همچنان از طریق انحصار دولت‌ها معرفی و عرضه می‌شدند. وی که از این شرایط دولت محور با عنوان شرایط international یاد می‌کرد، وضعیت معاصر را به دلیل امکان آزادی هنرمندان در تولید و عرضه آثار از طریق فضای مجازی و اینترنت، وضعیتی متکثّر معرفی کرد که در برابر جهانی‌سازی قد برافراشته است و ویژگی‌ای محلی و مکانی دارد.
دکتر مریدی در انتها به تلاش ترکیه برای محوریت در هنرهای سنتی جهان اسلام و تلاش امارات برای محوریت در هنرهای مدرن و معاصر جهان اسلام اشاره کرد که از ایران در حالی که سعی می‌کند صرفا در برخی هنرهای سیاسی (مثل هنر مقاومت) محوریت یابد، پیشی گرفته‌اند.
نشست علمی هنر معاصر ایران با پرسش و پاسخ اساتید و دانشجویان مدرسه اسلامی هنر به پایان رسید.