به گزارش هنرآنلاین، آثار نمایشگاه گروهی نقاشی با عنوان "قلمه" با موضوع درخت و با تکنیک‌های متنوع و نگاه های متفاوت به سوژه، کار شده‌اند. آثار 9 هنرجو در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفته است که برای اولین بار به موضوع درخت پرداخته‌اند و بین 25 تا 50 جلسه سه ساعته برای اجرای این پروژه کار کرده‌اند.
دیدن تنوع کاری از نگاه کاملا مینیمال گرفته تا جزءی نگری‌هایی به سان نگارگری از تاش‌های رنگی بر روی بوم تا کولاژ و ترکیب مواد، چنان تنوعی را به نمایش گذاشته است کحه در نگاه اول کمتر شما را به یاد کارهای اول هنرجویان یک استاد می‌اندازد.
مهناز ابویی، هادی بابارحیمی، منیره بابایی، مارال تجربه کار، مهرنوش ستوده فومنی، گلنوش ستوده فومنی، الهام حسنی‌نژاد، آذین ولی‌زاده و لیلا هاشمی، هنرجویانی هستند که آثارشان در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار گرفته است.
الهام حسنی‌نژاد فراهانی سال 1396 نمایشگاهی با موضوع پرتره و با راهنمایی‌های بهزاد شیشه‌گران در فرهنگسرای ارسباران برگزار کرده است.
وی با ابراز خرسندی از برگزاری نمایشگاه قلمه، درباره کارهایش می‌گوید: احساس بسیار خوبی از این پرژه نمایشگاهی دارم زیرا در کنار بقیه دوستانم نگاه خود را با موضوع درخت به تصویر کشیدم. من از زمان نوجوانی تاکنون نقاشی می‌کنم و نزد اساتیدم اسماعیل و بهزاد شیشه‌گران آموزش دیده‌ام. سبک من از لحاظ فرم به سورئال و از نظر تکنیک به امپرسیونیسم نزدیک است.
حسنی‌نژاد اضافه می‌کند: به زعم من درخت نمادی از زندگی و گذر عمر است که مرتب در چهار فصل حیات پویا بوده و هر بار به شکلی خود را نشان می‌دهد گذشت عمر آدمی را در وجود درخت می‌توان پیدا کرد.
این هنرمند با نگاهی تطبیقی بر انسان و درخت، در ادامه توضیحاتش می‌گوید: من نیز سعی کردم در نقاشی‌هایم آدمی را در چهار راه فصول خود نشان بدهم و درخت را آینه تمام قد گذر عمر دانستم با این تفاوت که عمر انسان کوتاه است ولی عمر درخت اگر آفتی به آن نخورد و تبری آن را لمس نکند؛ بسیار طولانی است و قصه‌های بسیار برای آدم‌ها دارد.
آذین ولی‌زاده یکی دیگر از هنرمندان این نمایشگاه، حدود ۲ سال است که هنرجوی بهزاد شیشه گران است.
او درباره علاقه‌مندی‌اش به هنر می‌گوید: همیشه علاقه به نقاشی داشتم و طراحی می‌کردم اما نقاشی و طراحی اصولی را نزد استاد شیشه‌گران یاد گرفتم و توانستم مسیر خودم را با کمک‌های بی‌دریغ استاد پیدا کنم. موضوع این نمایشگاه یعنی درخت، خیلی برایم جذاب بود.
این هنرمند ادامه می دهد: وقتی شروع به کار کردن روی موضوع کردم اوایل برایم سخت بود تا به توصیه استاد سعی کردم بیشتر به جزئیات درخت دقت کنم و در واقع از دید خودم درخت را ببینم، به کمک استاد روش خودم را پیدا کردم و از آن موقع هر چقدر گذشت بیشتر علاقه‌مند به درخت شدم. تمام درخت‌هایم را در گوشی موبایلم کشیدم و استاد بعد از دیدنشان تشویقم کرد که این مسیر را ادامه بدهم و بعد از اینکه طرحم نهایی شد آنها را روی بوم آوردم.
تکنیک کارهای ولی زاده اکریلیک روی بوم است.
گلنوش ستوده که او هم دو سال است در کلاس های استاد شیشه گران حضور دارد، درباره خودش می گوید: قبلا کلاس های نقاشی متنوعی در زمان های کوتاه چند ماهه رفتم که هیچ کدام از نظر خودم موثر نبود و روحیات و سبکی که به آن علاقه داشتم مورد توجه قرار نمی گرفت، تا اینکه با استاد شیشه گران آشنا شدم و در مسیر دلخواه خودم قرار گرفتم. علاقه شخصی ام به سبک های مدرن و مینیمال در عکاسی و طراحی صنعتی بود که سعی کردم این نگاه را در نقاشی هایم نیز وارد کنم البته شناختی که استاد روی روند و کارهای قبلی ام داشتند بی تاثیر نبود تا بتوانم راه و روش خودم را پیدا کنم.
وی درباره کارهای این نمایشگاه اضافه می کند: کارهایی که در این نمایشگاه به نمایش در آمده حاصل تلاش ها و تفکراتم در مسیری است که طی شد، دوست داشتم درخت هایم مدرن و ساده در فضایی خیلی خلوت، خالی و مینیمال باشند، بدون اضافه گویی، ظرافت و شکنندگی برای من اهمیت زیادی داشت تا به عدم نمایش حضور درخت (نمایش کلی فضا در سایه های روی زمین) برسم.
تکنیک کار گلنوش ستوده، مداد رنگی روی مقوا است.
مهرنوش ستوده فومنی، دیگر هنرمند حاضر در این نمایشگاه، از کودکی علاقه مند به نقاشی و طراحی بوده و از روی میل شدیدی که به این هنر داشته معمولا در اوقات فراغت مشغول به نقاشی بوده است و در آن لحظات توانسته به آسانی از این دنیا خارج و وارد دنیای درونی اش شود.
او نیز از دو سال پیش، به صورت جدی نزد استاد بهزاد شیشه گران، به یادگیری طراحی و نقاشی پرداخته و تاثیر ماندگار و به سزایی به گفته خود، از استاد گرفته است.
مهرنوش ستوده فومنی درباره کارهایش می گوید: اگر چه طبیعت برای من همیشه نماد زندگی بوده است، با این وجود در طی به سرانجام رساندن این پروژه، گویی با لحظه لحظه های عمر هر درخت و در آغوش آسمان نیز زیسته ام.
مجموعه کارهای او با ترکیب مواد و کلاژ کار شده اند.
منیره بابایی که چندین سال است نزد بهزاد شیشه گران کار می کند، نیز می گوید: بیست سالی است که نقاشی می کنم البته به طور متناوب نبوده و وقفه هایی یکی دو ساله داشته ام.
او در سه نمایشگاه گروهی شرکت داشته و چهار نمایشگاه انفرادی نیز برگزار کرده است.
بابایی درباره نمایشگاه قلمه، می گوید: وقتی قرار شد با استاد شیشه گران پروژه درخت را کار کنیم، اولین بار بود که به این موضوع می پرداختم و برایم آسان نبود چون بیشتر انتزاعی و اکسپرسیونیسم کار می کردم البته کار رئال هم می کنم. به هر حال سعی کردم به طور کلی به موضوع نگاه کنم و وارد جزئیات نشوم. عکاسی از درخت های مختلف و طبیعت را انجام دادم و در نهایتا برداشت خودم را از عکاسی به تصویر کشیدم.
نقاشی های بابایی با اکریلیک کار شده و در آن ها سعی شده حس و حرکت را به وسیله خط و حجم و رنگ بیان کند.
مهناز ابویی دیگر هنرمندی که آثارش در نمایشگاه به نمایش درآمده، درباره آثارش می گوید: کارگاه نقاشی همیشه برای من مانند ارابه جادویی سفر در زمان بود. ارابه ای که مرا به سرزمین رنگ و آرامش می برد. تلفیقی از تفکر و حقیقت؛ برای به تصویر در آوردن آنها چه کسی شایسته تر از استاد شیشه گران که هدایت گر این سفر می توانست باشد .کسی که خلق کردن سبک کاری شخص را از روحیاتش به او گوشزد می کند و آغاز راهی که از دوران نوجوانی من شروع شده بود.
وی درباره این نمایشگاه، اضافه می کند: موضوع درخت، برگزیده طوفان تفکرات جمعی ما بود. فسلفه مدرن همیشه پریشانی های مرا به خوبی به تصویر در می آورد و درخت این رفیق روزگاران کهن تا به امروز، در قاب من به سبک و دید مدرن جایگاهی یافت که اکنون در نمایشگاه گروهی قلمه مخاطب را به چالش دعوت می کند.
هادی بابارحیمی در توصیف کارهای خود جایی نوشته است: دوستی می گفت " اگه میخوای از سفر لذت ببری از مسیر لذت ببر." در طول شکل گیری و سرانجام این پروژه، از طرح مسئله برگزاری نمایشگاه تا انتخاب موضوع و کار و کار و کار. درخت!! هزاران فرم و رنگ، نماد زایش نماد زندگی و از همه مهم تر نماد امید. گهگاهی با چندین و چند ایده و کار، و بودند روزها و هفته هایی پشت سر هم خالی خالی، اینقدر خالی که رویی برای رفتن سر کلاس نبود و صد البته تمام نه گفتن های استاد که هر جلسه و هر بار سطح توقع از خودم را بالا می برد. بارها و بارها نقطه شروع و راه تازه ای جلوی پای من گذاشت و ادامه مسیر را ترسیم کرد. این نمایشگاه در ابتدا برای من مقصد و پایان کار بود ولی رفته رفته به یک ایستگاه تبدیل شد در مسیر یادگیری و شاید هم ابتدای راه.
بابارحیمی درباره فعالیت هنری اش می گوید: همیشه به انجام فعالیت های هنری علاقه داشتم و انجام می دادم، اولین بار در سال ۱۳۸۳ با آقای شیشه گران آشنا شدم و حدود ۳ ماه آموزش های اولیه را گذروندم و مجدد از اواسط سال ۱۳۸۸ تا اوایل سال ۱۳۹۰ که منجر به برگزاری دو نمایشگاه گروهی شد و دوباره از شهریور ۱۳۹۶ تا به اکنون مشغول کار هستم، در مجموع شاید بشود گفت ۳ سال کار هنری در کارنامه دارم.
او درباره این نمایشگاه می گوید: برای نمایشگاه قلمه ابتدا با بافت یا تکستچر شروع کردیم و بعد هر کس با بافت مورد نظرش شروع به کار کردن با درخت کرد، من با طراحی و ایجاد بافت با ذغال شروع کردم، عکس برداری از طبیعت، از طراحی های خودم و استفاده از نرم افزارهای گرافیکی همه و همه من را در رسیدن به فرم های درخت حودم یاری کردند. کارهای گذشته ام به صورت سیاه و سفید بودند، استفاده از رنگ و مواد متفاوت و گوناگون تجربه جدید من بود. بیشتر اوقات محیط و ترکیب کار دچار مشکل می شد که در نهایت به نتیجه کاری که در نمایشگاه مشاهده می کنید رسیدم، درختان در جایی میان زمین و آسمان با استفاده از پاستل روغنی معلق ماندند.
مارال تجربه کار با تجربه حضور در 4 نمایشگاه گروهی، درباره کارهایش می گوید: بعضی پدیده ها آنقدر مهم و نزدیک هستند که فکر می کنی آن ها را خوب می شناسی تا اینکه به تلنگری مجبور یا مشتاق می شوی دوباره و از نو نگاهشان کنی و گاهی یک قدم پیش تر رفته و به تازگی ثبتشان کنی. این دقیقا اتفاقی بود که استاد بهزاد شیشه گران، با آن ذوق و زاویه دید پخته اما جوان و تجربه گرش برایمان رقم زد و چه پدیده ای مهم تر و جذاب تر و برای این روزهای شهر و حتی کشورمان ویژه تر از درخت.
او ادامه می دهد: حالا که افتاده بودیم در خط درخت، بیشتر و بیشتر به اعجاب و جادوی وجودش پی می بردیم. برای من در ابتدا این نکته مهم شد که درخت در کجا؟ درخت به عنوان یک پدیده انتزاعی یا موجودی واقعی؟ درخت از بیرون یا درخت از درون؟ بیشتر تصاویری که از درخت ایرانی شاید به یاد می آوریم یا تلفیقی از قلبی یادگاری در کنار دو اسم عاشق و معشوق است یا سروهای خمیده در باد یا در عالی ترین حالتش تنه های ستبر درخت های سهراب خان سپهری؛ اینجا بود که کم کم برایم آشکار شد غیر از دلایل فرهنگی ( برای من تعریف فرهنگ ساده است و آن یعنی سلیقه)، دلیل مهم ایجاد این کلیشه دیدن درخت به عنوان یک پدیده از بیرون و در قاب و چیزی شبیه عکس است؛ یعنی بازنمایی واقعیت به ساده ترین شکل و در مواقعی بازنمایی این واقعیت یعنی درخت با چاشنی نمادین. پس راه من تا حد زیادی مشخص شده بود، دیگر درخت را در قاب نبینم زیرا هنر عکاسی به بهترین نحو و نقاشی های موجود، در بیشترین تعداد "درخت" را در قاب ثبت کرده اند و نکته انتخاب تکنیکی بود که از ماده ای درخت بسازم که در طبیعتش نیست.
و اما درخت از نگاه لیلا هاشمی با 4 نمایشگاه گروهی و دو نمایشگاه انفرادی در کارنامه هنری خود؛ او می گوید: به پیشنهاد استاد شیشه گران این پروژه با تحقیق و مطالعه در ارتباط با موضوع درخت و دیدن آثار دیگران در ژانرهای مختلف هنری از قبیل نقاشی، گرافیک، عکاسی و ... آغاز شد. پروژه قلمه در ستایش درخت در کلاس مطرح شد و در این پروژه قرار بر این شد که نقاشی هایمان نه شباهتی به آثار استاد شیشه گران داشته باشند و نه شباهتی بین کارهای هنرجویان باشد. اکثر ما با موضوعات مختلف کار کرده بودیم ولی برای اولین بار بود که مشخصا به موضوع درخت می پرداختیم.
او ادامه می دهد: در آموزش نقاشی کلاسی پرداختن بارها و بارها به یک موضوع واحد و بدون تکرار طرح قبلی و مطالعه روش های گوناگون، دید گسترده ای از نقاشی را به من داد. برای من این راه نه تنها خستگی در بر نداشت بلکه هر بار شور و شوق بیشتری برای جستجو کردن در من زنده می شد. طی یکسالی که برای این نمایشگاه تلاش شد، بارها مسیر کارهایمان عوض شد و در این راه استاد لحظه به لحظه با ما همراه بودند و راهنمایی و همراهی و حمایت شان و فزونی گرفتن انگیزه هنرجویان در راه و هدفشان، ما را در نهایت به نتیجه فعلی رساند.
او درباره کارهایش اضافه می کند: نقاشی های من با رویکردی انتزاعی پیش رفت. درختان من از دل کارهای انتزاعی ام به وجود آمدند و حس و حال درخت را به خود گرفتند. درختانی که با رنگ اکریلیک روی مقوا اجرا شدند و به تعبیر استاد مشهدی زاده حس قطرات باران را روی شیشه به بیننده منتقل می کنند. در این نمایشگاه 5 تابلو نقاشی ام را روی 5 تی شرت نیز چاپ کردم که این روش هم برایم تجربه دلچسبی بود.
گفتنی است، نمایشگاه نقاشی هنرجویان استاد بهزاد شیشه‌گران با عنوان "قلمه" شامل 56 اثر تا 20 دی همه روزه غیر از جمعه ها از ساعت 9 تا 17 دائر خواهد بود و علاقه مندان می توانند برای دیدن آثار به نگارخانه دانشجو به نشانی خیابان 16 آذر، پایین تر از خیابان ادوارد براون، شماره 16، باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران مراجعه کنند.