سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه نقاشی غزل مروی با عنوان "آتیش به آتیش" در گالری هما، نمایشگاه عکس "نقطه کور" با آثاری از حامد سورچی در گالری اُ، نمایشگاه نقاشی، چیدمان و چاپ دستی با عنوان "آب" در نگارخانه لاله و نمایشگاه دیجیتال آرت "26 مارچ 1976" با آثاری از ندا شعاعی در گالری هپتا سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
عمومی‌سازی امر خصوصی
غزل مروی 20 اثر دراندازه‌های متفاوت در گالری هما به نمایش گذاشته است. نقاشی‌های مروی با رنگ‌های خاص، روشن و برجسته توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند. این رنگ‌ها آثار دیوید هاکنی را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند. آثار واقع‌گرایانه با نگاهی نو به زندگی روزمره مردم پرداخته است.
حضور عناصری همچون گوشی همراه، حیوان خانگی (گربه)، پوشش‌هایی معمولی و عمومی مؤلفه‌هایی هستند که نشان می‌دهد هنرمند با رویکردی اجتماعی قصد دارد به زندگی روزمره و البته خصوصی مردم بپردازد. به جز چند نشانه از نقش فرش و گلیم ایرانی عنصری دیگری به هویت مکانی این آثار اشاره ندارد و نوعی بی‌مکانی در این آثار به چشم می‌خورد.
پدیده خصوصی- عمومی و به عبارتی عمومی کردن امر خصوصی، پدیده‌ای نوظهور به ویژه در هنر ایران است. ایران کشوری سنتی است که هستۀ فرهنگی آن نشات گرفته از دین است، بنابراین حدود و خطوط مرزهای فرهنگی کشور بسیار سخت و پررنگ هستند، اما پس از انقلاب دیجیتال و گسترش فضای مجازی، فضای اجتماعی مردم و زندگی خصوصی آنها در عرصه عمومی امکان ظهور و بروز پیدا کرد.
مروی در آثارش به خوبی به این امر نوپدید اشاره کرده است. در ابتدای نمایشگاه با اثری بزرگ مواجه می‌شویم که پسری جوان از خودش و دوستانش عکس سلفی می‌گیرد که این اثر به عنوان دیباچه مجموعه "آتیش به آتیش" مخاطب را به دنیای دیجیتال و فضای مجازی پرتاب می‌کند.
آثار دیگر نماینده فضاهای خصوصی جوانان در موقعیت‌های مختلف هستند. جوانانی که برای انتشار و عمومی کردن محافل خصوصی‌شان هیچ مانعی برسر راه‌شان نمی‌بینند.
نمایشگاه نقاشی غزل مروی با عنوان "آتیش به آتیش" تا 12 شهریورماه در گالری هما برپاست. این گالری در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، پلاک 8، واحد 1 قرار دارد.
جنگ پایان ندارد
نمایشگاه عکس "نقطه کور" با آثاری از حامد سوداچی در گالری اُ برپاست. این مجموعه با 31 عکس، جنگ سوریه را به شکل مستند روایت می‌کند. کشور سوریه از سال 2011 درگیر جنگ شد و مردم این کشور تا به امروز در جنگ و ویرانی به سر می‌برند. نقطه کور منطقه‌ای است که در فاصله برد سلاح‌ها قرار دارد ولی به سبب وجود عوارض و موانع و وضعیت خاص زمین، دیده نمی‌شود. این نقطه و خیلی از نقاط دیگر در کشور سوریه در این سال‌ها با جنگ درآمیخته و یکی شده است. انگار جنگ نه تنها در سوریه بلکه در کل تاریخ و در سراسر دنیا تمامی ندارد.
حامد سوداچی در این نمایشگاه عکس‌هایی از خرابی‌ها، ویرانی‌ها و تبعات جنگ به نمایش گذاشته است. در آثار او به ندرت عنصر انسان دیده میشود بلکه آثار حضور انسان در ویرانی‌های جنگ به چشم می‌خورد. گذشته از اینکه گالری‌ها در سال‌های اخیر بیش از پیش به نمایش آثار عکاسی مستند تمایل نشان داده‌اند، آثار زیادی در قالب مدیای عکس، فیلم و غیره حول محور جنگ سوریه ساخته و نمایش داده شده است اما انگار این تصاویر بر ذهن مردم تأثیر زیادی نمی‌گذارند. مردم دنیا با دیدن انبوه تصاویر از وضعیت بد و نامناسب مردم سوریه منقلب نمی‌شوند و به گفته آدورنو آنها دچار آگاهی کاذب شده‌اند. تا جایی که تصاویر دلخراش جنگ با ترکیب‌بندی‌های خاص و عناصر زیبا در قالب اثر هنری بر روی دیوار گالری‌ها قرار می‌گیرد و کثرت در انتشار اخبار جنگ و نابودی، تأثیرات سوء به همراه دارد و موجب میشود مردم کمتر به رنج آشکار در جنگهای ناتمام بیندیشند و دولت‌ها در سراسر جهان کمتر به فکر خاتمه دادن به آن باشند.
نمایشگاه عکس حامد سوداچی با عنوان "نقطه کور" تا 7 شهریورماه در گالری اُ برپاست. این گالری در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه خدری، پلاک 18، قرار دارد.
فستیوال بودن
ریچارد اودون در تاریخ 26 مارچ 1976 در گالری گَگوزیَن شهر نیویورک عکس‌هایش را از آسیب‌دیدگان جنگ ویتنام به نمایش می‌گذارد او معتقد بود هر فرد می‌تواند تأثیرگذار باشد. این نمایشگاه و عکس‌های اودون آغازی برای نمایشگاه ندا شعاعی با عنوان "26 مارچ 1976" در گالری هپتا شده است.
ندا شعاعی با برگزاری نمایشگاهی از آثار دیجیتال آرت، به دنبال ایجاد جریانی تحت عنوان "فستیوال زندگی" است. فستیوال زندگی به مسئله بودن و تأثیرگذاری فردی بر مسائل پیرامون جامعه و در شکل کلان به مسائل جهان می‌پردازد. شعاعی و گروه همراه او با راه‌اندازی سایت فستیوال زندگی از مردم می‌خواهند پس از ورود به این سایت تصویری از خود بر دیوار این فضا بگذارند و پیرامون مسئله بودن و نقش خود به عنوان یک فرد در جهان بنویسند و حرف بزنند.
نمایشگاه 26 مارچ 1976 پوشیده از نور بنفش است و متن‌هایی اغلب به زبان انگلیسی بر روی دیوار نوشته شده است. متن‌هایی با مضامین، بودن، لبخند زدن، نیاز داشتن، جنگ و غیره. ندا شعاعی در حالی‌که به شرایط موجود درجهان اعتراض می‌کند مخاطب را به تأثیرگذاری در امور جهان دعوت می‌کند همچون اندیشه و نگاه اودون به تک تک انسان‌ها.
در میان متن‌های حاضر در نمایشگاه، عکس‌هایی دیده میشود، عکس‌هایی که اغلب آثار اودون هستند، او بر روی این عکس‌ها نقش‌هایی را کشیده است و این تصاویر را از آن خود کرده است. همزمان ویدئویی از این تصاویر به همراه مصاحبه‌ای از اودون بر روی دیوار گالری پخش میشود. اودون در بخش یاز این مصاحبه می‌گوید: "... یک هنرمند باید به دقت مطالعه و بررسی کند، زباله‌ها، مواد اولیه و مرتبط را در راستای از بین بردن فاصله میان آنچه اتفاق افتاده و چیزی که ما دریافت می‌کنیم، پیدا کند."
اگر به نمایشگاه 26 مارچ 1976 به عنوان یک جریان نگاه کنیم نمی‌توان به سرعت به دنبال نتیجه حاصل از آن بود، بلکه این نمایشگاه می‌تواند آغاز مسئله بودن باشد و در آینده می‌توان فستیوال زندگی و نتایج آن را مورد بررسی قرار داد.
نمایشگاه ندا شعاعی با عنوان "26 مارچ 1976" تا 7 شهریورماه در گالری هپتا برپاست. این گالری در خیابان کریم‌خان زند، خیابان ایرانشهر، ضلع غربی پارک هنرمندان، بن بست نیکوشهر، شماره 3 واقع شده است.
آب بی آب
چند سالی است که دغدغه‌های محیط زیستی در آثار هنرمندان تجسمی دیده میشود. در کشور ایران که همیشه مسئله آب و کمبود آب وجود داشته است و بیشتر درگیری‌ها و نزاع‌ها بر سر آب بوده است حضور آثاری حول محور محیط زیست و به ویژه آب برای بیان این نگرانی‌ها دور از انتظار نمی‌تواند باشد.
در هشتمین دوره جشنواره بین‌المللی تجسمی فجر، در آثار زیادی به مسئله کمبود آب پرداخته شده بود، همچنین در نمایشگاههای گروهی و انفرادی از جمله بی‌زمین (گالری فردا)، جرز (گالری راه ابریشم)، جغرافیای انقضا (گالری اُ) و بسیاری رخدادهای دیگر با موضوع محیط زیست و با تأکید بر بحران کم آبی برگزار شده است.
نمایشگاه گروهی "آب" در نگارخانه لاله با آثاری از قبیل عکس، چاپ دستی، نقاشی، چیدمان، صدا و ویدئو به صراحت -همچون نام نمایشگاه- به مسئله کمبود تهدیدآمیز آب در ایران پرداخته است. این آثار توسط جلال‌الدین مشمولی گردآوری شده و در آن آثاری وجود دارد که پیش از این در رویدادها و نمایشگاههای دیگری به نمایش درآمده است.
در نمایشگاه آب؛ آثاری از کوروش ادیم، مهدی مقیم‌نژاد، مجید کورنگ بهشتی، اسماعیل قنبری، امیر علیمی، محمود مکتبی، حمیدرضا قیاسی، امید هاشمی، هوفر حقیقی، سیاوش امیریراد، فرزانه فاضلی، فاطمه شفیعی، فرانک فریدونی، محمد حبیبی، شایگان ادیم به نمایش در آمده است. آثاری که به قبل و بعد از خشک شدن زاینده‌رود اشاره دارد و همچنین در چیدمانی به جاده ابریشم و خاطراتی که اشیا در این مسیر بر دوششان حمل می‌کنند اشاره شده است. ویدئویی از فاطمه شفیعی که به رها کردن زباله در سواحل ایران پرداخته است و فتومونتاژی از مهدی مقی نژاد و کورش ادیم که به درختانی سرسبز اشاره شده که در سال‌های آتی دیگر وجود نخواهند داشت و تنها می‌توانیم از تصاویر آنها یاد کنیم و لذت ببریم.
چاپ‌های دستی حمیدرضا قیاسی به طرح‌های درهای فاضلاب تهران در دوره‌های مختلف پرداخته و محمد حبیبی در اثر "جایگزینی" به خاطره‌ای از یک مقطع تاریخی اشاره کرده‌است؛ جایی که برخی از عناصر مرتبط با آب جایش را به عناصر مدرن شهرنشینی داده است.
اغلب نمایشگاههای گروهی که با موضوع خاص توسط یک گردآورنده جمع‌آوری می‌شوند بیشتر دچار پراکندگی مفهوم و ارائه هستند اما می‌توان گفت این نمایشگاه کمتر دچار این مسئله شده، چراکه مفهوم از دست دادن و خاطره شدن در بیشتر آثار به چشم می‌خورد.
نمایشگاه "آب" تا 18 شهریور در نگارخانه لاله برپاست. این نگارخانه در خیابان دکتر فاطمی، ضلع شمالی پارک لاله، جنب هتل لاله قرار دارد.