سرویس تجسمی هنرآنلاین: ورک شاپ شهرام کریمی طراح و نقاش با حضور هنرجویان نقاشی در آموزشگاه سکو برگزار شد. این هنرمند در ابتدای این کارگاه آموزشی گفت: هنر جزیی از زندگی است، نمی‌توان در طول زندگی رابطه‌ای با هنر نداشت. "یوزف بویز" هنرمند شناخته شده آلمانی نمونه بی‌نظیری برای این موضوع است. او از هواپیما سقوط کرد و تاتارها نجاتش دادند. "بویز" با دو عنصر چربی و لباس‌هایی که درست می‌کرد موفق شد تا زنده بماند؛ این هنرمند در یک پرفورمنس خود یک گرگ واقعی را برای اجرا می‌آورد.

کریمی چند نقاشی را از طریق پاور پوینت به هنرجویان نشان داد و در توضیح یک نقاشی از نیکزاد نجومی گفت: نیکزاد نجومی یکی از هنرمندان مطرح ایران و ساکن نیویورک است که طراحی خیلی درخشانی دارد. آدم‌های توی نقاشی هم یک دست و هماهنگ هستند و هیچ تقلید و رنگ‌آمیزی بیهوده‌ای در آن دیده نمی‌شود.

این نقاش درباره رنگ‌آمیزی‌های بیهوده توضیح داد: بعضی نقاش‌ها رنگ‌های بیهوده‌ای مثل قرمز و آبی و رنگ‌های مختلف استفاده می‌کنند و از وسط نقاشی آنها یک سر و دست بیرون آمده است. من متوجه این سبک نقاشی نمی‌شوم. اگر می‌خواهیم آبستره کار کنیم؛ خودش یک دنیای متفاوت است چون به آبستره خالص قانع نمی‌شویم می‌خواهیم با رنگ بازی کنیم و یک سر و دست و یا چیزی مثل سر اسب از نقاشی بیرون بکشیم و این موضوع در بسیاری از نمایشگاه‌های تهران دیده می‌شود.

کریمی به خالص بودن یک نقاشی تاکید کرد و ادامه داد: در آثار خالص و پیوسته است که ما طراحی می‌بینیم.

او در توضیح این موضوع طراحی مداد رنگی از علی گلستانه را نشان داد و افزود: تمام آثار برجسته دنیا از یک سادگی و شعور انتخاب فرم و رنگ برخوردار هستند. تکنیک در اینجا تعریف دیگری پیدا می‌کند و برای مثال یک رنگ زرد که در تابلو کشیده می‌شود حتما باید به یک زمین و یا چیزی تبدیل شود و باید پشت آن تفکر باشد.

کریمی یک اثر اکسپرسیونیستی از "دنیل ریشتر" را نشان هنرجویان داد و گفت: این نقاشی به لحاظ رنگ و فرم یک اکسپرسیونیست خالص است مثلا در این نقاشی سگ بزرگ‌تر از آدم کشیده شده است که حتما تفکری پشت آن است. این طراحی است و بحث طراحی در آن پررنگ‌تر از نقاشی است. همه این آثار به یک خلوص و هویت نقاشی‌گونه‌ای رسیدند؛ هیچ کدام شلوغ نیست و انتخاب‌ها درست است و اگزجره‌ها به درستی در آثار به وجود آمده است.

کریمی پس از توضیحات تئوری به هنرجوها؛ آنها را به کارگاه برد تا بر اساس توضیحاتش، کار عملی انجام دهند. 

کریمی در ابتدا از هنرجویان خواست تا آثار قبلی خودشان را نشان دهند تا بتواند در موردش صحبت کند. چند اثر روی زمین گذاشته می‌شود؛ یکی از طراحی‌ها یک دست را به تصویر کشیده است و دیگری نشستن چند نفر در کنار یکدیگر را نشان می‌دهد و یک اثر هم سورئال است.

این هنرمند پس از دیدن آثار گفت: لازم نیست ساعت‌ها وقت صرف کشیدن سایه روشن‌ها کنیم برای مثال طرح یک دست تناسب ندارد اما هنرمند به جای به وجود آوردن تناسب ساعت‌ها وقت خود را برای کشیدن سایه روشن‌ها گذاشته است.

کریمی چند گلدان را کنار یکدیگر می‌گذارد تا هنرجوها هر کدام طرحی از آن بکشند. قبل از کشیدن به هنرجویان تاکید می‌کند که سعی کنید ژست و یا افکت طراحی به خودتان نگیرید من چند گلدان درکنار یکدیگر گذاشتم تا شما بتوانید کلیت را درک کنید و متوجه رابطه بین آنها شوید؛ می‌خواهم کلیشه‌ها را کنار بگذارید و از تکرار کردن خودتان بپرهیزید؛ راه حل من به شما این است که درست ببینید. ما امروز آموزش گلدان کشیدن نداریم ما تمرین درست دیدن و تناسب را انجام می‌دهیم. کلیت یک جریان است ما باید یاد بگیریم که همه اجزاء را با هم ببینیم باید نسبت‌ها درست باشند همچنین رابطه آنها با یکدیگر بسیار اهمیت دارد.

هنرجوها مشغول طراحی می‌شوند و کریمی اشکالات آنها را می‌گوید و تاکید می‌کند: دائم روی کاغذها اتود نزنید و آنها را کنار بگذارید برای رسیدن به یک طرح شاید یک هفته و یا حتی یک ماه زمان لازم باشد، طراحی کار ساده‌ای نیست باید روی یک طرح آنقدر کار شود تا به مفهوم برسد. زمانی که طراحی با در نظر گرفتن تمامی اجزاء برای‌تان جا بیفتد به سراغ آناتومی می‌رویم.

کریمی روی یکی از آثار هنرجویان دست می‌برد و طرح او را ادامه می‌دهد، او افزود: هنرمندان بزرگ مانند مودیگیلیانی آنقدر جسارت داشتند که طراحی را تا حدی انجام می‌دادند که نقاشی را تمام شده می‌دانستند.

این طراح با توضیح اینکه تکنیک از بیرون به نقاشی منتقل نمی‌شود بلکه از درون اثر به وجود می‌آید؛ تصریح کرد: باید در قدم اول طراحی انجام شود و بعد تصمیم بگیریم که کار به سمت رئال یا اکسپرسیون و یا کلاسیک برود. زمانی‌که تصمیم گرفتیم به سمت کدام سبک برویم دیگر از کلاس و آموزش خارج می‌شود و بخش هنری ورود پیدا می‌کند.

کریمی در پایان ورک‌شاپ روی کاغذی که روی دیوار برای طراحی نصب شده بود و هر هنرجو گلدان‌هایی رویش طراحی کرده بودند از هنرجویان خواست تا هر چه به ذهن‌شان می‌رسد به تابلو اضافه کنند و برای استفاده از هر رنگ و طرح دلیل و منطق داشته باشند و هارمونی را رعایت کنند.