به گزارش هنرآنلاین، نمایشگاه عکس "آوا" مهدی فتاحیه 27 خرداد ساعت 17 در شهر کتاب ابن سینا افتتاح شد. در نخستین روز نمایشگاه هنرمندانی چون حسین کیانی، فرزاد پاک، بانیپال شومول، حسین جمالی، روشنک غزلباش و نیما حسینی‌پناه حضور داشتند.
این نمایشگاه 15 اثر را برای بازدید مخاطب به نمایش گذاشته بود که در بین آثار؛ عکسی به چشم می‌خورد که هفته گذشته در نمایشگاه عکاسی در پاریس نمایش داده شده بود.
سه اثر از فتاحیه که روی یک دیوار نصب شده بود با سایر آثار متفاوت بود، فتاحیه با نورپردازی و زاویه‌ای خاص؛ شیئ را در تاریکی به تصویر کشیده بود.
یک اثر نیز معماری ایرانی را با زاویه‌ای متفاوت به نمایش گذاشته بود که شاید مخاطب بدون توجه و به سادگی از کنارش گذشته باشد.
سایر عکس‌ها با استفاده از شمع؛ مفهومی کلی را ایجاد کرده بود که مخاطب بتواند برداشت شخصی خود را داشته باشد. عکس‌ها هیچ کدام نام نداشتند و بدون موضوع بودند تا ذهن مخاطب را برای انتقال مفهوم و برداشت، باز بگذارند.
مهدی فتاحیه که خود مشغول فراهم کردن مقدمات افتتاحیه بود درباره اولین سوال و نام این نمایشگاه توضیح داد: دغدغه من موضوع روابط و تعاملات اجتماعی بود که از نشانه‌های خیلی جدی این موضوع ارتباط بین آدم‌ها است. جامع‌ترین ابزار ارتباط؛ کلام و صدا است. خیلی درگیر کشف ارتباطات بودم و در این مدت انواع ارتباطات را بررسی کردم که در نهایت خواستم را پیدا کنم تا بتوانم صداهایی را که باعث ارتباط می شوند را به تصویر بکشم.
او ادامه داد: روابط بین آدم‌ها مشخص و هویدا بود بنابراین نمی‌توانست ذهن مخاطب را درگیر کند. می‌خواستم مخاطب از طریق کشف این تصویرها درگیر کشف پیام شود و تصویرهای این نمایشگاه باعث شود که مخاطبان با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و به صحبت درباره آثار وادار شوند.
فتاحیه در ادامه درباره شکل گیری ایده نمایشگاه افزود: در نهایت ما اتفاقات اطرافمان را پیدا کردم و سعی کردم آنها را با زاویه‌ای نشان بدهم که تا به حال دیده نشده‌اند تا بتوانند حرف‌های جدیدی بزنند همان‌طور که آدم‌ها از جنبه بیرونی و درونی حرف‌های متفاوتی برای گفتن دارند.
این هنرمند درباره نداشتن عنوان آثارش گفت: نمی‌خواستم برای آثار عنوان انتخاب کنم؛ عنوان‌ها زیر عکس‌ها چسبانده می‌شود اما روی برچسب‌ها نوشته‌ام بدون عنوان.
او به ارتباط مخاطب با آثار تاکید کرد و افزود: اثر هنری من تنها تصویر نصب شده روی دیوار نیست بلکه ارتباطی است که اثر با مخاطب برقرار می‌کند در واقع اثر هنری این نمایشگاه زمانی کامل می‌شود که مخاطب بتواند از اثر برداشت داشته باشد.
فتاحیه درباره رنگی بودن و سیاه سفید بودن آثار گفت: هیچ قانونی بر آثار حکم نمی‌کند که حتما رنگی و یا سیاه سفید و یا از زاویه‌ای مشخص باشند بنابراین هر کدام به یک شکل در آمده‌اند زیرا تنها خروجی کار برایم اهمیت داشت.
او درباره چند عکسی که با سایر آثار تفاوت دارند توضیح داد: این عکس‌های شروع پروسه گرفتن عکس‌ها بود که در یک پرواز این جرقه در ذهن من خورد. این عکس‌ها هیچ شباهتی به داخل هواپیما ندارد در صورتیکه بخش‌هایی از هواپیما است. یک پنجره در پرواز شب بود؛ یک بخش‌هایی نور زیاد یا کم‌تری دارد و فرم‌هایی که شاید هیچ کس به آن توجه نمی‌کند از میان آن ماجرا کشف شد.
فتاحیه درباره عکسی که معماری ایرانی در آن دیده می‌شود گفت: این عکس به نمایندگی از مجموعه کنج است که از کنج معماری‌ها گرفته شده است و کنج‌هایی است که مردم به آنها نگاه نمی‌کنند.
بعضی از هنرمندان عکاس به طرح اولیه اهمیت می‌دهند و بعضی به بداهه بودن؛ فتاحیه درباره نگاه خودش به این موضوع گفت: با توجه به اهمیت کثرت گرایی و زوایا و وجوه پست مدرنیسم که در آن قرار داریم به نظر من اثر هنری که خلق می‌شود، ابزاری برای تولید هنر ارتباط بین موضوع و مخاطب است.
این نمایشگاه تا 1 تیرماه از ساعت 17 تا 21 آماده پذیرایی از بازدیدکنندگان است.