سرویس تجسمی هنرآنلاین: مجموعه‌ای از آثار یوشا بشیر با عنوان "مناظر بیرونی/ درونی- صورت ناپایدار" در گالری اعتماد به نمایش درآمده است. بشیر در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره این مجموعه گفت: این نمایشگاه شامل یک مجموعه مجسمه و دو مجموعه نقاشی است که در مدت 3 سال شکل گرفته‌اند. مجسمه‌ها با مواد مختلفی مانند فایبرگلاس، فوم، رزین و... ساخته شده‌اند و نقاشی‌ها با اکریلیک، جوهر، پاستل و... شکل گرفته‌اند.
بشیر ادامه داد: این نمایشگاه ادامه مجموعه‌های قبلی من است و در رابطه با آنها معنی پیدا می‌کند. در سه نمایشگاه پیشین به جزییات بدن پرداخته و رابطه بین جزئیات با کل بدن را مورد توجه قرار می‌دادم. به مرور در هر نمایشگاه مجسمه‌ها کلیت بیشتری پیدا کرده و در نهایت به فیگور انسانی تبدیل شدند. پس از آن ایده‌ای به ذهنم رسید تا رابطه بین فیگورها با یکدیگر و رابطه آنها با فضای اطراف را بررسی کنم و این اتفاق در نمایشگاه قبلی با عنوان "فرای من" رخ داد.
او با بیان اینکه بیش از ده سال است مجسمه‌سازی و نقاشی را در کنار هم پیش می‌برد افزود: خودم را هنرمند چند رسانه‌ای می‌دانم و آنچه اهمیت دارد ایده است و بر اساس آن ایده، مدیوم برایم تعریف می‌شود. در طول سال‌های گذشته به تناوب مجموعه‌های نقاشی و مجسمه را کار کردم. برخورد من با مجسمه‌ها نقاشانه بوده و انگار مجسمه‌ها بوم‌هایی هستند که روی آنها نقاشی می‌کردم، همچنین نقاشی‌های من هم مانند برخوردی آبستره با مجسمه است. این نقاشی‌ها در راستای فرم نیستند و به عنوان مثال سایه روشنی ایجاد نمی‌کنم تا فرم و حجم بهتر مشخص شود.
بشیر ادامه داد: مجموعه فعلی من با نقاشی آغاز شد و تصمیم داشتم نقاشی را از مجسمه جدا کنم. به صورت شهودی کار را آغاز کردم و فضای انتزاعی موجود در نقاشی‌ها تبدیل به مناظری شد که نام "مناظر بیرونی" را بر آنها نهادم. من هنرمند پروسه‌مداری هستم و این نقاشی‌ها هم یک پروسه را نشان می‌دهند. لایه لایه بودن نقاشی‌ها برایم اهمیت زیادی داشت و به نظر می‌رسد هر کدام از آنها کهکشانی است که بیننده می‌تواند در آن سفر کند و جلو و عقب برود. بعضی از نقاشی‌ها چند افق دارند و چند کهکشان موازی در آنها دیده می‌شود. در این روند فرم‌های ارگانیک را در کنار فرم‌های ژئومتریک قرار دادم تا مفهومی متضاد را نمایش دهم، زیرا عقیده دارم وقتی بتوانید دو مفهوم متضاد را در کنار هم ببینید یک دیدگاه گسترده‌تر پیدا می‌کنید و محدودیت ذهنی از بین می‌رود.
او با بیان اینکه بالا بودن کنتراست رنگ‌ها در این مجموعه اهمیت زیادی داشت افزود: در این نقاشی‌ها نمی‌توان یک المان را به طور واضح دید و قرار نیست مخاطب در لحظه اول همه چیز را ببیند. خود من در زمان نقاشی کردن ساعت‌ها زمان می‌گذارم و بیشتر نگاه می‌کنم تا بعد رنگ را روی بوم بگذارم. با استفاده از موسیقی و مدیتیشن سعی می‌کنم فضای متعالی به وجود آورم تا سطح آگاهی خود را بالا ببرم و بعد نقاشی کنم. بر همین اساس هدف از نقاشی هم این است که سطح آگاهی مخاطب تکان بخورد و در نهایت محدوده ذهنی او گسترده‌تر شود. البته انتظار نداشتم که در نمایشگاه این اتفاق رقم بخورد چون مخاطب نمی‌تواند مدت طولانی در برابر تابلو بنشیند و به آن نگاه کند.
بشیر با اشاره به اینکه در مدت کار روی این نقاشی‌ها شروع به ساخت مجسمه کرده است گفت: در نمایشگاه قبلی من مجسمه‌ای وجود داشت که بخشی از بدن آن خالی شده و تنها مفتول‌های فلزی آن دیده می‌شد. در واقع به جای آنکه به فضای بیرونی بدن توجه شود به فضای درونی توجه شده بود. از آن زمان توجه به فضای درونی در ذهن من مانده بود و در مجسمه‌های جدید این مجموعه به این موضوع پرداختم.
بشیر افزود: ساخت این سه مجسمه 1 سال طول کشید چون جزئیات زیادی در آنها وجود داشت. این آثار از نظر بصری خیلی تحت تاثیر فضای نقاشی‌های من قرار دارد و گرچه رنگ در آنها وجود ندارد، اما نقره‌ای بودن آنها باعث می‌شود طیف رنگ‌ها را بازتاب دهند. فیگورها نسبت به کارهای قبلی خیلی انتزاعی‌تر شده و به مناظری مینیاتوری تبدیل شده‌اند. انگار که طبقه‌های مختلفی در آنها وجود دارد که در هر کدام یک زندگی می‌تواند جریان داشته باشد. برای فضای درونی این فیگورها یک زندگی تعریف شده است و نام "مناظر درونی" از اینجا شکل گرفت.
این هنرمند درباره کلاژ نقاشی‌های تعاملی خود گفت: می‌خواستم نقاشی‌هایی ایجاد کنم که مدام قابل تغییر باشند و بتوان بی‌نهایت فرم در آنها ایجاد کرد. نکته مهم دیگر این است که دوست داشتم مخاطب را در پروسه خلق اثر هنری شریک کنم تا بتواند ببیند یک نقاشی چگونه شکل می‌گیرد. در مورد نقاشی آبستره تا زمانی که فرد وارد این کار نشود نمی‌تواند بفهمد ایجاد ترکیب‌بندی چه کار پیچیده‌ای است، بنابراین جایی برای مخاطب ایجاد کردم که در خلق آثار شریک شود و با ایجاد تغییر در نقاشی‌های من بتواند آثار جدیدی به وجود آورد. "صورت ناپایدار" در عنوان نمایشگاه به همین بخش از آثار اشاره دارد. این کارها برای من مانند کلاژ هستند و همیشه کلاژ برایم جذابیت دارد.
بشیر ادامه داد: در پروسه کاری‌ام ساخت و تخریب جایگاه مهمی دارد و این رویکرد که قبلا در مجسمه‌هایم وجود داشت حالا وارد نقاشی شده است. در تابلوهای این مجموعه اجزا مدام از بین می‌روند تا به فرم‌های دیگری برسند و همزمان که یک جزءکوچک دیده می‌شود می‌توان یک کهکشان را هم در آن دید.
گفتنی است نمایشگاه "مناظر بیرونی/درونی- صورت ناپایدار" تا 25 اردیبهشت‌ماه در گالری اعتماد 2 به نشانی میدان هفت‌تیر، خیابان مفتح جنوبی، بن‌بست شیرودی، پلاک ۲۵، گالری اعتماد برپاست.