سرویس تجسمی هنرآنلاین: اول بهمن 1395 که کنار استاد آیدین آغداشلو لوح سپاس از یک عمر تلاش برای توسعه هنر را تقدیم استاد محمد ابراهیم جعفری کردیم، سیمای خندان و پرمهرش برایم ماندگار شد؛ می‌گفت خوشحالی بزرگش بدین سبب است که در آیین ششمین دوسالانه نقاشی دامون‌فر ویژه جوانان زیر 25 سال از او تجلیل می‌شود، می‌گفت جوانی مزه دلچسبی دارد و من ابراهیم جعفری همیشه جوانم چون عاشقم؛ و سپس گفت ما را به شعری دعوت می‌کند که همیشه شعر به لب داشت؛ و اتفاقا شعری خواند درباره جاودانگی عشق؛ مثل همه شعرهایش لطیف بود و سرشار از زندگی.

آری استاد محمد ابراهیم جعفری لبریز از زندگی بود، دیدار با او تو را سرشار از خوشی و طراوت می‌کرد؛ گویی تلخی‌ها و زهرخندهای روزگار تاثیری در او نداشت و هیچ چیزی نمی‌توانست جهان‌بینی شادمانه زیستن را در او کمرنگ کند؛ این زاویه نگاه ایشان و دیگر زنده یاد استاد پرویز کلانتری را بسیار نزدیک هم می‌دیدم، آن جا که جناب کلانتری همیشه می‌گفت:" ما چاره‌ای جز خوشی نداریم".

این دو استاد بزرگ اخلاق و هنر، هنرمندانه زیستند و در اوج محبوبیت بار سفر بستند؛ و با رفتنشان غمی جانکاه بر دل‌ها نشاندند؛ حسرت رفتن چنین گوهرهایی تلخ کامی‌هایی ست که زندگی لاجرم تحمیل می‌کند و گریزی از رسم روزگار نیست.

خوش به حال ما که آثار ماندگار و دلنشین این بزرگان به یادگار مانده و ترجمان نوع نگاه آنان به زندگی ست؛ کاش موزه هایی شایسته این نام های پرآوازه احداث شود و این آثار گرانبها را به طور مستمر به تماشا بگذارد.

سیف الله پویاراد -  مدیر دوسالانه نقاشی دامون فر