سرویس تجسمی هنرآنلاین: نیکی کریمی بازیگر و فیلم‌ساز سینمای ایران، این روزها با نمایشگاه عکس‌هایش، وجه دیگری از هنرش را در معرض دید علاقمندان به هنر قرار داده است. نمایشگاه آثار او با عنوان "گل مردگی" ٢٧ بهمن افتتاح شده و تا ١٥ اسفندماه در گالری اعتماد( باغ نگارستان) برقرار است.
او درباره این نمایشگاه گفت: اتود عکس‌های نمایشگاه "گل مردگی" از سال ٩٤، زده شد و متاثر از دغدغه‌های سال‌های اخیر و به نوعی بیانگر اتفاقات ناخوشایندی است که در این سال‌ها برای نسل من اتفاق افتاده است. کریمی در گفت‌وگویی کوتاه با خبرنگار هنرآنلاین درباره نمایشگاه خود توضیحاتی داد، که آن را در ادامه می‌خوانید:
خانم کریمی به عنوان اولین سؤال کمی درباره برگزاری سومین نمایشگاه عکس خود و تجربه این کار برای‌مان بگویید.
من معتقدم تمام کارهای هنری که انجام می‌شود، در واقع در جهت اشتراک حسی یا مفهومی با تماشاگر یا مخاطب به معنای عام است.
چه انگیزه‌ای باعث شد تا اقدام به برگزاری نمایشگاه عکس کنید؟
عکاس، عکاسی می‌کند و بعد شاید اگر لازم بود بیننده را در دیدار با عکس‌هایی که گرفته شریک می‌کند. مثل هر کار هنری دیگری که ما می‌توانیم بخشی از ذهنیات، دغدغه‌ها و حس‌های‌مان را با مخاطب در میان بگذاریم. اینطور نیست که همیشه حتما بخواهم با یک هدف خاص نمایشگاه بگذارم، برای من اینگونه است که عکس می‌گیرم و مخاطبم را با دیدن آن عکس‌ها در حالی که دارم شریک می‌کنم. گاهی دغدغه مفهومی دارم و گاهی دغدغه فرمی. در "گل مردگی" هر دو برایم جذاب بود که این مفهوم را چگونه در عکاسی صحنه‌پردازی شده بوجود آورم.
موضوع عکس‌های‌تان گل است. کمی درباره عنوان و مضمون این نمایشگاه برای‌مان بگویید.
احساس می‌کنم گل نمادی از نسل خودم یا انسان‌هایی است که دوست‌شان دارم. ماهایی که همه چیز از جنگ و مشکلات و بعد هم پیروزی را چشیده‌ایم. انسان‌هایی که به شدت خاص هستند و در طول این سال‌ها کارهای خاصی انجام داده‌اند. گل‌هایی که خیلی بیش از این می‌توانستند پرورش پیدا کنند و شکوفا شوند. شرایطی که با مشقت‌هایش و تحمیل غیر ممکن‌ها، با این همه ما و این گل‌ها در آن کار کردیم. من این مفهوم را انتخاب کردم و ضمن این که بعد از فوت آقای کیارستمی رنگ‌ها برایم تغییر پیدا کرد و به آن چیزی رسید که امروز در نمایشگاه شاهد آن هستید. به همین دلیل هم عکس‌ها در ابعاد انسانی چاپ شده است تا برای مخاطب این ارتباط قابل تصور باشد.
چرا نقش و تأثیر هنرهای تجسمی در سینمای ایران چندان محسوس نیست و خیلی در آثار فیلمسازان، هنرهای تجسمی را پررنگ نمی‌بینیم؟
انواع زیبایی‌شناسی را می‌توان در کار فیلمسازان مختلف دید و این نقش و تاثیر را می‌توان حتی در نوع قاب‌بندی و یا طراحی پوستر‌های سینمایی هم دید، به هرحال همه هنرها بر روی هم تاثیر می‌گذارند. البته رابطه سینمایی‌ها با فضای تجسمی باید خیلی نزدیک‌تر از اینکه ما امروز شاهدش هستیم باشد. من به شخصه نمایشگاه‌های موزه‌ها و گالری‌ها را پیگیری می‌کنم و برای مجموعه شخصی خودم کار جمع می‌کنم ولی خوب کمی فاصله این اهالی از هم، امروز دور است.
دو نمایشگاه قبلی شما هم با همین تکنیک کار شده؟ و اینکه آیا قصد دارید نمایشگاه‌های بعدی را هم با همین شیوه کار کنید یا خیر؟
خیر، نمایشگاه قبلی بی‌واسطه طبیعت بود. ولی این نمایشگاه یک نوع کار کانسپتچوال است و نوعی عکاسی است که می‌توانید به دنیای خودتان فکر کنید و یا با آنچه که ذهنیت من بوده است ارتباط برقرار کنند. اینکه مجموعه بعدی من چه خواهد شد، کمی زمان نیاز دارد تا مطالعاتم را بر روی فرم عکس‌هایم گسترش دهم.