سرویس تجسمی هنرآنلاین: "سه در سه" عنوان پروژه‌ای از گالری اُ است که با هدف معرفی هنرمندان جوان، نوظهور و یا کمتر دیده شده، دومین دوره خود را تابستان امسال برگزار می‌کند. این برنامه شامل 2 نمایشگاه و هر نمایشگاه شامل ۳ نمایشگاه انفرادی است که هریک به مدت ۲ هفته ادامه دارد.
هریک از هنرمندان انتخاب شده برای این برنامه در یک طبقه از ۳ طبقه گالری آثار خود را به نمایش می‌گذارند. اولویت برگزارکنندگان این برنامه در انتخاب هنرمندان، اصالت آثار، استعداد و آتیه‌دار بودن افراد و همچنین توانایی آن‌ها در استفاده بهینه از فضای کوچک‌تر اختصاص داده شده به آثارشان است. هنرمندان منتخب دوره دوم در سال 1396، در حوزه طراحی و نقاشی فعالیت می‌کنند.
در این نمایشگاه آثاری از شهرزاد جهان، مونا مطهریان و پریناز شفیع‌زاده به نمایش در آمده است که هر کدام آثار متفاوتی را از لحاظ شکل بصری در قالب آثاری بر روی کاغذ ارائه کرده‌اند.
در طبقه سوم این نمایشگاه آثاری از پریناز شفیع‌زاده به نمایش در آمده است که به شدت برگرفته از فضای داستان‌های کهن فارسی و افسانه‌های ایرانی است. در این آثار که با مداد رنگی و در برخی هم با گواش و آبرنگ روی مقوا شکل گرفته است، پرسوناژهایی که به صورت محو در این آثار قرار دارند برگرفته از شخصیت‌هایی شبیه به دیو و یا پهلوان‌های منظومه‌های حماسی ما هستند که در قالبی متفاوت و شکلی مبهم در فضاهایی فانتزی و گاها سوررئالیستی ارائه شده‌اند.
این هنرمند برای آثاری که با تکنیک مدادرنگی و در قطعی کوچک خلق کرده است عناوینی را انتخاب کرده که به صورت نه چندان واضح زیر هرکدام از تابلوها ارائه شده است و هر کدام از این قاب‌ها را با داستانی همراه می‌کند.
شفیع‌زاده در آثار مدادرنگی خود به واسطه نوع رنگ‌گذاری و شکستن خطوط نوعی بر هم ریختگی تصویری به وجود آورده است که در خلق فضای فراواقعی به او کمک بسیاری کرده است اما این فضا به نوعی نیمه تمام مانده و به نظر می‌رسد که او با قاطعیت نتوانسته فضای مورد نظر خود را به واسطه تکنیک به وجود بیاورد و از این بابت فضای هر تابلو در عمق زیرلایه های خود دچار نوعی عدم تکامل تصویری است که به نظر می‌رسد شکل عمدی نداشته است.
در آثار دیگر این هنرمند که با تکنیک آبرنگ و گواش روی مقوا شکل گرفته است شفیع‌زاده به شدت به فضای تصویری در نگارگری ایرانی نزدیک شده است. نوع انتخاب رنگ و از سویی چیدمان و در هم تنیدگی این رنگ‌ها و یا جای‌گذاری برخی المان‌های محدود که یادآور این شیوه خلق تصویر است نیز این احساس را در مخاطب بر می‌انگیزد. اگر این آثار بر خلاف آثار مدادرنگی او بیشتر حس برانگیز هستند تا داستانی و مفهومی اما از نظر فرمی این آثار نیز دچار نوعی عدم تکامل‌اند و فرم نهایی اثر و هماهنگی جزئیات منجر به بروز چنین اتفاقی شده است.
در طبقه دوم گالری آثاری از مونا مطهریان به چشم می‌خورد. این آثار که در آن فیگورها و پرتره‌های شبیه به هم به تصویر کشیده شده است در نگاه نخست مخاطب را با شوک همراه می‌کند. اما تعدد و تکرار این تصویر در تابلوهای متعدد بیشتر شبیه به یک نوع سری‌سازی است و تفاوتی میان ساختار هیچ کدام از تابلوها نیست و این امر موجب می‌شود زیبایی ظاهری که ابتدا در آثار این نمایشگاه نمود کرده است به نوعی کارکرد خود را از دست بدهد.
صورت تمام کاراکترهای حاضر در این تابلوها که همگی در فضاها و دورهمی‌های خانوادگی و یا در حال ژست گرفتن در برابر دوربین هستند یک شکل است. صورت‌هایی پوشیده از نوعی رنگ سفید همراه با لکه‌هایی قرمز و سیاه که انگار با چیزی شبیه به اسید نابود شده باشند. این تعدد در تابلوی سوم و به دلیل تکرار کارکرد حس برانگیز خود را از دست می‌دهد و تنها به یک شکل صرفا زیبا تبدیل می‌شود.
البته او به واسطه نوع برخورد متفاوتی که داشته توانسته فضایی کاملا شخصی از لحاظ کیفیت تصویری را در آثارش ارائه کند اما نوع این ارائه به گونه‌ای است که او عملا فضای آثار خود را تحت‌الشعاع تکرار یک موتیف تصویری قرار داده و از این منظر کارکرد آثار خود را خنثی کرده است.
در طبقه زیرین گالری آثار طراحی شهرزاد جهان که نمونه‌هایی متفاوت از طراحی گل‌ها و گیاهان است ارائه شده است. شهرزاد جهان توانسته با رویکرد مینیمالیستی خود بر روی هر تابلو با انتخاب یک رنگ و یا رنگ‌های محدود تمرکز خود را بر روی به وجود آوردن شکل گیاهان معطوف کند.
این گیاهان در آثار او از شکل و شمایل ساده‌ای برخوردارند و او از پیچیدگی و در هم تنیدگی تصویری فاصله گرفته است. این مساله منجر به آن شده تا با نوعی شفافیت که برخواسته از حساسیت هنرمند است ما با تصویری متفاوت از گیاهان روبرو شویم.
اولین نمایشگاه "سه در سه" در تابستان 96 با ارائه آثاری از شهرزاد جهان، مونا مطهریان و پریناز شفیع‌زاده تا 17 مرداد ماه در گالری اُ به نشانی خیابان ویلا (نجات‌اللهی)، کوچه خسرو، پلاک 46 ، برپاست.