به گزارش هنرآنلاین، علی افشار کارگردان نمایش «پروانه بر ناقوس» به نویسندگی فارس باقری که در بخش ویژه چهل‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور داشت، درباره این اثر گفت.
او درباره این نمایش گفت: داستان «پروانه بر ناقوس» با روایتی عاشقانه طرف هستیم که از آن بوی باروت، انتظار و تنهایی به مشام می‌رسد. کارگردانی اثری چون این نمایشنامه مثل راه رفتن روی لبه تیغ است. کوچک‌ترین خطایی در شیوه اجرایی و کارگردانی باعث می‌شود به متن آسیب جدی بخورد. به همین دلیل من سعی کردم از فضای رئالیستی کارگردانی و طراحی فاصله بگیرم. طراحی صحنه سوررئالی که در گفت‌وگو با حسین طاهربخش، طراح صحنه به آن رسیدیم به من کمک کرد تا از کلیشه‌های شعاری جنگ دوری کنیم.
این هنرمند افزود: مخاطب امروز به ویژه نسل جوان که هیچ تصوری از جنگ عراق و ایران ندارند؛ و خوراک فکری خود را از استودیوهای بزرگ جهان دریافت می‌کنند، سر سوزنی آشنایی با ادبیات و قهرمانان و نبردهای کشورمان ندارد و این بسیار دشوار است که او را روی صندلی تئاتر بنشانیم و یک کار به او از جنگ نشان دهیم. جنگ ما جنگی با هدف والای انسانی بود نه برای قدرت‌نمایی، سلطه‌جویی و اشغال. گفتن این حرف راحت است اما زمانی که در جایگاه کارگردان قرار می‌گیری و باید این حرف را به نسل جدید بگویی، کار سختی خواهد بود.
افشار بیان کرد: ما برای تولید این نمایش با چالش‌های عمیقی مواجه بودیم. امیدوارم خواننده های این گفتگو تلخی کلام من را به صداقت و رک و راستی آن ببخشند. تمام بودجه تئاتر ایران اندازه سه فیلم سینمایی به اصطلاح فاخر هم نیست. بعضی اوقات فکر میکنم مسئولان احساس نیازی به تئاتر ندارند. البته این روزها بودن معاونت هنری وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی سرکار خانم نادره رضایی و آمدن او باعث دلگرمی گروه‌ها شد ولی با یک گل بهار نمی‌شود. نسل جدید و تحصیلکرده ایران کوچک‌ترین حمایت دولتی برای تئارت ندارد. ای کاش استادان بزرگی که با فریاد کشیدن صدای‌شان شنیده می‌شود برای تئاتر ایران فریاد بکشند نه برای یک نمایش خاص.
او ادامه داد: تئاتر ایران با افتخار افراد بزرگی چون حمید سمندریان، بهرام بیضایی، فرهاد ناظرزاده کرمانی و... دارد که هرکدام برای افتخار یک کشور کافی است.
این هنرمند گفت: از تمام مردم شریف و فرهیخته که به تئاتر آمدند و کار من و دیگر همکارانم را دیدند، بسیار سپاسگزارم. یادمان باشد که تئاتر ایران فقط با شما عزیزان تماشاگر زنده است و بدون حضور آنها تئاتری وجود ندارد.
افشار با بیان اینکه این تئاتر را به مادرش تقدیم کرده است؛ بیان کرد: این نمایش برای مادرم که هر سوت موشک کرمانشاه از جوانی‌اش کاهید و مادرانی که دیگر فرزندانی ندارند که نمایشی تقدیم‌شان شود. و هیچ کوچه و خیابانی به نام‌شان نیست.
انتهای پیام