به گزارش هنرآنلاین مرتضی درویش‌زاده، بازیگر نمایش «از میان نهنگ‌ها» به کارگردانی حسین حیدری‌پور است که این روزها در تماشاخانه هما روی صحنه است.
مرتضی درویش‌زاده درباره آشنایی‌اش با حسین حیدری‌پور می‌گوید: «حسین حیدری‌پور را از سال‌های دور می‌شناختم؛ از سال‌های دانشگاه بوشهر. متن را برای من فرستاد و شرایط اجرا را توضیح داد. هماهنگ شدیم و کار به همین سادگی شروع شد.»
او در مورد متن نمایش و نقش خود توضیح می‌دهد: «مونولوگی که امیرحسین جوانی نوشته، بسیار دست بازیگر را برای نقش‌آفرینی و خلاقیت باز می‌کند. متن اصول استانداردی داشت و خود نویسنده هم بسیار انعطاف‌پذیر بود و همین تعامل، متن نهایی را به اجرا رساند. شخصیت مرد در این نمایش تنهاست و فقدان دخترش همه چیز را از او گرفته است. سوگواری نکرده و همین تنهایی او را به این ادبیات می‌رساند. من سعی کردم گروتسکی که در این متن هست را به تصویر بکشم و امیدوارم موفق بوده باشم.»
درویش‌زاده همچنین به ویژگی‌های کارگردان اشاره کرده و می‌گوید: «حسین حیدری پور بسیار فردی با اخلاق و دغدغه‌مندی است. تلاش او برای جمع کردن آدم‌های این نمایش کنار هم قابل قدردانی است. او بسیار به حرف بازیگر گوش می‌کند و این برای نگه‌داشتن یک تیم بسیار مهم است. ممنونم بابت اعتمادی که در سرتاسر تمرین به من داشت و اجازه داد نقش را تا جایی که می‌شود بر اساس نظر خودم پیش ببرم.»
او درباره کیانا منتجبی نیز می‌گوید: «خانم منتجبی سرشار از انرژی و بسیار بازیگر پر تلاش و منظمی است. به عنوان پارتنر ایشان در اپیزود دوم، سعی کردم تا جایی که در حوزه اختیاراتم بود کمک و همراهی کنم. باید این نکته را مدنظر داشته باشیم که مونولوگ بسیار کار سختی است و پر فشار و ایشان تمام سعی خود را کردند و خوب هم از پسش برآمدند.»
درویش‌زاده به مضمون نمایش اشاره کرده و می‌گوید: «قصه «از میان نهنگ‌ها» داستان تنهایی آدم‌ها در موقعیت‌های مختلف و تنها ماندن این دو نفر و فرارشان از این وضع را به تصویر می‌کشد. این مسأله‌ای است که گریبانگیر بسیاری از ما در زندگی است.»
او در ادامه به چالش‌های بازیگری‌اش اشاره کرده و می‌افزاید: «هر نمایش و هر نقش چالش‌های خود را دارد و بزرگ‌ترین چالش برای من، باورپذیری خودم برای از دست دادن و تنها بودن کاراکتر نمایش بوده است.»
درویش‌زاده به تأثیر دغدغه‌های روز بر روی نمایش اشاره کرده و می‌گوید: «ما سعی کردیم چه در بخش متن و چه در بازی و سایر بخش‌ها از دغدغه‌های روز برای خلق یک فضا استفاده کنیم. اینکه مخاطب ما چقدر با این موضوع همذات‌پنداری می‌کند، باید از آن‌ها پرسیده شود. موضوع ما موضوعی نیست که برای مخاطب غریبه باشد.»
او با اشاره به اهمیت تئاتر در جامعه می‌گوید: «تئاتر همیشه راه خودش را پیدا کرده و در هر شرایط و وضعی نجات‌دهنده بوده است.»
درویش‌زاده در پایان از گروه نمایش تشکر کرده و می‌افزاید: «خسته نباشید به تمام گروه، مخصوصاً عزیزانم در پشت صحنه و گروه کارگردانی. امیدوارم این همکاری‌ها ادامه داشته باشد و شاهد آثار بهتری باشیم.»