آنها که کار را بلد نیستند تئاتر کمدی را به سخیف بودن می‌کشانند

گروه تئاتر خبرگزاری هنر ایران: در ادامه پرونده بررسی تئاترهای کمدی، با حمیدرضا طوبائی بازیگر و کارگردان تئاتر به گفت‌وگو پرداخته‌ایم.

طوبائی با بیان این که هر چیزی که روی صحنه می‌رود نوعی نمایش است، گفت: در همه جای دنیا نمایش‌هایی برای سرگرم کردن مردم وجود دارد. هر نمایشی هم امتیاز خاص خودش را دارد. برخی از دوستان به این حوزه اشراف دارند و کار خوب انجام می‌دهند و برخی هم نه. تئاتر کمدی و تئاتر تراژدی هر کدام اصول خاص خودش را دارد که باید رعایت شوند. البته در کمدی قرار نیست به هر قیمتی مخاطب بخندد.

این هنرمند در رابطه با این گمان که تئاتر کمدی با دیگر گونه‌های تئاتری رقابت می‌کند، بیان کرد: تئاتر کمدی هیچ رقابتی با تئاترهای دیگر ندارد. چرا که اصلا هنرمندان دیگر گونه‌های تئاتر نمی‌توانند با هنرمندان تئاتر کمدی رقابت کنند. این را به عنوان کسی می‌گویم که هر دو فضا را تجربه کردم. در تئاترهای غیرکمدی، دوماه تمرین است و یک ماه اجرا اما در تئاتر کمدی بعضا یک سال و یا دوسال نمایش روی صحنه است. ضمن این که تئاترهای غیرکمدی، فروش تئاتر کمدی را ندارند و به همین جهت است که بازیگر چهره می‌آورند.

طوبائی در رابطه با فضای نامناسب برخی تئاترهای کمدی گفت: وزارت ارشاد طبق مصوبه شورای انقلاب فرهنگی مسئولیت دارد که هرکسی که برای اجرای نمایش درخواست کند، پاسخ دهد. در واقع به اثر نگاه می‌کند و به پیشینه کارگردان کاری ندارند. همین عدم نظارت موجب شده است که از حدود 40 گروه در تهران فقط 10 تئاترکمدی خوب وجود دارد و بقیه آنها که کار را بلد نیستند، این هنر را به سخیف بودن می‌رسانند.

وی افزود: یکی از مشکلات ما این است که با کار گروهی مشکل داریم. ما اتحادیه و انجمنی برای تئاترهای کمدی داشتیم تا عوامل نمایش را ارزیابی کنند اما متاسفانه ادامه پیدا نکرد. اکنون مجوز دادن بدون محدودیت است. من چند کارگردان می‌شناسم که پیش از این تهیه‌کننده و یا سیاه لشکر بود. ضمن این که نظارت  را نباید از افراد قدیمی و کاربلد شروع کرد. نظارت باید مورد توجه تازه‌کارها باشد.

این کارگردان در پایان گفت: مردم ما خسته و درگیر هستند و در این میان برخی نمی‌دانند تئاتر چیست و یا پولش را ندارند. آن افرادی که تئاتر می‌بینند  هم می‌خواهند دوساعت فارغ از این زندگی باشند. برخی هزینه می‌کنند تا برای حال خوب به خارج بروند؛ چرا ما در کشور خودمان شرایط شادی و حال خوب را برایشان فراهم نیاوریم. ما بی‌ادب نیستیم؛ بلکه فرهنگ و هنر کار ما است.  

بیشتر بخوانید»»مرتضی امینی‌تبار: «لعنت به جنگ» را باید با زندگی، صلح و عشق ورزیدن معنا کرد