گروه تئاتر خبرگزاری هنر ایران: نمایش« و اوجان من است» به نویسندگی ایوب آقاخانی و کارگردانی حمید حرا از اواخر خرداد ماه در تالار وحدت به روی صحنه رفته است. این نمایش تلاش دارد به موضوع مغفول مانده از تاریخ اسلام یعنی موضوع مباهله بپردازد. حرا برای نمایش این سوژه، از فرم جدیدی در نمایش آیینی بهره گرفته است.
حمید حرا در گفت‌وگو با خبرگزاری هنرآنلاین در رابطه با چرایی انتخاب موضوع مباهله بیان کرد: ما در عصری هستیم که چهره اسلام و دین، چهره خون‌ریز و داعشی و خشن است. موضوع مباهله از موضوعاتی است که در زندگی خاتم الانبیا(ص) به عنوان اسلام رحمت شناخته شده است. در توضیحات مباهله آمده است که وقتی اهالی نجران با نامه‌نگاری و دعوت پیامبر وارد مدینه می‌شوند، ایشان به آن‌ها می‌گویند که قبل از صحبت با من، سه روز با اهالی مدینه نشست و برخاست کنید و از آن‌ها بپرسید که محمد(ص) چگونه آدمی است. در آن زمان دامن رحمت خود را باز می‌کنند. هدف من این بود که در شرایط بحرانی دنیا اسلام رحمانی را به تصویر بکشم.
وی افزود: نکته دیگر این که مباهله با دستور خداوند صورت می‌گیرد و وقتی پیامبر به میدان مباهله می‌روند، فقط یک مرد را همراه خود می‌برد و آن هم امام علی(ع) است که معنای نفس پیامبر است. هدف دوم ما از این نمایش هم این بود که نفس پیامبر بودنِ حضرت علی(ع) را نشان دهیم و به همین دلیل نام نمایش «و او جان من است» شد.
حرا در رابطه با این که نمایش«و او جان من است» در سال 98 هم اجرا شد گفت: آن نمایش در واقع یک پیش نمایش بود. بعد از آن کمی متن را چکش‌کاری کردیم و اکنون با بازنویسی متعدد، دکور سنگین و بازیگران حرفه‌ای دوباره به صحنه بردیم.
او درمورد منابع تاریخی که از آن برای نمایش استفاده کرد، گفت: تمام قصه با دقت از روی احادیث بحارالانوار که نقل دقیق واقعه است، گزارش شده است. اتفاقات مربوط به نجران مستندات روایی در تاریخ شیعه دارد و اصلی‌ترین گزارش‌کننده اتفاقات مربوط به روز مباهله، عایشه همسر پیامبر است. در واقع منابع اهل سنت هم همان چیزی نقل کرده که منابع شیعه نقل کرد.
این کارگردان با اشاره به گارد برخی از مخاطبان تئاتر به نمایش آیینی بیان کرد: ما سعی کردیم در متن و فرم نگاه جدیدی وارد کنیم. معمولا در نمایش‌های آیینی کمتر پیش آمده که نگاه رحمت را نشان دهند. نکته دیگر این است که از لحاظ فرم تلاش کردیم تا از فرم حرکت، موسیقی، طراحی لباس و دکور زیبا و جاذبه بصری نگاه جدیدی در کار آیینی وارد کردیم.
او راه برون‌رفت از این نگاه مخاطبان را اجرای فرم جذاب دانست و گفت: مثلا ما در این نمایش رفت و برگشت بین معاصر و تاریخ داریم. فضای معاصر مشابه آن چیزی است که در زندگی عادی مردم است. زندگی معاصر که روی صحنه می‌بینید که بیشتر شوخی‌ها و فضای خنده در آن صحنه‌ها است باعث شده تا مخاطب خسته نشود. ما باید از فرم‌های سنتی که برگرفته از هنر گرامی تعزیه است فاصله بگیریم و از تئاتر مدرن بیشتر استفاده کرد. مثلا ما برای آوردن پنج تن آل عبا به روی صحنه، شیوه‌ای استفاده کردیم که از روش متداول در تعزیه است فاصله دارد.