گروه تئاتر خبرگزاری هنر ایران: امروزه در آثار نمایشی که روی صحنه می‌روند، کمتر شاهد نمایش‌های ایرانی هستیم و تمایل اهالی تئاتر به ویژه نسل جوان آن، به سمت آثار مدرن و ترجمه شده است. کارن کیانی اما از جمله کارگردانان نسل جوان تئاتر است که به سراغ یک نمایش ایرانی رفته است. او ناآشنا با فضای این گونه نمایش نیست؛ چرا که حسین کیانی، پدر او سال‌ها تجربه در نمایش ایرانی داشته است.
«مجلس توبه‌نامه‌نویسی اسماعیل بزاز» اولین تجربه کارگردانی کارن کیانی است که متن آن را حسین کیانی نوشته است. این نمایش که در تالار مولوی روی صحنه رفته است، نمایشی سنتی و آیینی است که به صورت مونولوگ اجرا می‌شود و شرح توبه کردن یکی از مقلدان نمایش‌های دربار ناصرالدین شاه قاجار، اسماعیل بزاز است.
تعداد افرادی که نمایش ایرانی کار می‌کنند کم شده است
کارن کیانی کارگردان این اثر نمایشی در گفت‌وگو با هنرآنلاین در خصوص چگونگی شکل‌گیری این نمایش بیان کرد: طرح و نمایشنامه این اثر برای آقای حسین کیانی است. به دلیل علاقه و تسلط آقای کیانی بر دوره تاریخی قاجار، همواره آثار ایشان در بستر تاریخ روایت می‌شود. طرح این نمایشنامه را هم چندین سال به صورت مکتوب داشتند اما در این سال‌ها آن را به صورت متن کامل نگارش نکردند. زمانی که در آبان 1402 تصمیم گرفتم در جشنواره چندرسانه‌ای میراث فرهنگی شرکت کنم، ایشان این طرح را به صورت مونولوگ تبدیل به نمایشنامه کردند؛ چرا که از شرایط جشنواره این بود که آثار باید به صورت مونولوگ اجرا می‌شد.
کارگردان نمایش«مجلس توبه‌نامه‌نویسی اسماعیل بزاز» در رابطه با انتخاب بازیگر گفت: در اجرای نمایش ما 70 درصد کار بر دوش بازیگر است که به تنهایی روی صحنه است. آقای حسین کیانی، بهروز پناهنده را سال‌ها می‌شناخت و ما از او آثار زیادی دیده بودیم و می‌دانستیم که بازیگر مسلطی هستند و به توانایی ایشان آگاه بودیم.
کیانی در رابطه با حضور پدرش حسین کیانی به عنوان نگارنده متن نمایشنامه بیان کرد: ایشان هم سرپرست و هم بزرگ‌تر گروه ما بود و همواره در تمرین‌ها حضور داشتند. شخصا به نمایش ایرانی علاقه داشتم و به همین جهت ارتباط زیادی با متن گرفتم و آقای کیانی هم کمک اصلی‌شان این بود که مرا به عمق دراماتیک متن می‌رساندند.
او به کم شدن تعداد آثار نمایشی ایرانی اشاره کرد و گفت: متاسفانه تعداد افرادی که نمایش ایرانی کار می‌کنند کم شده است و گرایش به سمت متن‌های ترجمه شده زیاد شده است. این امر به ذات بد نیست؛ چرا که ما آثار درخشانی در جهان داریم که باید اجرا شوند اما این که اکثر کارگردانان به سمت این گونه از متن‌ها بروند، ناخوشایند است. نکته دیگر این که نباید نمایش ایرانی و مدرن را از هم تفکیک کرد؛چرا که می‌توان نمایش‌های ایرانی را به شیوه‌های اجرایی مدرن اجرا کرد.به هرحال نباید چراغ این گونه از نمایش‌ها خاموش و فرهنگ‌ها و آیین‌های ایرانی فراموش شود.
تالار مولوی به تنهایی برای ارائه آثار دانشجویان کافی نیست
کارن کیانی در رابطه با اقدام تالار مولوی برای اجرای نمایش و آثار دانشجویان بیان کرد: تالار مولوی درحال حاضر مدیریت خوبی دارد و تا حد امکان تلاش می‌کند تا از جوانان و دانشجویان تئاتر حمایت کنند اما باید بگویم که کافی نیست. چرا که تعداد دانشجویان این حوزه و متقاضیان اجرا در تالار مولوی زیاد شده است. از طرفی تماشاخانه‌ای که مانند تالار مولوی هزینه چندانی از دانشجویان نگیرد، بسیار کم است. یعنی یا باید تهیه‌کننده‌ای وجود داشته باشد که به سمت سالن‌های خصوصی برویم یا این که در صف طولانی اجرا برای سال‌های محدودی بیاستیم. در واقع دانشجویان بستر کمی برای ارائه آثار خود دارند.
او در پایان به جشنواره تئاتر دانشگاهی اشاره کرد که بستر مناسبی برای ارائه آثار دانشجویان بود و بیان کرد: جشنواره تئاتر دانشگاهی از مهم‌ترین جشنواره‌های تئاتری کشور بود. با برگزار نشدن آن طبیعتا برخی از آثار که حقشان است مورد توجه قرار بگیرند، دیده نمی‌شوند. این اصلا برای جامعه دانشگاهی خوب نیست. این جشنواره بستری برای دانشجویان بود تا خود را به جامعه تئاتر معرفی کنند و اکنون این فرصت از آن‌ها گرفته شده است.