گروه تئاتر خبرگزاری هنر ایران: نمایش موزیکال «بیژن و منیژه» به کارگردانی شکرخدا گودرزی از 2 اردیبهشت ماه در پردیس تئاترشهرزاد روی صحنه رفته است.
نمایش موزیکال«بیژن و منیژه» با حضور هنرمندان موسیقی و تئاتر داستان بیژن سردار جوان ایرانی است که برای جنگ با گرازان به مرز توران می‌رود اما در آن جا دلباخته منیژه می‌شود که دختری تورانی است.
متون کهن دارای ظرفیت تکثیر در اکنون و آینده را دارد
شکرخدا گودرزی که پیش از این هم آثار متعددی را با نگاهی ویژه به آثار فردوسی و شخصیت های فاخر ایران فرهنگی در تماشاخانه‌های مختلف روی صحنه برده است، در گفت‌وگو با هنرآنلاین در رابطه با اهمیت رجوع به متن کهن بیان کرد: از نظر من متون کهن ظرفیت تکثیر در اکنون و آینده را دارد. این آثار از لحاظ درونمایه این قابلیت را دارد که ما در طول زندگی و عمر بشر، به آن رجوع کنیم و اقتباس معاصری از آن‌ها داشته باشیم و این پیوند را بین گذشته و اکنون برقرار کنیم. داستان «بیژن و منیژه» نیز از این جهت مدنظر من قرار گرفت.
اقتباس پدیده‌ها را نو می‌کند
گودرزی در رابطه با اقتباس از آثار کهن گفت: اقتباس امری است که اکثر نویسنده‌ها آن را دستمایه کار قرار دادند و این امر به شکل‌های مختلفی صورت می‌گیرد و بستگی به این دارد که با چه نگاهی سمت اقتباس می‌رویم و اساسا درونمایه اثری که برای اقتباس به سراغش می‌رویم چه چیزی است و چگونه با اکنون ما پیوند می‌خورد.
او افزود: اقتباس صرفا امر امروزی نیست و قدمت آن به درازای عمر بشر است. به گفته منتقد و نظریه‌پرداز هنری لیندا هاچن اقتباس پدیده‌ها را نو می‌کند و در هر اقتباس اثری تازه زاده می‌شود. زمانی که به سراغ یک اثر کهن می‌رویم در واقع با آن متن به گفت‌وگو می‌پردازیم. آن چه که بین گذشته و امروز گفته می‌شود، نقش و نظری است که اقتباس‌کننده امروزی به اثر می‌بخشد.
کارگردان نمایش«بیژن و منیژه» در رابطه با نگاه اقتباسی خود اظهار کرد: متونی مثل شاهنامه، آثار مولانا و آثار سهروردی و بسیاری دیگر از فلاسفه و اندیشمندان چیزی نیست که فقط مختص زمان خودشان باشند. این آثار و بزرگان به امر انسانی می‌پردازند که مربوط به همه دوران‌ها است. بنابراین من با این نگاه سمت این متون می‌روم تا با گذشته وارد گفت‌وگو شوم تا راهی برای سرگشتگی‌های امروز و عصر خود پیدا کنم و آینده را در آن پیدا کنم. چون این آثار از ظرفیتی برخوردار هستند که تا امروز ماندگار شدند و در حافظه تاریخی یک ملت و حتی ملت‌ها مانده است.
گودرزی در رابطه با هم‌نشینی موسیقی و نمایش گفت: اگر به تاریخ نمایش موزیکال در اروپا و تاریخ تئاتر نگاه کنیم، در ابتدا نمایشنامه‌ها به صورت شعر بوده و با موسیقی و رقص همراه بوده است. اما در اروپا اُپرا به نحوی نوشته می‌شود که با موسیقی عجین شود. در کشور ما هم سنت تعزیه و تخت حوض به گونه‌ای با موسیقی همراه شده‌اند.
وی ادامه داد: در این سال‌ها هم در این زمینه آثاری که تولید شدند بر سنت غربی بنا شده بودند و تنظیم سازها و دیگر مسائل آن بر اساس سنت موسیقیایی غربی بود اما اولا من در این اثر از سازهای غربی استفاده نکردم و دوم این که سعی کردم تا از دستگاه موسیقی ایرانی استفاده کنم و آن را به خدمت درام درآورم که البته کار دشواری هم بود.
بیشتر بخوانید»»بهرام افشاری از «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟»/ ارتش تک نفره افشاری