گروه تئاتر«هنرآنلاین» : نمایش «دویست‌وهشتادمین شب سال» به نویسندگی و کارگردانی مرجان پورغلامحسین، پرمخاطب‌ترین اثر نمایشی نوزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های عروسکی تهران-مبارک این روزها در تالار سایه مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته است. حضور این نمایش در جشنواره عروسکی تهران-مبارک، جایزه بهترین طراحی صحنه و جایزه ویژه را برای این نمایش به ارمغان آورد.
«دویست‌وهشتادمین شب سال» روایتی از 12 ساعت از عملیات کربلای چهار است.
مرجان پورغلامحسین کارگردان این نمایش در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین در رابطه با ایده این نمایش گفت: مدت‌ها بود که به قصه نمایش« دویست و هشتادمین شب سال» فکر می‌کردم اما چندان مطمئن نبودم که چه چیزی از نمایش می‌خواهم. فرصتی دست داد تا با آقای حبیب احمدزاده گفت‌وگو داشته باشم و بعد از آن پازل اتفاقات مختلف قصه شکل گرفت و برای نوزدهمین جشنواره «تهران مبارک» آماده شد.
او با بیان این که این نمایش در رابطه با عملیات کربلای4 است اما به بخش نظامی آن ورود نکرده است، گفت: به دلیل این که نه دانش آن را دارم و نه اطلاعات کافی در این باره وجود داشت و بخش زیادی از این اطلاعات محرمانه بود، به بخش نظامی آن وارد نشدم. هدف من تعریف یک قصه در بستر جنگ بود که مربوط به آدم‌هایی است که در آن عملیات شرکت کرده‌اند و بابت همین هم تقریبا با 12 رزمنده‌ای که مستقیما در آن عملیات حضور داشتند مصاحبه کردم و بیشتر قصه آن افراد است و می‌توان گفت تقریبا نمایش بر اساس مستندات است.
پورغلامحسین در رابطه با این که برخی افراد نسبت به آثاری در زمینه جنگ هشت ساله ایران و عراق، موضع منفی دارند، بیان کرد: جنگ اتفاقی است که افتاده و ما نمی‌توانیم آن را انکار کنیم. خوب یا بد اتفاقی بود که بر روی زندگی همه ما تاثیر گذاشته است و قصه‌های بسیاری در دل خود دارد. به نظر من یکی از دراماتیک‌ترین اتفاقاتی است که در ایران معاصر وجود دارد، همین جنگ است. به همین جهت هرچقدر از آن بگوییم کم است. جنگ همواره برای من موضوع جالبی بوده و دوست دارم که هم درمورد جنگ تحقیق کنم، هم کتاب بخوانم و فیلم و نمایش ببینم و هم این که نمایش بسازم.
کارگردان نمایش «هشتادمین شب سال» در رابطه با استفاده از تکنیک میکروتئاتر در نمایش گفت: به نظر من تکنیک میکروتئاتر، تکنیک بسیار جذابی است و امکانات زیادی به من می‌دهد و آن ترکیب تصویر سینمایی و تئاتری و تجربه جدید بصری است که برای من خوشایند است. ضمن این که به من این امکان را می‌دهد که چیزهایی را تجربه کنم که لزوما در صحنه عادی تئاتر در ایران شاید نتوانم تجربه کنم؛ به این معنا که امکانات فیزیکی و تصویری آن وجود نداشته باشد. در این نمایش هم مثلا ما اروند و اتفاقاتی که در زیر آب افتاده است را به طور کامل در صحنه داریم و نمی‌دانم بدون تکنیک میکروتئاتر چقدر این امکان بصری وجود داشت که بتوانیم اروند را نشان دهیم.
وی افزود: جدا از آن، در تئاتر شما نمی‌توانید تعیین کنید که مخاطب کجا را ببیند و چشم مخاطب در همه جای صحنه می‌چرخد اما در میکروتئاتر به عنوان کارگردان یک تسلطی خواهید داشت که مخاطب آن جایی که شما دوست دارید را ببیند.
او در پایان با تاکید بر این که یک کارگردان تئاتر بزرگسال است، بیان کرد: من تاکید دارم که بگویم اثر من کار عروسکی نیست. من کارگردان تئاتر بزرگسال هستم اما ابزارم برای کار، عروسک است.ما در تئاتر عروسکی نیازمند ری‌برندینگ هستیم؛ چرا که تصوری که مخاطبان از تئاتر عروسکی دارند این است که یک اثر بسیار مفرح و کودکانه است که خاطرات کودکی‌تان با آن زنده می‌شود. در صورتی که به عقیده من تئاتر عروسکی در حوزه بزرگسال این امکان را به کارگردان می‌دهد تا مفاهیمی را منتقل کند که با تئاتر غیرعروسکی امکان‌پذیر نیست. به این دلیل که امکان فانتزی و رویا را به شما اضافه می‌کند.