سرویس استان‌های هنرآنلاین: بارا، معصومه و علیرضا برای اولین بار در سال ۱۳۹۳ در تهران با یکدیگر دیدار داشتند. بارا برای برگزاری ورکشاپ و اجرا در فستیوال به تهران دعوت شده بود. طی این سفر و کارگاه ۳ روزه‌ای که او در تهران برای طیف متفاوتی از اجراگران برگزار کرد، او در ایران فضای حرکتی و نوع برخورد هنرمندان با مقوله حرکت و بدن را متفاوت از آنچه که در فضای آکادمیک در اروپا تجربه کرده بود یافت. معصومه و علیرضا دو نفر از شرکت‌کنندگان ورکشاپ مذکور بودند که پس از آن به این پروژه دعوت شدند، آنها از آن پس به اشتراک‌گذاری اهداف و ایده‌های خود از زمینه‌های فرهنگی گاه متشابه یا متفاوت خود پرداختند.
بودن / حیات
پرفورمنسی است بر پایه حرکت با تمرکز بر حضور دو فرد بر روی صحنه. این اجرا درباره شکل‌گیری مکالمه میان انسان‌ها و به اشتراک‌گذاری فضا به منظور اکتشاف درباره این مسئله است که چگونه می‌توان با وجود تفاوت‌ها و تشابهات فرهنگی با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم.
انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند و اجتماعات، سنت‌ها و ادیان همگی ساختارهایی اجتماعی دارند. این ساختار‌ها همگی دارای تاثیرات بالقوه‌ای بر زندگی، رفتارها، انتخاب‌هایی که انجام می‌دهیم، دانش و هویت‌مان می‌باشند. در این اجرا مصمم هستیم تا زبان حرکتی مشترکی را که فراتر از شرایط فرهنگی حاضرمان است بیابیم.
ما پرسش‌های گوناگونی را از پیش‌زمینه‌ی فرهنگ‌های متفاوت‌مان مطرح می‌نمائیم. اگر آنها را با هم ترکیب کنیم، به این موضوع اعتقاد داریم که می‌توانیم حقایق یکدیگر را غنی [پرمایه] نمائیم. با خلق این اجرا سعی در اعانه‌بخشی در ایجاد یک جامعه جهانی دربرگیرنده از شهروندان جهان داریم.
بارا زیگفوس‌دوتیر (متولد ۱۳۶۳) طراح حرکت ایسلندی است که فارغ‌التحصیل از آکادمی هنر ایسلند، مدرسه هنر آمستردام و متعاقباً مدرسه پارتس (مدرسه‌ی آنا ترزا د کرسماکر بروکسل) است. بارا دارای شیوه خاص خود در پژوهش و طراحی مواد حرکتی است که مشخص و گویا بوده و دارای شاخصه‌های موسیقائی و منحصربه‌فرد است. او برپایه نیاز برقراری ارتباط با مخاطب به طراحی می‌پردازد، موضوعی که به او امکان مواد حرکتی به واقع یکتا را می‌دهد که در روند بداهه‌پردازی انگیخته می‌شوند. او، در این رویکرد خود را مانند طراحان حرکت امروزی که به عموما بازیافت مواد خود می‌پردازند در زمینه حرکت قرار می‌دهد. توجه او در سال‌های اخیر بر روی جداسازی قسمت‌های کوچک‌تر بدن، با به‌کارگیری ریتم‌های متفاوت و تولید مواد لایه‌بندی شده است که به‌صورت مداوم در حال تغییر هستند - حرکت میان مرز شفافیت و ابهام. پرفورمنس او بصری و تخیل‌پردازانه است و آثار او در حالی توسط طیف گسترده‌ای از مخاطبین مورد دسترس و لمس قرار می‌گیرد که هم‌زمان دارای تاثیر فزاینده‌ای بر جامعه پرفورمنس معاصر بین‌المللی است. اجراهای انفرادی بارا با عنوان "روی دیگر یک باتلاق شنی" و "طبیعت" در فستیوال‌ها و رخداد‌های ملی و بین‌المللی زیاد مانند فستیوال ریکه‌ویک در سال ۲۰۱۳، فستیوال فرینج استکهلم ۲۰۱۳، فستیوال دسامبر ۲۰۱۳، ایس‌هات در اوسلو ۲۰۱۴، پرفورماتیک بلژیک ۲۰۱۵، فستیوال تئاتر بلژیک ۲۰۱۵، مووینگ فیوچرز هلند ۲۰۱۵، تئاتر آن زِ بلژیک و آیس‌هات کپنهاگ ۲۰۱۶ اجرا شده است. در اجرای اخیر خود با عنوان "تاید"، بارا به اکتشاف در رابطه‌ی غیر-سلسله‌مراتبی میان حرکت و موسیقی به همراه آهنگساز و نوازنده‌ی ترومپت نروژی آیوین لونینگ پرداخته است.
معصومه جلالیه (متولد ۱۳۶۸) هنرمند مقیم تهران است که در زمینه هنرهای اجرایی از قبیل تئاتر فیزیکال، مایم مشغول به فعالیت است. پیش‌زمینه معصومه طراحی گرافیک است و او دارای مدرک کاردانی در همین رشته است. آثار او بدون شک با جامعه، فرهنگ و بافت آیینی زادگاه وی در هم تنیده هستند. هدف او جستجو در رمزگان‌های میان‌رشته‌ای تصویر، صدا، خیال و درک و دریافت در انتزاع و واقع است؛ خطوط گذر و رابطه میان فرم و محتوای حرکت را می‌تواند به عنوان تمرکز اصلی آثار او در نظر گرفت.
سید علیرضا میر محمدی (متولد ۱۳۶۵) رقصنده، بازیگر و کارگردان تئاتر است که دانش‌آموخته همین رشته در دانشگاه هنر تهران است. او با مقوله حرکت از طریق تمرینات تئاتر از سال ۱۳۸۶ آشنا شد. او به عنوان پرفورمر با عاطفه تهرانی همکاری داشته و از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۱ یکی از اعضای گروه ایندورا بوده. آنها نمایش "خواندن" را در فستیوال فجر اجرا کردند، اجرای فوق بر اساس تکنیک‌های پرفورمنس معاصر پس از کار روی نمایش اتللو صورت گرفت. علیرضا همچنین اجراهای تعاملی در فضاهای شهری به همراه مهدی فرج‌پور در کارنامه خود دارد. او به عنوان طراح حرکت و کارگردان نسخه‌ای از نمایش فاوست با استفاده از تکنیک‌های رقص معاصر تولید کرده است. او در ورک شاپ های بین‌المللی رقص در تهران شرکت نموده است که از میان آنها می‌توان به پر فورمنس بوتو با آتیلا پسیانی در سال ۱۳۸۶ و ورک شاپ‌های پرفورمنس معاصر با محمد عباسی، کاتاراینا باکاتساکی، گیل استفه و بارا زیگفوس‌دوتیر.
طی این پروژه قصد داریم تا در گسترش یک قشر جامع از شهروندان بین‌المللی شرکت کنیم. می‌خواهیم تا تفکر انتقادی را تشویق کرده و به دنبال گسترش زاویه دید چشم‌انداز‌های روزمره باشیم. هدف من این است که این اثر منتج به ملاقات‌های سودمند میان عموم، هنرمندان دیگر و موسسات داشته باشیم تا به تولید همکاری‌ها و موقعیت‌های بیشتر دست یابیم. "بینگ" قصد دارد تا به عنوان یک منبع الهام برای مخاطبین از طریق نمایش این موضوع که دو جهان می‌توانند بدون از دست دادن شاخصه‌های منحصر به فردشان به یکدیگر نزدیک شوند.
پروژه "بینگ" پروژه‌ای بدون بیانیه‌ای جامع است. پروژه‌ای که درباره دیالوگ انسانی است، به هم پیوستن و سعی برای درک حقیقت/[واقعیت] دیگری. اعتقاد دارم که اکنون بیش از گذشته هنر و فرهنگ برای دستیابی به دیالوگ برای رسیدن به احترام و صلح دو جانبه لازم است. "بینگ" افراد مختلف از فرهنگ‌های گوناگون را گردهم می‌آورد و به همین دلیل تبادل فرهنگی را میان آن دو تسهیل می‌نماید.
این پژوهش که اجرای آن را از پیش در تهران آغاز نموده بودیم، نیروی بالقوه هنگفت این رویکرد را آشکار ساخته است. هنگامی که با دو بدن [جسم] سرو کار دارید، احتمالات بسیار بیشتر می‌شوند. توهمات دیداری به شدت افزایش می‌یابند. به عنوان نمونه، معصومه و سید‌علیرضا تنها نماینده دو فرد در هنگام کاربرد این رویکرد نیستند، بلکه به عنوان یک گروه ظاهر می‌شوند، یک توده. این یک تصویر زیبا و قدرتمند است که ممکن است در آفرینش اثر از آن استفاده نمایم. زمینه تولید این اجرا بسیار گسترده‌تر از تنها دو فرد است. این شیوه‌ای از بزرگ‌نمائی تجربه صحنه نمایش در تخیل بینندگان است.
پرفورمنس "بودن" اول و دوم مرداد در مجموعه هنر شهر آفتاب (سالن سبز) برگزار می‌شود. بودن (being) با همکاری گروه هنری مکعب به سرپرستی فرزاد بی‌طرف برای اجرا در شیراز دعوت شده است.
علاقه‌مندان می‌توانند برای تماشای این نمایش به سامانه irantic.com مراجعه نمایند.