سرویس استان‌های هنرآنلاین: مهری حسینی، شاعر و نویسنده متولد ۲۲ آبان ۱۳۴۴ سرپل ذهاب است. به گفته خودش، او ۳۸ سال است که زمزمه‌هایش را در قالب شعر می‌ریزد و ۲۵ سال است در زمینه داستان فعالیت دارد. حسینی ۲۱ عنوان کتاب چاپ شده دارد که ۶ عنوان شعر و باقی مجموعه داستان است. نوشته‌های این بانوی خوزستانی بیشتر در زمینه ادبیات جنگ و مستند است. همچنین دو عنوان از کتاب‌های وی نیز برای نابینایان بریل شده است. آخرین اثر چاپ شده مهری حسینی، کتاب فرهنگ نام‌های اصیل ایرانی است. کتابی جامع و کامل که فروردین ۹۷ منتشر شده است.مجموعه شعر یک شکوفه بیشتر نیز از این نویسنده و شاعر برای کارشناسی به بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس تهران سپرده شده است. در این راستا گفتگوی کوتاهی با این بانوی نویسنده داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
چرا از جنگ می‌نویسید؟
ساده و بی‌تکلف بگویم؛ این کار رسالتی است که بر دوش هر یک از ما مانده است. شهیدان مصداق الستُ بربکمُ قالو بَلی هستند و زنده نگاه داشتن یاد و شناساندن اهداف و راه شهدا برای نسل حاضر که جنگ را ندیده‌اند و نیز آیندگان، بر ما لازم است تا ایثار و فداکاری آنان بر دیگران پوشیده نماند.
ادبیات پس از جنگ را چگونه می‌بینید؟
در باب موضوع دفاع مقدس، ادبیات ما نسبتاً غنی است و آثار فاخری نیز منتشر شده است.
آیا در ادبیات داستانی جنگ، حرفی برای گفتن مانده است؟
در موضوعات انسانی نمی‌توان به "ختم" قائل شد. به خصوص در موضوعی مانند دفاع یک ملت در برابر تجاوز بیگانه که چند دهه به طول انجامید. غرب هنوز برای جنگ اول و دوم جهانی حرف می‌زند و مخاطب خود را نیز دارد. بنابراین هنوز حرف زیادی به جای مانده است. علاوه بر این روایات مختلفی هست که هنوز برای جنگ به کار گرفته نشده است.
شعر جنگ هم به پایان نرسیده است؟
خیر، نرسیده؛ به دلیلی که در جواب سؤال قبل آوردم. زوایای مختلف و شاید بتوان گفت "بی‌نهایت" دفاع و حالات و احوال معنوی رزمندگان، مجال آن را نمی‌دهد که بگوییم شعر جنگ به پایان رسیده است.
در کارهایتان بیشتر دنبال چه چیزی هستید تا مخاطب را به اثر جذب کند؟
این طبیعی است که هر قدر از جنگ فاصله می‌گیریم، از آن حال و هوا نیز دورتر می‌شویم. این روزها در نوشته‌ها و آثار اهل قلم نیز جنبه‌های حماسی و ارزشی کم‌تر دیده می‌شود. هدف من بیان واقعیت‌های جنگ، به دور از تحریف و به تصویر کشیدن ایثار و فداکاری مردانی است که بدون هیچ چشمداشتی، جان خود را برای رسیدن به آرمان‌های مردم فدا کردند.
روند شعر و داستان را در ایران چگونه می‌بینید؟ آیا دیگران در این حوزه خود را تکرار می‌کنند؟
روند شعر و داستان در ایران رو به جلو بوده است. برای ادبیات ده سال و بیست سال و سی سال، به‌سان یک لحظه است. نباید در چنین موضوعاتی انتظار یک جهش داشته باشیم. حتی اگر بگوییم هنرمندان خودشان را تکرار می‌کنند، باید به این نکته توجه کنیم تکرار موجب این می‌شود که به تدریج حرکت رو به جلو و شکوفایی شکل بگیرد. البته به نظر من به هیچ روی تکرار صورت نگرفته است. یک نویسنده نمی‌تواند با نوشتن و یک شاعر نمی‌تواند با سرودن، خود را تکرار کند. در هر اثری که آفریده می‌شود، پیشرفتی هست. هر چند محسوس نباشد. لازمه پیشرفت تکرار و عاقبت تکرار، پیشرفت است.
چه چیزی باعث شد شما در این حوزه ورود کرده و بنویسید؟
دوران نوجوانی من هم‌زمان با آغاز انقلاب و شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود. نخستین شعرم را درست اولین روز جنگ سرودم. وقتی که مردم غیرنظامی به خاطر ورود نیروهای عراقی به سرپل ذهاب، شهر را ترک کردند، موقتاً همراه عده‌ای از همشهریان شبانگاه در پادگان ابوذر در چند کیلومتری شهر، مستقر بودیم. روی تل خاکی ایستاده بودم و از دور سوختن شهرم را در آتش می‌دیدم. همان لحظه حس و حال خاصی به من دست داد و زمزمه‌هایی در قالب شعری کوتاه بر زبانم جاری شد.
از کارهای جدیدتان بفرمایید؟
چاپ اکثر آثارم بین سال‌های ۸۰ تا ۸۵ است. اما از دهه ۹۰ به بعد، یعنی سال ۹۲ داستان بلند "دختر بابا" و دوبیتی‌های "عاشقانه سکوت کوچه" چاپ شد. "دختر بابا" داستان گم شدن دختر بچه‌ای سه ساله به نام زهرا است که هنگام ورود نیروهای عراقی به خرمشهر گم می‌شود. کتاب ۵ جلدی نیلوفران مرداب (خاطرات اسرای ایرانی در اردوگاه‌های عراق) که به صورت داستان نوشته شده است. اثر دیگرم که در فروردین ۱۳۹۷ به چاپ رسید، "فرهنگ نام‌های اصیل ایرانی" است که با توجه به نقص‌هایی که در دیگر کتاب نام‌ها وجود داشته، سعی کردم کامل و جامع باشد. کتاب شامل اسامی باستان، اوستا، پهلوی، کردی، ترکی و ... دسته‌بندی‌شده، همراه با معانی، ریشه‌یابی شده و این که اسم کدام شخصیت‌های تاریخی است، در قطع وزیری و در ۵۴۵ صفحه، توسط انتشارات پردیسان قم چاپ شده است. آخرین اثر "یک شکوفه بیشتر" مجموعه شعر جنگ است که مراحل چاپ را گذرانده و امید است که به زودی توسط بنیاد دفاع مقدس قم چاپ شود.
اعتقادی به جایزه‌های ادبی دارید؟
جایزه‌های ادبی و هنری یک امر تجربه شده است. در تمام دنیا چنین جوایزی وجود دارد و مفید نیز هست اما باید مراقب بود تا مبادا با ارزیابی و داوری نادقیق و خدای ناکرده "رابطه‌ای" اثر مثبت جوایز را از میان ببریم. جایزه ادبی و هنری چنانچه با داوری خوب و عادلانه همراه نباشد یا روند دموکراتیک نداشته باشد، می‌تواند اثر معکوس داشته باشد. بنابراین، مهم‌تر از خود جوایز انتخاب داوران و ارزیابان بی‌طرف، منصف و سلیم‌النفس و دلسوز است.