سرویس استان‌های هنرآنلاین: گلشید لیتکوهی حدود ۱۰ سال است که به فعالیت جدی و مستمر در آواز روی آورده است. وی مدرس آواز ایرانی و از شاگردان غلامرضا رضایی، حمیدرضا نوربخش و بانو پریسا بوده و کنسرت‌های مختلفی را در مازندران و تهران برگزار کرده است. به بهانه کنسرت گروه هفت اقلیم که به تاریخ ۲۸ آبان در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌شود. در این راستا هنرآنلاین، گفت‌وگویی با این هنرمند انجام داده که در ادامه می‌خوانید.
لطفاً گروه هفت اقلیم را معرفی کنید.
حدود یک سال است که گروه هفت اقلیم را تشکیل داده‌ایم. دوستان خوب هنرمندم خانم‌ها لیلا پیروی نوازنده سه‌تار و دوتار هستند که سرپرستی گروه را به عهده دارند، مونا فلاح نوازنده سه‌تار، شیوا عابدی نوازنده کمانچه، آلاله ابوترابی نوازنده عود، سمانه گلکار نوازنده تنبک و دو سرکتن، مبینا هوشیار نوازنده دف و مریم افتخاری نوازنده قانون در این گروه هستند. بیشتر دوستانم دارای تحصیلات موسیقی در رده‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد هستند.
راجع به کنسرت پیش رو و قطعاتی که در آن اجرا می‌کنید صحبت کنید.
این کنسرت در دو بخش موسیقی ایرانی و موسیقی فولکلور است. در بخش موسیقی ایرانی قطعاتی را از درآمد اصفهان و بیات راجع، شروع می‌کنیم. تصنیفی داریم با شعر مولانا که آقای مسعود شعاری آن را تنظیم کرده‌اند و فکر نمی‌کنم خیلی شنیده شده باشد. بعد از آن "بهار دلکش" با تنظیم استاد پایور و قطعه "رقص چوبی" اثر اردشیر کامکار را اجرا خواهیم کرد. از استاد مشکاتیان نیز یک قطعه داریم و بعد قطعه "آتش دل" که هنگامه اخوان و قمر نیز آن را خوانده‌اند، اجرا خواهیم کرد. البته یکی از کارهای استاد حسین علیزاده را نیز اجرا می‌کنیم. مدگردی هم داریم و از اصفهان به راست پنجگاه و ابوعطا و شور ورود خواهیم کرد. در بخش فولک، موسیقی لری، کردی، مازنی و خراسانی را اجرا می‌کنیم که خواننده تمام آوازها خودم هستم.
خودتان کدام ژانر از موسیقی را بیشتر می‌پسندید؟
تا به حال فعالیتم در زمینه موسیقی ایرانی بوده و آن را بیشتر کار کرده‌ام. در واقع اولین باری است که این ترانه‌های فولکلوریک را اجرا می‌کنم. البته در مورد لهجه‌های غیر مازنی، دوره‌هایی دیدم و تمریناتی داشتم که امیدوارم کار به خوبی اجرا شود.
آیا برای گرفتن مجوز مشکلاتی داشتید؟
بله کلی دوندگی داشتیم و متأسفانه همیشه این سنگ‌ها جلوی پای هنر وجود دارد! من خیلی علاقه‌مند بودم که اولین اجرای گروه‌مان با مجوز و در شهر خودم آمل برگزار شود که متأسفانه هنوز با این مسئله موافقت نشد. گویا اسم کنسرت بانوان کمی حساسیت‌زا شده است و با آن مشکل دارند! حتی به ما گفتند که در لوای مولودی و جشن می‌توانیم آن را داشته باشیم، اما به اسم کنسرت نمی‌توانیم اجرا کنیم!
منظورم برای کنسرت فعلی‌تان در تهران است، آیا مانعی داشتید؟
خیر، خوشبختانه در تهران این مشکلات وجود ندارد و راحت‌تر به نتیجه رسیدیم. در مجموع باید عرض کنم که سال‌هاست به موسیقی روی خوش نشان داده نشده است! مخصوصاً موسیقی ایرانی که به نظر من یکی از دلایلی که در این سال‌ها مخاطبین موسیقی کلاسیک ایرانی کم شده است، همین بی‌توجهی به این سبک موسیقی است. متأسفانه از موسیقی پاپ بیشتر حمایت می‌شود و ناخودآگاه مردم به آن سمت کشیده می‌شوند.
جالب است! خیلی‌ها نظرشان خلاف این است که فرمودید و اعتقاد دارند که چون سال‌ها توجه لازم به موسیقی پاپ نشده است، شاهد ابتذال در موسیقی این روزهای پاپ هستیم!
شما ببینید که مخاطبین موسیقی پاپ بسیار بیشتر از موسیقی ایرانی هستند. وقتی کنسرت موسیقی پاپ برگزار می‌شود، سالن‌ها پر می‌شوند و مردم با هر قیمتی به خرید بلیت اقدام می‌کنند؛ اما در موسیقی کلاسیک ایرانی به سختی می‌توانید سالن را پر کنید و حتی با کمترین قیمت، فروش بلیت مشکل است. من فکر می‌کنم صحبت شما در مورد محتوای موسیقی پاپ صحیح‌تر است که به سمت و سوی دیگری می‌رود و چندان جالب نیست.
آرزوی اجرای خوبی را برای شما و گروه‌تان داریم. لطفاً در پایان اگر صحبتی هست بفرمایید.
من به عنوان یکی از بانوان عرصه موسیقی و آواز، تنها می‌خواهم که اگر قانونی برای اجرا وجود دارد، باید در همه جای کشور یکسان اجرا شود. در حالی که من احساس می‌کنم راجع به موسیقی بانوان، هر شهر، قوانین خاص خودش را دارد! اگر قانون این است که زن برای کنسرت زنان می‌تواند مجوز بگیرد و اجرای موسیقی کند، چرا من باید در تهران کار اجرا کنم و در شهرستان این امکان وجود ندارد؟ نمی‌دانم چه چیزی سبب می‌شود تا این قانون در شهرهای مختلف فرق کند، اما هر چه هست، بسیار آزاردهنده است. یک زن با تمام محدودیت‌ها و سختی‌ها تلاش می‌کند، زحمت می‌کشد، کار می‌کند، اما به او اجازه نمی‌دهند که برای هم‌جنس خود آواز بخواند. این خیلی جای تأسف دارد و فاجعه است! امیدوارم به زودی این مشکلات حل شود و ما بتوانیم آزادانه به فعالیت خود ادامه دهیم.