سرویس تئاتر هنرآنلاین: نمایش "اتاق ۴۹۸" به نویسندگی کامیار صالحپور و علیرضا اجلی با کارگردانی کامیار صالحپور به تازگی اجرای خود را در سالن حافظ آغاز کرده است.
کامیار صالحپور نویسنده و کارگردان نمایش "اتاق ۴۹۸" در رابطه با ایده اولیه شکلگیری این نمایشنامه به خبرنگار تئاتر هنرآنلاین گفت: ایده اولیه این اثر از نمایشنامهای به همین عنوان نوشته علیرضا اجلی بود که من این دغدغه مشترک را با نویسنده متن نمایشنامه داشتم و زمانی که این نمایشنامه را خواندم تصمیم گرفتم آن را به اجرا درآورم در نتیجه با هماهنگی علیرضا اجلی شروع به بازنویسی نمایش کردیم که در نهایت تنها طرحی از آن نمایش باقی ماند که بر اساس آن یک زن و شوهر در یک اتاقی گرفتار میشوند و در آن اتاق با یک صدا شروع به صحبت کردن میکنند که آن صدا بنا است یک سوالی از آنها بپرسد که در صورتی که به این سوال درست پاسخ بدهند میتوانند از اتاق خارج شوند و در غیر این صورت اتاق شروع به محو شدن میکند و آنها هم همراه با آن اتاق محو میشوند.
او با این توضیح که داستان نمایش غیر خطی است در رابطه با موضوع نمایش توضیح داد: این نمایش مانند پازلی است که تماشاگر باید قسمتهای مختلف آن را کنار هم بچیند تا خط داستانی نمایش را پیدا کند، چارچوب اصلی نمایش شک و تردیدهایی است که در درون ذهن آدمها به وجود میآید و اینکه ذهن آدمها شروع به ساختن موقعیتهایی میکند که آن موقعیتها حقیقی نیستند بلکه ساخته ذهن و فضای زندگی آدمها هستند یعنی کاراکترها با دید و محدودیتهای ذهنی خود شروع میکنند به خیالبافی و منفیبافی و به این ترتیب زندگیشان ساخته میشود و به همان اندازه که "اتاق ۴۹۸"بیمعنی است آنها هم شروع میکنند به ساختن دیوارهای سفید و بلند که در نهایت یک اتاق بسیار کوچکی را تشکیل میدهد و خود نیز بخشی از این اتاق میشوند.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه این نمایش یک تم روانشناسانه دارد، افزود: یکی از پایههای این داستان عدم اطمینان آدمها به یکدیگر است یعنی در دنیای پست مدرن این فضای عدم اطمینان وجود دارد. خط اصلی داستان در واقع عشق زیاد یک زن به شوهرش است که به خاطر شهرت شوهرش و ترس از دست دادن شوهر شروع به ساختن فضایی میکند که در خیال او وجود دارد و این باعث میشود که آن زندگی به چالش کشیده شود.
او متذکر شد: یکی از بیسهای من در این نمایش این است که ما به اندازه تمام کائنات میتوانیم زندگی کنیم اما به حدی ذهن و افکار ما منفی و پوسیده است که تنها به اندازه یک اتاق میتوانیم زندگی کنیم. به طور کلی ما در هر موقعیتی که گیر میکنیم شروع میکنیم به طرح سوال و در این میان هم به دنبال ناجی و مقصر میگردیم و تمام فضای آن عشق و زندگی را از بین میبریم و به دنبال پاسخ میگردیم در حالی که اساسا سوالی وجود ندارد.
صالحپور در رابطه با فرم و شیوه اجرای نمایش نیز توضیح داد: فضای کار ما فانتزی و به گونهای غیر رئال است و یک فضای سیال بین لحظه حال- که در همان اتاق ۴۹۸ است- و ارجاعاتی که به گذشته دارند، در جریان است.
کارگردان نمایش "اتاق ۴۹۸"در خصوص چگونگی به نمایش گذاشتن فضای ذهنی کاراکترها عنوان کرد: برای این منظور از ۱۲ بازیگر حرکت استفاده کردیم که فضای ذهنی کاراکترهای نمایش را در بخشهایی از نمایش به تصویر میکشند و آن آشفتگیها و سیالیت را به نمایش میگذارند. بهمن ناصری طراح حرکت نمایش، این سیالیت و انزجار را با دفورمگیهای بدنی نمایش میدهد و این شکلهای دفورمه و پوزیشنهای بدنی غیرمتعارف در واقع بیانگر همان فضای اکسپرسیون درونی آدمها است.
این هنرمند در رابطه با چگونگی طراحی صحنه نیز بیان کرد: تمام بازیگران این نمایش به نوعی با صحنه نمایش درگیر هستند و صحنه نمایش بسیار مینیمال است و بازیگران فرم کار، تزئین و به طور کلی تمام تغییرات صحنه را به عهده میگیرند یعنی هم کار فرم و هم تدوین نمایش را انجام میدهند. بخشی از موسیقی نمایش هم توسط گروه نمایش ساخته شده است و بخش دیگر هم بنا به دلایلی خاص موسیقیهای معروف هستند که همان پارازیتها و نویزها و صداهای آزاردهندهای است که فضای ذهنی آدمها را تداعی میکند.
صالحپور در پایان با اشاره به اینکه نمایشهای بدنی و فانتزی در ایران کمتر تولید میشوند و چشم مخاطبان در ایران خیلی به این نمادها و سمبلها آشنا نیست، خاطرنشان کرد: من به عنوان یک کارگردان جوان و به اندازه تجربه خودم یاد گرفتم که تصویر زیبا به تماشاگر ارائه بدهم و یک مقدار هم کار را از فضای دیالوگ دور کنم و به سمت تصویرها و رنگها و حرکتهای بدنی و صحنههای اکتیو ببرم و امیدوارم که تا حدی هم موفق شده باشم.
نمایش "اتاق ۴۹۸"به نویسندگی کامیار صالح پور و علیرضا اجلی و با کارگردانی کامیار صالح پور از ۴ مردادماه تا ۴ شهریورماه هر روز به جز شنبه ها ساعت ۱۸:۳۰ در سالن حافظ روی صحنه میرود.
نسیم ادبی، حامد کمیلی، نیکی مظفری، بهناز بستان دوست بازیگران این نمایش هستند.
انتهای پیام/