برای کامبوزیا پرتوی و فرشته طائرپور؛ هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
نوید جامعی: ما بچههای مدرسههای دهه شصت با آن ساختار پادگانی و تسلطی عبوس، تنها دلخوشیمان تماشای دنیای خیالانگیزی بود که بر پردهی سینما خلق کرده بودید تا بلکه روزگار تهی از کودکی خود را در آن بازیابیم.