گروه سینمای هنرآنلاین: «پرویزخان» از 23 اسفند در سینماهای سراسر کشور اکران شد. این فیلم فوتبالی‌تاریخی به برهه‌ای از زندگی پرویز دهداری سرمربی فقید تیم ملی فوتبال ایران پرداخته که 14 نفر به یکباره از تیم ملی استعفا دادند و حالا این سرمربی اخلاق‌مدار باید تیمی برای رویارویی با کویت آماده کند. علی ثقفی نویسنده و کارگردان «پرویزخان» برای جذابیت فیلمش سعی کرد از چهره‌های فوتبالی استفاده کند. یکی از این چهره‌ها رسول کربکندی است. به بهانه اکران عمومی «پرویزخان» هنرآنلاین با کربکندی گفت‌وگویی داشته که در زیر خواهید خواند.
رسول کربکندی در خصوص دعوتش به فیلم «پرویزخان» گفت: تماس گرفتند و گفتند چون شما مثل آقای دهداری اخلاق‌مدارید بیایید در فیلم بازی کنید؛ خب این‌ها که تعارف است اما من آمدم تهران. عکسی از سال‌های ۶۵/۶۶ از من گرفتند تا از روی آن گریمم کنند. کل کار هم روی هم یک دقیقه تا یک دقیقه و نیم از آب در آمد.
این پیشکسوت فوتبال ادامه داد: هنوز فیلم را ندیدم. آن صحنه‌ای که خودم بازی کردم، فیلمش را دخترم برایم فرستاد. فکر نمی‌کردم فیلم موفقی از آب در بیاید. علی‌القاعده کارگردانان و تهیه‌کنندگان جهت ساخت فیلمی با سوژه‌ی ورزشی خیلی ریسک نمی‌کنند. در کل تا به حال یک فیلمِ «من حجازی هستم» ساخته شده بود و الان هم «پرویزخان».
او پذیرشِ بازی در فیلم را به احترام آقای دهداری دانست و اضافه کرد: به ذهنم نمی‌رسید که در جشنواره فیلم فجر شرکت داده شود و مورد استقبال قرار گیرد. از آنجا که گریم چهره‌ی بازیگران و شباهتشان به بازیکنان آن زمان سخت به نظر می‌رسید، خیلی به موفقیت فیلم امیدوار نبودم. این میزان از موفقیت برای فیلمی ورزشی باعث شد امیدوار باشیم دیگر فیلم‌سازان هم به این سوژه توجه کنند. شاید جوانان امروزی با پرویز دهداری خیلی آشنا نباشند. آشنایی با ایشان به نسل‌های قبلی برمی‌گردد. به هر حال ساخت فیلم‌های این چنینی که به شخصیت‌های موثر و در عین حال مغفول مانده بپردازند، ارزشمند است.
کربکندی سختیهای بازیگری و فیلم‌سازی را تشریح کرد و گفت: من یک مصاحبه‌ی بی‌وقفه‌ی نیم ساعته‌ی تلویزیونی انجام می‌دهم، تپق هم نمی‌زنم. اما در فیلم‌سازی چنان سخت‌گیری است که چندین مرتبه گفته می‌شد دستتان را فلان شکل کنید، این قسمت از دیالوگ را نگاه کنید. برای همین یکی دو دقیقه فیلم خیلی سخت بود؛ ولی به احترام آقای دهداری پذیرفتم. در زمین‌های اطراف تهران، احتمالا شهریار فیلم‌برداری می‌شد. باز هم تاکید می‌کنم خیلی سخت بود. متوجه شدم یک فیلم تا بیاید روی پرده عوامل فیلم چه مشقت‌هایی می‌کشند. به همین علت امیدوارم تهیه‌کنندگان و کارگردانان دیگر برای ساخت فیلمی با سوژه ورزشی ترغیب شوند. چون ورزش جایگاه والایی در بین جوانان کشور دارد. امیدوارم این دست فیلم‌سازی‌ها ادامه داشته باشد.
او درباره چالش‌های پرداخت سینمایی چهره‌های ورزشی گفت: چه بسا به دلایل سیاسی نشود به برخی چهره‌های ورزشی جهت فیلم‌سازی فکر کرد. مثلا پرویز قلیچ‌خانی شخصیت موثری برای فیلم‌سازی دارد؛ اما سیاسی است. یا دوستان فوتبالی دیگر که وجه‌ی ورزشی ارزشمندی داشته و دارند اما به دلیل گرایش‌های سیاسی وجه‌ی اجتماعی‌شان خدشه‌دار شده. امروزه دیگر نمی‌توان به راحتی به شخصیت‌ها پرداخت و امیدوار بود که نظر عموم جامعه کسب خواهد شد. وگرنه که این دوستان همه بزرگان فوتبال ما بودند و جامعه شخصیت ورزشی آنها را می‌پسندید. به دلیل اقبال عمومی جامعه به فوتبال، حساسیت بیشتری روی این ورزش است. از مرحوم غلامرضا تختی هم فیلم ساخته شد اما حداقل من اطلاع ندارم که بازخورد جامعه نسبت به فیلم چگونه بوده است.
پیشکسوت فوتبال و بازیگر فیلم «پرویزخان» اولین حضور ایران در جام‌جهانی را به لحاظ موقعیت خاص و ظرفیت بالقوه سینمایی شدن مناسب دید و ادامه داد: از بین موقعیت‌های تاریخی ورزش، اولین حضور ایران در جام جهانی ظرفیت بالایی برای فیلم‌سازی دارد. من عضو تیمی بودم که برای اولین بار به جام‌جهانی راه پیدا کرد. آن موقعیت شروع تازه و هیجان‌انگیزی برای فوتبال ایران محسوب می‌شود.بازی‌های تدارکاتی خیلی خوب داشتیم. پرواز اختصاصی برای تیم در نظر گرفته شده بود. یکی از بازی‌های تدارکاتی، بازی با تیم ملی فرانسه بود. در خود ایران هم بازی‌های خوبی برگزار شد. بزرگان آن تیم افرادی مثل مرحوم ناصر حجازی، ایرج دانایی‌فر که به اسپانیا گل زد، علی پروین کاپیتان تیم و حسن روشن از چهره‌های موثر آن موقع بودند که شایستگی دارند یادشان در فیلم‌ها زنده شود.
رسول کربکندی با گفتن اینکه «علت استعفای بازیکنان را نمی‌دانم و از ماجرا اطلاع ندارم» افزود: می‌توانم بگویم پرویزخان به علت تفکر غیرقابل باوری که در فوتبال آورد دچار آن حواشی شد. ممکن است سخت‌گیری‌ها و نظم و انضباطی که حاکم کرده بود، برای همه پذیرفتنی نبوده. بازیکنان عادت کرده بودند هر کاری می‌خواهند انجام دهند. این طور شنیده‌ام که مثلا همه‌ی بازیکنان می‌بایست با هم سر میز غذا حاضر می‌شدند، حین صرف غذا نباید صدای جابه‌جایی صندلی شنیده می‌شد، تا همه غذاشان صرف نمی‌شد کسی حق بلند شدن از میز را نداشت. ایشان به این چارچوب‌های انضباطی اهمیت می‌دادند. اما من نمی‌دانم چه اتفاقی باعث استعفای ۱۴ بازیکن تیم شده بود. بعد از اکران فیلم مطلع شدم آقای حمید درخشان اعتراضاتی داشتند. بیش از این اطلاعی ندارم.
کربکندی پیشکسوت فوتبال و بازیگر «پرویزخان» در پایان تکمیل کرد: از آنجا که فیلم «پرویزخان» اقتباسی است و براساس زندگی یک شخصیت حقیقی و واقعه‌ای تاریخی ساخته شده است هر چقدر که در علت‌ها و چند و چون‌ها منطبق بر واقع باشد به حق نزدیک‌تر خواهد بود و جامعه هم آنرا بهتر می‌پذیرد که البته این منکر به کارگیری هنر و خلاقیت کارگردانی نیست. کارگردان خبره و کاردان می‌داند که با دست‌کاری چه عناصری می‌تواند به جذابیت اثر بیفزاید بدون آنکه در سندیت شخصیت یا حادثه دست برده باشد. به هر حال در چنین فیلم‌هایی هر چقدر به واقعیت نزدیک‌تر باشد فیلم جذابیت و تاثیر بیشتری خواهد داشت.
زهرا عباسی